Դու…
…չկաս, կողքիս չես, ու չգիտեմ՝ կլինե՞ս երբևէ…
Իսկ ես այնքան եմ զգում կարիքդ:
Ես արդեն ուժեղ եմ ու բավականին ինքնավստահ, իմ կյանքից ինքնուրույն կարողանում եմ գլուխ հանել՝ քիչ թե շատ:
Ու մեկ ա, ինձ պետք ես:
Որ քեզ պատմեի, որ Վ.-ն լավ մարդ ա, ու համարյա ձանձրալի չի, բայց ինձ ուրիշ տեսակ մարդիկ ու բաներ են պետք էս կյանքից…
Որ պատմեի, թե 2 օր շարունակ ոնց եմ ստիպված նեղվել ու երկար-բարակ, էջերով բացատրական ու հոգեբանական աշխատանք տարել որոշ մարդկանց հետ՝ որպես գրածս 2-3 տողի հետևանք…
Որ պատմեի, թե ոնց եղավ, որ քիչ էր մնում՝ նա վերացներ էն, ինչ կա, նրա համար, ինչ երբեք էլ չի եղել… ու չի էլ լինելու…
…
Որ պատմեի, թե ինչքան դատարկ ա քո տեղն իմ ներսում, ինչքան անհամ են հաջողություններս, ինչքան փուչ են կյանքից ստացած իմ հաճույքներն ու երջանկությունը…
Մենակությունս ամուր ա, բայց մեկ ա, ցուրտ ա առանց քեզ…
Ոչինչ չասեի, ուղղակի գրկեի քեզ, ու գիրկս քեզ կպատմեր իմ մասին… Իմ ներսում քո տեղի մասին… Ինձ համար ներկայությանդ կարևորության մասին…
Ո՞ւր ես, որ չկաս…
~
Մեջբերել
…
Էջանիշներ