Ես նորմալ ընդունում եմ իմ հարազատի ցանկացած արարք և չեմ ամաչում:Chuk-ի խոսքերից
Եթե նա այնպիսի արարք է կատարում որը դեռ չի գիտակցում որ դա տհաճ հետևանք կունենա, թող կատարի: Կան համապատասխան արարքներ որ մարդը կատարելուց հետո է սկսում գիտակցել որ դա չպիտի կատարաեր, ինչքան ուզում էս բացատրի միևնույնն է նա պիտի անցնի դրա միջով որ գիտակցի, և ես չեմ խանգարի, իմ հարազատին, թող հանգիստ անցնի դրա միջով որ գիտակցի:
Քանի որ մարդը չգիտի բնությունում գործող միաբերված էֆեկտի մասին, նա չի գիտակցում, որ ամեն մի ձախողում, ( ոչ կոռեկտ արարք) դա անհրաժեշտ քայլ է, որոնք մոտեցնում են իր ամբողջական ներըմբռնմանը: Ուրիշ կերպ դա կարելի է ձևակերպել այսպես: Ամեն մի ձախողում, դրանք փոքրիկ ինտուիցիոնալ հաջողություններ են, ներըմբռնումներ են, որոնց կուտակվելով՝ սկսում է գործել միաբերված կոչվող էֆեկտը և մարդուն տալիս են ամբողջական պատկերացում համապատասխան երևույթի նկատմամբ: Դա էլ իր հերթին բերում է հաջողության:
Սա կոնկրետ կարող եք տեղադրել ցանկացած արարքի մեջ, որ ենթադրենք փողոցում հարազատս չիշիկ կանի կամ չգիտեմ ուրիշ ինչ երևակայական բաներ կան:
Եթե դեռ հարազատս չի գիտակցում որ փողոցում չիշիկ անելը տհաճ երևույթ է, ուրեմ թող անի որ սկսի գիտակցել:
Մեջբերել
Էջանիշներ