Ամոթ՝ հարազատի վարքի պատճառով

[Շինարար]

Արի պտույտ մը էնենք: Եթե իմ ընկերն էդպիսի բան աներ, ես կամաչեի իր այդ արարքից

Իսկ ես էլ ընկերություն չէի անի իր հետ՝ առանց ամաչելու իր արարքի համար՝ ուղղակի զզվելով իրանից

Երբեմն որոշակի «բարդույթից» զերծ լինելը հենց ինքը բարդույթ ա

քո հետ բանավիճելիս, պետք ա անպայման վերջի խոսքը քոնը լինի, չէ?