Եթե մի մացո ու մի կորյուն 7 միլիոն հայից չեն վախենում ու մի սերժիկի ասածն են անում, ուրեմն մենք հենց էդ ենք ոչ ավել ոչ պակաս:
Նիկոլը, որպես զոհ, մացոն ու կորյունն էլ որպես կամակատար, առաջինը չեն, վերջինն էլ չեն լինի:
37 թվի որ մի մատնիչն ու դահիճն իր դատաստանը ստացավ հասարակության կողմից՞: Բոլորի մեղքերը դրին միայն Ստալինի վզին, թաղեցին որպես անտի-քրիստոս ու ձեռները լվացին:
Ասելիքս նման անթիվ անհամար օրինակներով լիքը մեր նորագույն պատմությանը չեմ հասցնում, որ գլխիս ակումբային նոր բարդություններ չկուտակեմ:
Հայերը նորություն հնարող ազգ չեն: Իրենց կյանքի ընթացքում մի դուդուկ հնարած /փոխառած/ լինեն- չգիտեմ:
Ամեն մեկս կրկնում է իր պապու ասածն ու արածը: Կորյուն, մացո, բազազ, մոկ ու դոդ էսօրվա ծնունդ չեն: Նրանք արդյունք են մեր ազգին հատուկ որոշակի հասարակական մտածելակերպի:Եվ կոնկրետ բառով էլ չեմ բնորոշում այն: Թող ամեն մեկն իրենը պատկերացնի:
Էջանիշներ