Դնևնոզավր

[CactuSoul]

Անի, դու դեբիլ ես, մտավոր ու, ինչու ոչ, նաև էմոցիոնալ հետամնաց, տհաս անձնավորություն։
«Անիին կբարևես» ֊ Ըհը, իմ կողմից էլ։ Չնայած իմ կողմից ավանսով արդեն բարևել ես, փաստացի։
*
Համշեն էի գնացել։
Սրտիս հանդիպեցի։
Ասացի, որ կարոտել եմ։
Ասաց՝ ես էլ, շատ։
Վերջում ասացի՝ արի գնանք։
Նայեց ուղիղ աչքերիս մեջ, խո՜րը֊խորը, թախծոտ, բայց հաստատակամ, ասաց՝ չէ։
Ես վերադարձա, Սիրտս էլի գնաց֊կորավ էդ յայլաների ու գույնզգույն անտառների մեջ։

*
8-18

[CactuSoul]

«Այ մագնիս», «այ հանելուկ» - Կյանքում ստացած երևի ինձ ամենաբնորոշ «կոմպլիմենտներն» էին:
Չեմ հասկանում՝ մեջս ինչ կա, ոնց անեմ, որ էդքան չձգեմ: Գոնե չձգեմ նրանց, ով պետք չի:
*
Էն օրը մարդամեկին ընենց կոպիտ ձևով ուղարկեցի գրողի ծոցը, որ գրեթե վստահ էի՝ վերջնական ա: Բայց նա շատ համառն ա: Կարծում եմ՝ չի պատկերացնում, որ իրոք ազդում ա ներվերիս վրա: Ո՞նց կարելի ա էդքանից հետո ցանկություն ունենալ ինձ հետ շփում ունենալու, չեմ հասկանում: Ինչ ասես՝ ասել եմ, շան լափ եմ թափել գլխին: Էն որ ամեն չորելուց սրտիցս արուն ա գնում, որովհետև լավ մարդ ա նա: Էդքանով հանդերձ՝ չորելն ու կոպտելն էն խոսքերը չեն, որ նկարագրեմ՝ ինչեր եմ ասել ու ոնց: Բայց չէ ու չէ, էլի շարունակում ա:
*
... Հա, սերս: Մենք միշտ ենք իրար շատ սիրելու:
Միշտ:

[CactuSoul]

Ո՞վ ինչ ըրաւ ինձ՝ արարիչը վերածելու համար այս փողոցային Պանին, որ գիտեմ քիչ յետոյ պիտի երթայ անտառ, կճղակները պիտի խրէ բուսահողին մէջ ու հովանուշներու պորտին վրայ պիտի նուագէ շուայտ եղանակ մը:

Ա՜խ, Շուշանյան, ա՜խ...

[CactuSoul]

Եվս մեկ անգամ համոզվեցի, որ երբ մի բան իսկապես շատ ես ուզում, անպայման լինում է, թեկուզ ոչ հենց քո պատկերացրած սցենարով։
Ո՜նց էի ուզում, որ գրկես ինձ։ Ու չնայած համերգին չեկար, հույսս էլ կտրեցի քեզ տեսնելու, բայց վերջը եղավ։ ))
*
Էդ ինչ շիլաշփոթ էր տիրում․․․ Ու ոչ միայն սեղանին֊գետնին֊աթոռներին․․․ Մթնոլորտը, Տ․֊ի դրած երգերը (մինչև The Doors֊ին հասնելը), Հ․֊ի «ի՞նչ նայենք»֊ը․․․ Էլ սեփական մտքերիս մասին չեմ խոսում։
Խի՞ ա ինձ թվում, որ դու մի՜ քիչ շատ ես խորացել էնտեղ, ուր արդեն քո տեղը չի։ [Էս քե՞զ էի ասում, թե՞ ինքս ինձ։]
Քեզ մի քիչ խնայիր, սերս, ափսոս ես։ Իմ սիրուն, իմ Արև֊Աստված։

 •

• 

 Սեղմել՝ ցույց տալու համար

Էս երգը գիշերվանից մնացել էր մտքումս, փաստորեն, նոր հանկարծ հիշեցի, գտա։ Դնեմ ստեղ՝ որպես օրվա մասունք, թող անցնել֊դառնալուց հիշեցնի էս օրվա մասին։

[CactuSoul]

....
որովհետև դու նրանց մասին էիր
բայց նրանք քո մասին չեն
քո մասին չեն
....

Շատ խիտ զգացի, խիտ ապրեցի, խիտ երազեցի ու խիտ ուզեցա, դրա համար էլ քրքրվեցի, փչացա, վերացա: Հիմա չգիտեմ՝ ով եմ: Որն ա իմաստը: Որն ա ճիշտ ու որը՝ սխալ: Ով ա ճիշտ ու ով ա սխալ: Ինչ ա պետք անել: Ուր ա պետք գնալ: Ոչինչ չգիտեմ:
Ծախսվեցի-պրծա քեզ վրա:
Հետո ինչ մնաց ինձնից, արդեն ես չէի, ու երևի չեմ:
Հիմա ոչ էն ա ինձ դուր գալիս, ինչ ունեմ, ոչ էլ են, ինչ կարող էի ունենալ, եթե քեզ հետ լինեի:
Անտանելի ա ես լինելը:
*
Ստեղծագործելու պահանջ ունեմ: Բայց լրիվ հետ եմ վարժվել: Ոչ մի բան չի ստացվում: Ու մտքիս եկած կցկտուր արտահայտություններն էդպես էլ որբ են մնում, չեն ամբողջանում, բանաստեղծություն չեն դառնում: Ուղղակի պտտվում են գլխումս օրերով:

Հ.Գ.
Ի՞նչ մեղքս թաքցնեմ, հալվում եմ, երբ մարդամեկն ինձ «Համշենուհի» ա անվանում ))) Էնքան, որ չդիմացա, գրեցի, հետո սիրուն, տառ առ տառ ջնջեցի, մտածեցի ու ուրիշ պատասխան տվեցի:

[CactuSoul]

Սա էն կետն ա, երբ պիտի ցածրաձայն խոսել, ու նույնիսկ ցածրաձայն մտածել մահվան, հիվանդության, ու ընդհանրապես վատ բաների մասին։ Հիմա պիտի հնարավորինս դրական լինել, հեռու վանել ամեն տեսակ վատ մտքերը, վախերը, հավանական վատ սցենարները։
Ամեն ինչ լավ ա լինելու։ Ուրիշ տարբերակ չեմ պատկերացնում։ Ուրեմն ուրիշ տարբերակ գոյություն չունի։

[CactuSoul]

֊ Բա ո՞նց ես գործի գնալու։
֊ Երջանիկ։

[CactuSoul]

Ինչքա՜ն քիչ բան ա պետք երջանկանալու համար:
Միայն մի բառ. «Կարոտել եմ»:

[CactuSoul]

Իներցիա... OK.

 •

• 

 Սեղմել՝ ցույց տալու համար

[CactuSoul]

Էսօր աչքերս արյուն էր լցված, հատկապես աջը։ Լավ ա՝ ոչ ոք չհարցրեց՝ ինչից ա։ Ո՞ւմ կբացատրես, որ ոմն մեկը մատն աչքդ էր խոթում, մինչ դու անշարժ նստած էիր, մատով շոշափում էր ակնագունդդ ու հաճույքից կծկվելով՝ բարձր ծիծաղում։
Էդ էլ էր կինո։
Իմ ամբողջ կյանքն ա կինո։ Մեկն էլ չէ, մի քանիսը։ Որովհետև էդքան շիլաշփոթ ու աբսուրդ կինո ոչ ոք չի նկարում։
Ի դեպ, պետք ա նոր հաշվարկ սկսել։ Այսպիսով՝ 18-8-3։
Տխուր ա անսահման, ու մի տեսակ էլի վախ կա կյանքի հանդեպ։ Ինչի՞ ես ուժեղ չեմ։ Ինչի՞ չեմ կարողանում ճիշտ ապրել։
Գիտակցաբար որ նայեմ, շատ էլ ճիշտ ա ամեն ինչ։ Բա ի՞նչ։ Հա, անկեղծություն են շփփացրել դեմքիս, ցավում ա, բայց պետք ա դիմանալ։ Ցավում ա, որովհետև ես ուրիշ կերպ լինել չեմ կարող։ Ցավում ա, որովհետև եթե էս էլ չէ, ապա ոչինչ։ Ամենայն հավանականությամբ ոչինչ։
֊֊֊
Տուն գնամ, լավ։ Հետո կխոսենք, Դնևս։ Պաչում եմ։

[CactuSoul]

Ես գիտեմ, որ էն եմ, ինչ ոչ մեկ չի, բայց մի՞թե դա արդարացում ա։

[CactuSoul]

«Քո միակ թերությունը ես եմ, Անի»
Չէ, սերս, իմ «միակ» թերությունը ժամանակավոր սիրել չկարողանալն ա: Եթե սիրել եմ, ապա ընդմիշտ:
Վերջինս:
Սաղ լավ ա լինելու:
Կդիմանամ:

Լավ եղի, քեզ լավ նայի...

[CactuSoul]

«Սերը 3-րդ մասում» )) Լավն էր: Լավ կլիներ՝ դու էլ գրեիր, ինչո՞ւ ոչ:
Հետաքրքիր էր, հավես էր: Հուսամ՝ հույսերդ շատ չկոտրտեցի: Վստահ եմ՝ քեզ համար էլ էր լավ:
Իսկ ես կլանում եմ պատմություններդ՝ չկարդացած գրքերի ու չդիտած ֆիլմերի փոխարեն, անհագ աշակերտի նման, ով հիվանդության պատճառով բաց ա թողել նախորդ դասերը: Փորձում եմ զգալ, հասկանալ էն կյանքը, որ չեմ ապրել: Որ ապրած չէի էլ լինի երևի, եթե նույնիսկ տղա լինեի:
*
Փորձում եմ օրս լցնել, որ չհիշեմ, չմտածեմ, չտառապեմ, չտխրեմ: Չէ՞ որ ամեն ինչ ճիշտ է ու բնական հունով է առաջ ընթանում:

[CactuSoul]

Շատ կկարոտեմ քեզ կյանքում․․․

[CactuSoul]

Շատ կկարոտեմ քեզ կյանքում․․․

Ուզում եմ ասել, ու ասելու չի։

Գարուն, էս ի՜նչ ես անում դու ինձ հետ․․․

Անկախ ամեն ինչից, սերս, դու լավագույն բանն ես, որ եղել է իմ կյանքում։
Դու նա ես, ում հետ ես բացարձակ երջանկություն եմ զգացել։
Սիրում եմ քեզ։


Հ․Գ․
Վախենալու ա մտածելը, որ տառացիորեն մի քանի օրից 7 տարին 6 ա դառնում․․․
Ուզում եմ սպասել։ Քեզ համար ես պատրաստ եմ ընդմիշտ երիտասարդ մնալ․․․