Գրեմ, պետք կգա: Էնքան խիտ իրադարձություններ են լինում, որ մոռանում եմ՝ շաբաթվա մեջ ինչեր են եղել:
- Հինգշաբթի. սպոնտան «խմելու» առաջարկ: «Իլիկ»: Որոշվեց, որ իմ տանը կգիշերենք: 4-ն անց էր, որ տուն եկանք (4-ով):
- Ուրբաթ. ակումբի ծնունդն էինք նշում:
- Շաբաթ. Ռոզեն Թալ: Խոսեցի հետը: Չգիտեմ՝ ճիշտ արեցի, թե սխալ: Զգացվում էր, որ ծանր տարավ, ծխում էր վրա-վրա, փորձում էր հետս կոնտակտի մեջ չմտնել: Հետո էլի միասին՝ «Իլիկ»:
- Կիրակի (այսօր). ջնջվել էր մեր ընդհանուր չաթից: Նոր չաթից էլ, որտեղ Մ.-են գրել էր, որ 3-ից ցուցահանդեսին ա լինելու, էլի ջնջվեց: Ինձ վատ զգացի: Գրեցի: Խոսեցինք, երևի իրար հասկացանք: Որոշեց, որ էլ չենք շփվի: Ասացի՝ հասկանում եմ: Ասացի՝ ափսոս էր մեր ընկերությունը, բայց հուսով եմ՝ որոշ ժամանակ անց կվերականգնվի: Խորհուրդներ տվեց, փոխադարձ բարեմաղթանքներ փոխանակեցինք ու... վերջ:
Չգիտեմ՝ Մ.-եին ոնց ենք սա բացատրելու: Երևի ինքը կասի: Չգիտեմ՝ ինչ ու ոնց, որովհետև աբսուրդ ա սա:
Գուցե իրոք հիմար եմ, ու չպիտի խոսեի էդ մասին: Ինքն էլ էր ասում, թե չի հասկանում՝ ինչի եմ ասում դա իրեն: Երևի ժամանակը կհարթեր ամեն ինչ:
Բայց ես կեղծիք տանել չեմ կարող, առավել ևս ընկերական հարաբերություններում, առավել ևս, երբ կեղծիքն իմ կողմից ա:
Տխուր օր էր: Դեռ լրիվ չեմ մարսել երևի:
Ինչևէ, հասցրել ենք սիրուն օրեր ապրել իրար հետ, թեկուզև կարճ ժամանակահատվածում:
Փորձում էի հաղթահարել «բաժանումս», դրա համար սոցիալականացվել էր պետք, մարդկանց հետ շփվել, խմել, թատրոն ու համերգ գնալ, ժամանակ չթողնել սխալ մտքերի համար: (Չնայած մի քիչ դժվար ա պատկերացնել հաղթահարումը, երբ միշտ գնում ես հենց էնտեղ, ուր հաստատ գիտես՝ ինքն էլ ա լինելու):
Հիմա երևի պետք ա հակառակն անել. մի քիչ ինքնամփոփվեմ (հնարավորինս) ու ինքնավերլուծությամբ ու ինքնակատարելագործմամբ զբաղվեմ:
Ի վերջո մարդիկ ազատ են ընտրելու՝ ում հետ ինչպես շփվել ու ինչ հարաբերությունների մեջ լինել: Անկախ նրանից, թե մի երրորդ անձ ինչ կարող է զգալ դրանից:
Հ.Գ.
Չնայած հին ընկերներս են ինձ հիշել, շատ ինքնամփոփվել դժվար թե ստացվի:
Մեջբերել
Էջանիշներ