"flesh covers
the bone and the
flesh searches
for more than
flesh"
Ահավոր հզոր ա, ծխցնում ա, բառերի ու իմաստի սենց կատարյալ համադրություն միլիոնից մեկ ա պատահում:
Էն որ ապրելդ գալիս ա, բայց ձև չկա, հնար չկա, ու վափշե դու վաղը գործի ես, ու էն, որ ասում ես՝ ծխցնում ա, օդի մեջ ասած բան ա, որովհետև ձեռիդ տակ ծխելիք չկա, չէր էլ կարող լինել, որովհետև տանն ես, անհարմար ա…
Էս կիսով չափ լցված ու կիսով չափ դատարկ վիճակները սպանում են: Գոնե պարտադրված չլինեի քնել, փորձեի մի բան մոգոնել, ստեղծագործել, շտո լի, կարող ա օգներ…
Ուֆ աման, մարդ չգիտի՝ դեպրեսվի, թե իրան երջանիկ զգա: Ո՞րն ա իրականը, ո՞րն ա փուչ…
"the city dumps fill
the junkyards fill
the madhouses fill
the hospitals fill
the graveyards fill
nothing else
fills"
ուրիշ ոչինչ չի լցվում
Մեջբերել
Էջանիշներ