Դնևնոզավր

[CactuSoul]

- Ո՞նց ա իմ ամենագունավոր պացիենտը։

Կարծես թե վերջ։ Կյանքիս էս մի փուլն էլ բարեհաջող ավարտեցի ու մտա նորի մեջ։ Ավելի ամուր, ավելի ինքնավստահ։ Լիահույս, որ էլ չեմ ընկնելու հետ՝ նույն վիճակի մեջ։ Ասաց՝ «Հաստատ չես ընկնի։ ԴՈՒ չես ընկնի։»։ Հավատացի։

Շնորհակալ եմ անսահման։ Հավես էր ու հետաքրքիր։

Մուշու, Freeman, շատ կարևոր դեր ունեցաք իմ կյանքում։ Շնորհակալ եմ ձեզ։

[CactuSoul]

Ինձ թվում էր՝ ահավոր անհետաքրքիրն եմ [դառել]։ Ոնց որ ալարեի խոսել, ալարում էի մտքերս ձևակերպել։
*
Անհավատալի ա, ապշելու բան, բայց էնքան կայֆ ա տեսնել/գիտակցելը, թե ոնց ա նա ինձ ջոկում։ Ավելի ճիշտ՝ մենք իրար ոնց ենք ջոկում։
Առանց խոսքի հասկանում ենք ամեն բան։ Իսկ մի կես խոսքով հաստատվում է, որ ճիշտ էինք հասկացել։
Ֆանտաստիկա ա։ Էնքան, որ հավատս չի գալիս, էդքանից հետո, մեկ ա, կասկածում եմ [զուտ գիտակցաբար]։
*
Խի՞ ժամանակ չի լինում՝ խոսենք։
Էնքան հետաքրքիր ա, որ լուրջ բաներից ինքն ա սկսում խոսել։ Ես, իսկապես, ոչինչ չեմ ակնկալում, ոչ մի բանի չեմ սպասում սրտատրոփ։ Ազատ ա ընտրելու՝ ինչ կլինի։
Ապագան՝ հա, պատկերացնում եմ, ու շատ սիրուն։
Ուզում եմ՝ խոսենք։ Պատմես քո սերերից։ Խոսես քո վախերից։ Քննարկենք եղածը, հիման, ծանրութեթև անենք «ապագան»։
Ի վերջո թեկուզ ուղղակի պարզենք՝ «մենք իրար հետ ենք, թե չէ»։
Արի խոսենք․․․

[CactuSoul]

Արի խոսենք․․․

Խոսեցինք։ Լավ էր, բավարարված եմ։ Գրեթե ))

Ի վերջո թեկուզ ուղղակի պարզենք՝ «մենք իրար հետ ենք, թե չէ»։

Փաստորեն՝ հա։

Ինձ թվում էր՝ ահավոր անհետաքրքիրն եմ [դառել]։ Ոնց որ ալարեի խոսել, ալարում էի մտքերս ձևակերպել։

Հարցնում եմ՝ ինչո՞ւ էին մեզ հարցաքննում։ Գուցե Հ․֊ին դուր չի՞ գալիս, որ միասին ենք։ Ասում ա՝ չէ, խաղի պես բան էր (զգացել էի, ուղղակի ամեն դեպքում կասկածում էի)։ Ասում ա՝ «ընդհակառակը․ Հ․֊ն ասում ա՝ հանկարծ Անիին չնեղացնես»։
Մեր մեջ ասած՝ ճիշտ ա ասում․ չնեղացնես, լա՞վ...

*
Դեբիլ երեխա եմ [երևի]։ Չեմ ուզում առանց քեզ մնալ։ Նույնիսկ երբ դեռ միասին ենք, բայց գիտեմ, որ շուտով բաժանվելու ենք, արդեն սկսում եմ կարոտել։ Առանց մի գրամ չափազանցության։


Հ․Գ․
Օրագիրս կարդացողնե՛ր, ամոթ ձեզ։

[CactuSoul]

խի՞, էլի, ինչի՞
ես եմ ինքս ինձ համար խնդիրներ ստեղծում, գիտեմ
բայց ո՞նց ա էս դեպքում վարվելու ճիշտ ձևը
երևի հենց էս ա
բայց էս ահագին դատարկում ա, ինչը ես չեմ ուզում, ինչն ինձ հակացուցված ա, գոնե մոտ ապագայում
(ինքնա)վստահություն եմ ուզում
իսկական ու խորը

ոշմ

*
Դնևս, արի գրկեմ :*

[CactuSoul]

«Նա, ում մասին ուզում եմ խոսել», իրականում ես եմ, դրա համար էլ էստեղ եմ գրում։ Համ էլ շատ չեմ ուզում խոսել։
Նա Լիզն ա՝ ԼիզԲեթը։ Մարդ, ով ազատ ա, էնքան, ինչքան հնարավոր ա էս աշխարհում, ու նույնիսկ մի քիչ էլ ավելի։ Մարդ, ով ինձ ձգում ա իր տեսակով ու էությամբ, ու ես դրանից վախենում եմ։ Որովհետև կյանքն ինձ միշտ բերում ա էն, ինչ ուզում եմ, ինչ ինձ հետաքրքիր ա։ Իսկ ես [դեռ] վստահ չեմ, որ դա ինձ համար ճիշտ ա։ Ես դեռ փորձում եմ հավատալ ինչ֊ինչ բաների, փորձում եմ հասարակության հետ յոլա գնալու ձևեր գտնել, մեկումեջ սիրահարվում եմ, տվայտվում, ինչքան էլ որ չուզեմ՝ կապվում եմ մարդկանց հետ։ Ես ուզում եմ ազատ լինել, բայց [դեռ] նեղվում եմ մենակությունից։

[CactuSoul]

Իհարկե գիտեի, որ էսպես ա լինելու։ Իհարկե պատրաստ էի։
Բայց դա ցավը գրեթե չի մեղմում։

 •

• 

 Սեղմել՝ ցույց տալու համար

֊ Բայց եթե մեր համար տխուր ես, ես մի քիչ ուրախ եմ։ Ասե՞մ ինչի։
֊ Ասա։
֊ Որովհետև երջանիկ ես եղել ինձ հետ։
֊ Հա։ Ու անսահման խաղաղ։ Ու ներդաշնակ։

Ոչինչ լավ չի, բայց ամեն ինչ ճիշտ է։

[CactuSoul]

Տենց էլ ինքս ինձնից գլուխ չհանեցի, իմ արև:

*
Տաքսիստը հարազատ անուն-ազգանուն ուներ. Արսիս անուն-ազգանունից էր <3
*
Լսի, սիրում եմ քեզ: Չասեցի, ու լիքը բան չասեցի, որ ասել էի ամբողջ օրը՝ ինքս ինձ, քո շողքին, աստծուն՝ էն ընթացքում, ինչ չէի կարողանում գործ անել, ու մտածում էի՝ ինչքան լավ բան ա ծրագրավորողների մեջ աշխատելը, երբ կարող ես ձեռի հետ լացել, ու ոչ ոք չի նկատի:
Չգիտեմ: Կձգե՞նք սենց 7 տարի: Թե բա՝ եթե սաղ սենց մնա, իրոք 7 տարուց կամուսնանանք: Հա բայց իրոք վախենալու ա: Իմ տեսակետից՝ էն, որ էդ 7 տարուց կեսն արդեն անցել ա, քոնից՝ զուտ ամուսնությունը: )) ok, փոխենք թեման: Բայց ափսոս՝ տենց էլ չխոսեցինք: Դե հա, ես էի մեղավոր: Դու խոսում էիր, ու ուզում էիր, որ ես խոսեմ ))
Տես, չլացեցի. արդեն մեծ բան ա:
*
Գրողը տանի, էսքան բան ապրողը պետք ա գրող լինի, ուղղակի պարտավոր ա: Հակառակ դեպքում ստացվում ա անհեթեթություն, ինչպիսին ես եմ: