…
Ինչի՞ ա ձեր բալկոնի դուռը բաց, Արս…
Դնև, ինձ համոզի, որ կյանքը անկապ-անիմաստ բան չի, համոզի, էլի… Համոզի, ասա, որ ամեն ինչ դեռ նոր պիտի սկսվի, ու էս ամեն ինչը երազ էր՝ մաթ.ֆակ.-ով, կանաչ floppy-ով, դռների անցքերով, խաչապուրիանոցով, տատիկի «օրհնանքով», Ծաղկազարդի պսակով ու ծնունդների ծաղիկներով, կասկադով, Սունդուկյանի այգով, «Ոսկե ծիրանով» ու «Cinema Verite»-ով, «вышка»-ով, գնացքի ռելսերով, ստեղծագործություններով, բարձրահարկ շենքերով, Red Bull-ով, լռությամբ, դեպրեսիայով, գարունով, «հորեղբոր մեքենայի վրա հորթաբար հրճվող աղջիկ ու տղա»-ով, Թումանյանի այգով, ռոքով ու դրամով, Ծիծեռնակաբերդով, Մանկականի կայարանով, կորած ժակետով, սովետական սրճարանով, 1000 դրամանոց միլիցաներով, դանակահարությամբ, երգերով, Time Out-ով ու «եկեղեցու դերը ստանձնող»-ով, պայծառությամբ, մարդկանցով, միանման շորերով, Մանուկի բուդկայով, Sonata Arctica-ով ու Anabantha-ով, ծաղկակաղամբով, Jethro Tull-ով, «Կովկաս»-ով, «Կովկաս»-ով ու էլի «Կովկաս»-ով… Ու չինական ռեստորանով, ու փլեյերով, Դավթաշենի կամրջով, Stoyka-ով, առած տասնյակ գրքերով, ֆիլմերի դիսկերով… Ամեն ինչ երազ էր, չէ՞: Ասա, որ ճիշտ եմ: Ես հոգնել եմ անիրականն իբրև իրական ընկալելուց: Միգուցե երբ տեսնեմ, որ իրականությունը դատարկ է, այն լցնեմ լավ բաներով, նրանով, ինչ ինձ դուր է գալիս: Իսկ իրականում ես լավ գիտեմ, որ զառանցում եմ ուղղակի, ու բոլորովին էլ պարտադիր չի, որ ասում եմ այն, ինչ իրականում մտածում եմ կամ ճիշտ համարում:
Չգիտեմ:
Ու չի կարելի սննդարար ու համեղ ուտելիքը դնել մի տեղ, անուշադրության մատնել, հետո որոշ ժամանակ անց փորձել համտեսել, բնականաբար՝ նեխած տարբերակով, ու ասել, թե ստահոդ ու անհիմն են տվյալ ուտելիքի մասին կարծիքները, թե՝ սննդարար է կամ համեղ, որովհետև նեխածահամ է գալիս ու դրանից հետո թունավորվել ես: Ամեն ինչ իր ժամանակն ունի, ամեն ինչի պիտի «արժանին մատուցես» ճիշտ ժամանակին:
Տուֆտում եմ:
Հա ի՞նչ: Լավ եմ անում:
Ց:
Մեջբերել
Էջանիշներ