Դնևնոզավր

[CactuSoul]

- Ո՞նց ա իմ ամենագունավոր պացիենտը։

Կարծես թե վերջ։ Կյանքիս էս մի փուլն էլ բարեհաջող ավարտեցի ու մտա նորի մեջ։ Ավելի ամուր, ավելի ինքնավստահ։ Լիահույս, որ էլ չեմ ընկնելու հետ՝ նույն վիճակի մեջ։ Ասաց՝ «Հաստատ չես ընկնի։ ԴՈՒ չես ընկնի։»։ Հավատացի։

Շնորհակալ եմ անսահման։ Հավես էր ու հետաքրքիր։

Մուշու, Freeman, շատ կարևոր դեր ունեցաք իմ կյանքում։ Շնորհակալ եմ ձեզ։

[CactuSoul]

Ինձ թվում էր՝ ահավոր անհետաքրքիրն եմ [դառել]։ Ոնց որ ալարեի խոսել, ալարում էի մտքերս ձևակերպել։
*
Անհավատալի ա, ապշելու բան, բայց էնքան կայֆ ա տեսնել/գիտակցելը, թե ոնց ա նա ինձ ջոկում։ Ավելի ճիշտ՝ մենք իրար ոնց ենք ջոկում։
Առանց խոսքի հասկանում ենք ամեն բան։ Իսկ մի կես խոսքով հաստատվում է, որ ճիշտ էինք հասկացել։
Ֆանտաստիկա ա։ Էնքան, որ հավատս չի գալիս, էդքանից հետո, մեկ ա, կասկածում եմ [զուտ գիտակցաբար]։
*
Խի՞ ժամանակ չի լինում՝ խոսենք։
Էնքան հետաքրքիր ա, որ լուրջ բաներից ինքն ա սկսում խոսել։ Ես, իսկապես, ոչինչ չեմ ակնկալում, ոչ մի բանի չեմ սպասում սրտատրոփ։ Ազատ ա ընտրելու՝ ինչ կլինի։
Ապագան՝ հա, պատկերացնում եմ, ու շատ սիրուն։
Ուզում եմ՝ խոսենք։ Պատմես քո սերերից։ Խոսես քո վախերից։ Քննարկենք եղածը, հիման, ծանրութեթև անենք «ապագան»։
Ի վերջո թեկուզ ուղղակի պարզենք՝ «մենք իրար հետ ենք, թե չէ»։
Արի խոսենք․․․

[CactuSoul]

Արի խոսենք․․․

Խոսեցինք։ Լավ էր, բավարարված եմ։ Գրեթե ))

Ի վերջո թեկուզ ուղղակի պարզենք՝ «մենք իրար հետ ենք, թե չէ»։

Փաստորեն՝ հա։

Ինձ թվում էր՝ ահավոր անհետաքրքիրն եմ [դառել]։ Ոնց որ ալարեի խոսել, ալարում էի մտքերս ձևակերպել։

Հարցնում եմ՝ ինչո՞ւ էին մեզ հարցաքննում։ Գուցե Հ․֊ին դուր չի՞ գալիս, որ միասին ենք։ Ասում ա՝ չէ, խաղի պես բան էր (զգացել էի, ուղղակի ամեն դեպքում կասկածում էի)։ Ասում ա՝ «ընդհակառակը․ Հ․֊ն ասում ա՝ հանկարծ Անիին չնեղացնես»։
Մեր մեջ ասած՝ ճիշտ ա ասում․ չնեղացնես, լա՞վ...

*
Դեբիլ երեխա եմ [երևի]։ Չեմ ուզում առանց քեզ մնալ։ Նույնիսկ երբ դեռ միասին ենք, բայց գիտեմ, որ շուտով բաժանվելու ենք, արդեն սկսում եմ կարոտել։ Առանց մի գրամ չափազանցության։


Հ․Գ․
Օրագիրս կարդացողնե՛ր, ամոթ ձեզ։

[CactuSoul]

խի՞, էլի, ինչի՞
ես եմ ինքս ինձ համար խնդիրներ ստեղծում, գիտեմ
բայց ո՞նց ա էս դեպքում վարվելու ճիշտ ձևը
երևի հենց էս ա
բայց էս ահագին դատարկում ա, ինչը ես չեմ ուզում, ինչն ինձ հակացուցված ա, գոնե մոտ ապագայում
(ինքնա)վստահություն եմ ուզում
իսկական ու խորը

ոշմ

*
Դնևս, արի գրկեմ :*

[CactuSoul]

«Նա, ում մասին ուզում եմ խոսել», իրականում ես եմ, դրա համար էլ էստեղ եմ գրում։ Համ էլ շատ չեմ ուզում խոսել։
Նա Լիզն ա՝ ԼիզԲեթը։ Մարդ, ով ազատ ա, էնքան, ինչքան հնարավոր ա էս աշխարհում, ու նույնիսկ մի քիչ էլ ավելի։ Մարդ, ով ինձ ձգում ա իր տեսակով ու էությամբ, ու ես դրանից վախենում եմ։ Որովհետև կյանքն ինձ միշտ բերում ա էն, ինչ ուզում եմ, ինչ ինձ հետաքրքիր ա։ Իսկ ես [դեռ] վստահ չեմ, որ դա ինձ համար ճիշտ ա։ Ես դեռ փորձում եմ հավատալ ինչ֊ինչ բաների, փորձում եմ հասարակության հետ յոլա գնալու ձևեր գտնել, մեկումեջ սիրահարվում եմ, տվայտվում, ինչքան էլ որ չուզեմ՝ կապվում եմ մարդկանց հետ։ Ես ուզում եմ ազատ լինել, բայց [դեռ] նեղվում եմ մենակությունից։

[CactuSoul]

Իհարկե գիտեի, որ էսպես ա լինելու։ Իհարկե պատրաստ էի։
Բայց դա ցավը գրեթե չի մեղմում։

 •

• 

 Սեղմել՝ ցույց տալու համար

֊ Բայց եթե մեր համար տխուր ես, ես մի քիչ ուրախ եմ։ Ասե՞մ ինչի։
֊ Ասա։
֊ Որովհետև երջանիկ ես եղել ինձ հետ։
֊ Հա։ Ու անսահման խաղաղ։ Ու ներդաշնակ։

Ոչինչ լավ չի, բայց ամեն ինչ ճիշտ է։

[CactuSoul]

Տենց էլ ինքս ինձնից գլուխ չհանեցի, իմ արև:

*
Տաքսիստը հարազատ անուն-ազգանուն ուներ. Արսիս անուն-ազգանունից էր <3
*
Լսի, սիրում եմ քեզ: Չասեցի, ու լիքը բան չասեցի, որ ասել էի ամբողջ օրը՝ ինքս ինձ, քո շողքին, աստծուն՝ էն ընթացքում, ինչ չէի կարողանում գործ անել, ու մտածում էի՝ ինչքան լավ բան ա ծրագրավորողների մեջ աշխատելը, երբ կարող ես ձեռի հետ լացել, ու ոչ ոք չի նկատի:
Չգիտեմ: Կձգե՞նք սենց 7 տարի: Թե բա՝ եթե սաղ սենց մնա, իրոք 7 տարուց կամուսնանանք: Հա բայց իրոք վախենալու ա: Իմ տեսակետից՝ էն, որ էդ 7 տարուց կեսն արդեն անցել ա, քոնից՝ զուտ ամուսնությունը: )) ok, փոխենք թեման: Բայց ափսոս՝ տենց էլ չխոսեցինք: Դե հա, ես էի մեղավոր: Դու խոսում էիր, ու ուզում էիր, որ ես խոսեմ ))
Տես, չլացեցի. արդեն մեծ բան ա:
*
Գրողը տանի, էսքան բան ապրողը պետք ա գրող լինի, ուղղակի պարտավոր ա: Հակառակ դեպքում ստացվում ա անհեթեթություն, ինչպիսին ես եմ:

[CactuSoul]

- արի սիրենք իրար. աշխարհում մեռնել կա
- սիրում ենք, էլի

Սոնան կյանքումս երկրորդ մարդն էր, ում մահն ինձ լացացրեց: Ու էդ դեռ էն դեպքում, երբ իրեն չէի ճանաչում:
Ու շա՜տ, երկար մտածելու տեղիք տվեց:

Ինչ լավ ա, որ երեկ հետս էիր: Հարազատս:
Ասում ա՝ էն որ ասում էի, թե քո դեմքի արտահայտությունը միշտ նույնն ա՝ միշտ նույնը չի: Ասում ա՝ մի տխրի, էլի, Անի:

Էն որ երկա՜ր-երկար նայում էինք իրար աչքերի մեջ:
Լսի, էնքան անձնական ա էս ամենը, նույնիսկ Դնևիս վախենում եմ գրել: Նույնիսկ կցկտուր:
Բառերով չես ասի:
Շատ հագեցած օր էր:
Գեյշաների խաղը: Սառույցի կտորը: Արցունքի կաթիլը:
Դու:
Ես:
Ու էն, որ ինձ թվում ա՝ պատրաստ եմ 7 տարի սպասել...

[CactuSoul]

Յոհաննես, ապրես: Վախենում էի քո ռեակցիայից, կարևոր էր կարծիքդ: Շնորհակալ եմ:

Հ.Գ.
Ու ոչ միայն կարծիքիդ համար...

[CactuSoul]

- Ինձ թվում է լավ կլինի
֊ անկասկած

ան֊կաս֊կած։

[CactuSoul]

Երկու օր առաջ կերա տվածդ կոնֆետը: Հետո էլի չդիմացա, ու մի քանի անգամ վրա-վրա "Starless"-ը լսեցի:
*
Էսօր, տաքության մեջ, գրեթե որոշել էի՝ հասնեմ կոմպին ու կգրեմ: Կասեմ՝ վերջ: Էնքան էլ սիրուն տեքստ էի մտածել:
Հետո մարդամեկս զանգեց: Ուրախացա:
Հետո դու գրեցիր: Ու էն որ՝ չգիտեմ՝ ինչ անել: Միանգամից «որոշումներս» երկրորդ պլան մղվեցին:
Ես հասկանում եմ, որ մենք ուղղակի իրար շատ ենք նման: Ու էն, որ նույնիսկ չիմացար՝ հիվանդ եմ, ok ա: Կարող էի ինքս ասել, բայց չասեցի: Հանուն ինչի՞ ասեմ:
Եսիմ, ջերմացա: Էդ 2 հատիկ բառից, որ կողքի հայացքով նայես՝ ոչ մի բան էր:
Անհասկանալի ա: Երևի որ ասում են "it's complicated", էս ա:
*
Կարոտում եմ...

[CactuSoul]

...
Ակամա մտածում եմ՝ տեսնես՝ ինչն ա նույնը, ինչ մեր դեպքում, ու ինչն ա տարբեր։
Մեկ էլ էգոիստաբար մտածում եմ՝ ես առավելություն ունեմ․ ես տեսել եմ Նրան։
․․․
Երջանիկ եղիր։ Դու պարտավոր ես, լսո՞ւմ ես, ՊԱՐ֊ՏԱ֊ՎՈՐ։
․․․
Խելքահան են անում խառը զգացողությունները։ Հիշողությունները։ Անցյալ ու ներկա երազանքները։
․․․
Մաման էլի ինչ֊որ բան էր ասում երեկ, չլսեցի, լսեցի վերջին մասը, երբ ասաց՝ «գուցե սխալ եմ ու ինքը մեղավոր չի։ Բայց ես իմ երեխու տերն եմ»։
Չէ, մամ, չէ՛։ Դու քո «երեխու» տերը չես։ Ու ոչ միայն որովհետև «երեխեդ» արդեն վաղուց երեխա չի։ Այլ հենց նրա համար, որ սենց բաներ ես ասում։ Որ նույնիսկ էսքան անգամ ասելուցս ու քեզ կանխելուց հետո, միևնույն ա, ասում ես բաներ, որ մեզ հեռացնում են, կտրում իրարից։ Դու իմ տերը չես վաղուց։ Ինչքան էլ սիրես ինձ։ Ինչքան էլ սիրեմ քեզ։
․․․
Հա, ու որ էսքան տարիների հեռավորությունից նայում եմ էդ ամբողջ կյանքին, որ ապրել ենք, տեսնում եմ էդ ամբողջը, ու դրա կողքին էն մի քանի րոպեն, որ փոշիացրին էդ ամենը։ Ու էդ մի քանի րոպեն մեր բաժանման օրը չէր, քավ լիցի, դրանից բավական ժամանակ անց էր․․․ Ու մի քանի հատիկ բառ։ Ուրիշ ոչինչ։ Ու հաջորդող ներողություններդ անզոր եղան ու անզոր են մինչև հիմա․․․ Էդ օրն ու էդ մի քանի հատիկ բառը մեխված են ուղեղումս նույնքան հստակ, ինչքան քեզ հետ անցկացրածս ամբողջ լավ ու վատ օրերը միասին վերցրած։
Ներիր, որ չեմ կարող ներել։ Ի զորու չեմ։
Դու նման բանի իրավունք չես ունեցել երբևէ։

[CactuSoul]

- բայց գիտես ինձ դուր ես գալիս :*
- գիտեմ
- ես քեզ չեմ ասել որտեղից գիտես
- ասելը պոզով-պոչո՞վ ա լինում
- ու ինչ
- ոչինչ

Կներես(ք) անկեղծությանս համար։

Սա նա ա, Դնևս, որ գործիս տեղի մոտերքում ա լինում իրիկունները, որ ինձ բռնացնի։ Որ իմացավ՝ հիվանդ եմ, երևի չոքերը թուլացան։ «Հաց կերե՞լ ես», «թեյ խմե՞լ ես»․․․ Չափից դուրս հոգատար ազգ ենք, իմ արև։

[CactuSoul]

Օհ, I was majesty...
Ու թքած, թե դու ինչ ես կարծում էդ հաշվով )))



Հ․Գ․
Սերս, կներես էսօրվա համար, խեղդվում էի։ Շնորհակալ եմ, որ կաս։
«Բայց պետ' չի» ©

Հ․Հ․Գ․

Գրկ

Կարիքն ունեմ գրկիդ։ Սարսափելի, խայտառակ ձևի․․․ :(

[CactuSoul]

Ամենաապուշ վիճակներից ա, երբ չգիտես՝ ոնց զգալ, իրավիճակը լավ ա, թե վատ, երբ փորձում ես քեզ սանձել ու նորմաների մեջ պահել՝ դրա համար գիտակցաբար պատճառներ փնտրելով ու գտնելով։
Չգիտեմ էլ՝ ուրբաթ խայտառակվել եմ գործընկերներիս առաջ, թե չէ։ Ու ախր բանն էն ա, որ թքած ունեմ, է՞ ))
*
Աննպատակ «խորացել» էի հեռախոսի մեջ, կողքից ինձ նկարել֊ուղարկել էր, նայեցի, ասացի՝ «տխուր ա», ասեց՝ «Ձախ նայի մի հատ»։ Նայում եմ, մեկ էլ տեսնեմ՝ հենց կողքիս աթոռին նստած ա, մեր միջև՝ հազիվ մի 10 սմ տարածություն։ Գրեց՝ «պարե՞նք», թե բա՝ «արի»։ Ու պարեցինք․․․ «Ես քեզ հասկացա»։ Գրկեցի ամուր ու ականջին ասացի՝ «շնորհակալություն»։
«Էս աշխարհը լավն ա, վերջում լավ ա լինում (մենակ ամենավերջում չէ)։ Ժպտա ուղղակի »
Ժպտալու եմ։ Ի վերջո էդ ա մնում։
*
Շատ ուրիշ ա ամեն ինչ իրականում։ Ինչքան ուզում ես պատկերացրու, ինչքան ուզում ես ինքդ քեզ տրամադրի, ինքդ քեզ խաբի, թե նորմալ կտանես, կկառավարես ինքդ քեզ։
Էն որ խփեցի քեզ։ Էն որ խեղդում էիր ինձ։ Էն որ երկար նայում էի ձեռքիդ․․․ ու էն որ․․․
Գրողը տանի։
Հա, ուժեղ կլինեմ, անպայման, ուրիշ ճանապարհ չկա։
Չէ, իհարկե դու մեղավոր չես։ Երևի ես էլ մեղավոր չեմ։ Կյանք ա, էլի։ Գույնզգույն, խիտ, վայրենի, անիծված կյանք։
Երջանիկ եմ եղել, հա՜, եղե՜լ եմ։ Ու չնայած շատ կարճ տևեց ամենը, այնուամենայնիվ, անչափ շնորհակալ եմ քեզ։ Սիրուն էր։
Ետ չշրջվես։ Գնա։
Ու թող օրհնյալ լինի ճամփադ։