Պարզվում ա՝ ավելի վատ դեպք էլ կա․ երբ հենց ինքն ա ափսոսանքով խոստովանում, որ թույն զույգ կլինեինք, որ սազում ենք թե՛ արտաքնապես, թե՛ ներքուստ։ Միայն թե մի քանի ամիս առաջ հանդիպած լինեինք․․․
Էնքան ա ցավում, Դնև, երևի մենակ քեզ կարող եմ ասել էդ մասին։
Երբ հերթական անգամ համոզում ես դիմացինիդ ու ինքդ քեզ, որ բան չկա, ամեն ինչ նորմալ ա, որ դու ուժեղ ես ու կդիմանաս։
Երբ համբուրում ես ճակատն ու աչքերը՝ սրտի դողով, մի վերջին անգամ, ու մաղթում, որ վստահ լինի իր ընտրության մեջ ու երջանիկ լինի։
Երբ գիտակցում ես, թե ինչքան ավելի հեշտ կլիներ մոռանալն ու առաջ գնալը, եթե իմանայիր, թե ստում ա, ու իրականում ոչինչ չարժես նրա կյանքում։
Չգիտեմ նույնիսկ՝ ինչ գրել։ Երևի բան էլ պետք չի, էսքանն էլ չպիտի գրեի, որ հնարավորինս քիչ հիշողություններ մնային։
Այնինչ ահագին նկարներ ունենք միասին։
Աշխարհի ամենասիրուն նկարներից;
Նույնիսկ եթե ես լացած եմ ու ուռած աչքերով։
Մի տեսակ երկուստեք անսպասելի խորը հետք թողեցինք իրար կյանքում։
Ես որ դժվար թե մոռանամ։
Ինքը՝ հուսով եմ, որ կմոռանա շուտով, եթե իսկապես հաստատակամ ա իր որոշման մեջ։
Էնքա՜ն ափսոս էր․․․
Էջանիշներ