Դեռահասություն

[Lionne_en_Chasse]

դեռահասը քանիսից քանիսնա տարիքով՞

Ես իմ գրառման մեջ նշել եմ 17-21, 24 տարիքային շրջանը, բայց տարբեր հոգեբաններ տարբեր տարիք են նշում: Կարող եմ հաստատ ասել, որ այն վերջնականապես ավարտվում է 24 տարեկանում... Անձամբ ես կարծում եմ, որ հիմա մարդիկ ավելի արագ են զարգանում ու հասունանում, ինքս կասեի նույնիսկ 15 ից է սկսվում ( եթե ոչ ավելի շուտ): Գուցե նշածս տարիքը կապված է իմ բնակության վայրի հետ, որտեղ երեխաների մոտ ամեն ինչ շատ վաղ է տեղի ունենում:

[Ուլուանա]

Ես իմ գրառման մեջ նշել եմ 17-21, 24 տարիքային շրջանը, բայց տարբեր հոգեբաններ տարբեր տարիք են նշում...

Հետաքրքիր է, դեռահասության տարիքի մասին ինձ հայտնի տեսակետներից ոչ մեկի մեջ դեռահասությունն այդքան երկար չի ձգվում...

Դեռահաս բառի անգլերեն համարժեքն է teenager-ը, որն ընդգրկում է 13-19 տարեկան հասակը։ Այդ իմաստը պարզորոշ երևում է հենց բառի կազմությունից. teen +ager (thirteen, fourteen, fifteen, sixteen, seventeen, eighteen, nineteen)։ Ինչպես գիտենք, 13-ից ցածր և 19-ից բարձր թվերն անգլերենում -teen չեն պարունակում։

Lingvo-ի բացատրությունն էլ դնեմ.

teenager - подросток; юноша или девушка (в возрасте от 13 до 19 лет)

teenager a person between the ages of 13 and 19 inclusive

Բայց, օրինակ, ըստ նույն Lingvo-ի ռուսերեն բացատրական բառարանի՝ դեռահասությունը փոքր-ինչ այլ տարիքային շրջան է ընդգրկում.

подросток - 1. Мальчик или девочка в переходном от детства к юности возрасте (от 12 до 16 - 17 лет) .

Է. Աղայանի Արդի հայերենի բացատրական բառարանում տրված բացատրությունն ավելի մոտ է ռուսերեն բառին տրված բացատրությանը.

դեռահաս - մանկական հասակից պատանեկության անցման (12-ից 16) տարիք ունեցող տղա կամ աղջիկ։

Ինձ համար, չգիտեմ ինչու, ավելի շատ անգլերեն բացատրությունն է ընդունելի, թեև, ամեն դեպքում, նման բաները հարաբերական են, եթե հարցին նայենք դեռահասության «ախտանշանների» դրսևորման տեսակետից, քանի որ մեկի մոտ դրանք կարող են ավելի վաղ ի հայտ գալ, մյուսի մոտ՝ ավելի ուշ, մեկի մոտ կարող է կարճ տևել այդ «ծանր» շրջանը, մյուսի մոտ՝ երկար։ Բայց, օրինակ, 24 տարեկանը, ամեն դեպքում, չափից դուրս հասուն տարիք է թվում դեռահասություն համարվելու համար...

[Lionne_en_Chasse]

ՈՒլունա իհարկե անգլերեն teenager բառն արդեն ամեն ինչ ասում է ( դրանում նույնիսկ կասկածող չկա) , բայց ես պատասխանել եմ հոգեբանական տեսանկյունից, երբ դեռահասի մոտ զարգացման և հատկապես ճգնաժամային շրջանը կարող է շաաատ երկար տևել, անգամ մինչև 24 տարեկանը ( դա մաքսիմալ տարիքն է)


Ի դեպ, չգիտեմ ինչու, բայց իմ նախորդ գրառումն այս թեմայում կիսատ է " ուղարկվել": Կխնդրեի մոդերատորին վերջին վերջակետից հետո ջնջել անիմաստ, նույնիսկ միտք չարտահայտող բառերը
Նախապես շնորհակալություն

[lili-4]

Դեռահասությունը տարիքային մի հատված է, որ մենք սիրում ենք անվանել անցումային շրջան:Անցում մանկությունից պատանեկություն:Եվ 18 տարեկան յուրաքանչյուր անձ արդեն հասուն անհատ է և նրան անվանել դեռահաս , դա արդեն վիրավորանք է այդ մարդուն: Եթե պետությունն ինքն է այդ տարիքի մարդուն վստահում և տալիս ընտրության իրավունք, ապա շրջապատն էլ պետք է ճանաչի նրա արդեն հասուն լինելը: Մենք ունենք ազգային մի հիվանդություն՝ «խնամակալություն»:Լինում է, չէ՞, մայրը խոսում է որդու մասին.« Հիմա երեխաս կգա, էս պատրաստեմ, էս բերեմ, առանց ինձ ի՞նչ կաներ»:Ու երբ գալիս է այդ երեխան, նայում ու չգիտես հավատաս աչքերիդ, թե… Պարզվում է, որ այդ երեխան մի Տորք Անգեղ է, ամենապակասը 30-35 տարեկան:Երբ զարմացած նայում ես մորը, նա էլ արդարանում է, դե մոր համար երեխան միշտ էլ երեխա է:Այն, որ մեր երեխան է, անժխտելի է, բայց պետք է նրա մեջ տեսնել այն հասունացող, մեծացող մարդուն, որն առաջին հերթին ինքնուրույնության կարիք ունի: Եվ դեռահասության տարիքում է տեղի ունենում այդ ինքնուրույնություն - խնամակալություն բախումը: Թվում է, թե վստահում ենք, թողնում ինքնուրույն որոշում կայացնեն, բայց կամա թե ակամա մի ակնարկով, խորհուրդով շտկում , խելք ենք սովորեցնում: Միշտ չէ, որ դեռահասը փորձում է հակառակվել, իր կարծիքն արտահայտել, քանի որ «խանգարում է » դաստիարակություն պատնեշը: Եվ այդ չարտահայտվելու պատճառով դառնում է կոմպլեքսավորված:Ցավոք դրանք հետագայում առանց հետք չեն մնում: Իսկ եթե փորձում է հակառակվել, հանդիպում է մեծերի զարմացած ու զայրացած հայացքին: Ով չի լսել այս խոսքերը.« Էս երիտասարդությունը բոլորովին հարգանք չունի մեծերի նկատմամբ: Մեր ժամանակ այպիսի բան չկար: Ո՞վ էր տեսել, որ որդին հորը հակառակվի»: Ծանոթ ե՞ն: Իսկ սրանք, եթե չեմ սխալվում, Սոկրատեսի խոսքերն են: Իսկ դա ե՞րբ էր…
Դեռահասությունը դա սերունդների հերթափոխություն է, իսկ դա առանց բախումների չի լինում: Ցավոք…

[CactuSoul]

Գուցե ես ըստ սահմանման դեռահաս չեմ, սակայն այն, ինչ այստեղ վերագրվեց դեռահասներին, հիմա իմ կյանքում առկա է: Փորձում եմ հավատալ, որ Arm_Lionne-ն ճիշտ է, ու գոնե 3 տարի հետո այս վիճակը կփոխվի :
Lili-4-ի գրառումը կարդալով՝ դժվարանում եմ հավատալ նրա տարիքին …

[John]

LILI-4 էնքան լավ նկարագրեցիք…

[Աբելյան]

իմ մոտ դեռահասությունը 12 տարեկանից ա սկսել

[lili-4]

Գուցե ես ըստ սահմանման դեռահաս չեմ, սակայն այն, ինչ այստեղ վերագրվեց դեռահասներին, հիմա իմ կյանքում առկա է: Փորձում եմ հավատալ, որ Arm_Lionne-ն ճիշտ է, ու գոնե 3 տարի հետո այս վիճակը կփոխվի :
Lili-4-ի գրառումը կարդալով՝ դժվարանում եմ հավատալ նրա տարիքին …

Վայ, հետաքրքիր էր, և քանի տարեկան եմ՞:

[Guest]

Վայ, հետաքրքիր էր, և քանի տարեկան եմ՞:

Դե ըստ այդ գրածի ոնց որ 14 տարեկան դեռահասը մեծ մարդու նման խոսեր…
Ըստ նիկի 4 տարեկան ես
Ըստ ընդանուր թողած տպավորության 25-30…
Հետաքրքիր ա Կակտուսը ոնց ա կարծում

Իսկ մի այսպիսի հարց: Եթե իմ մոտ դեռ դեռահասություն չի եղել, ո՞նց եք կարծում՝ կլինի՞:

[CactuSoul]

Վայ, հետաքրքիր էր, և քանի տարեկան եմ՞:

Ես բավականին ուշադիր մարդ եմ , ու իմ աչքից չէր կարող վրիպել սա.

.... ես այսօրվանից 41 տարեկան եմ:

Փաստորեն իմ մորից ընդամենը մի քանի տարով եք ավելի երիտասարդ, բայց նա, չգիտես՝ ինչու, Ձեզ նման չի մտածում … կամ եթե մտածում էլ է, չի արտահայտում, ու…

Էխ, դե լավ, անցած լինի :

[Lionne_en_Chasse]

Դեռահասությունը տարիքային մի հատված է, որ մենք սիրում ենք անվանել անցումային շրջան:Անցում մանկությունից պատանեկություն:Եվ 18 տարեկան յուրաքանչյուր անձ արդեն հասուն անհատ է և նրան անվանել դեռահաս , դա արդեն վիրավորանք է այդ մարդուն: Եթե պետությունն ինքն է այդ տարիքի մարդուն վստահում և տալիս ընտրության իրավունք, ապա շրջապատն էլ պետք է ճանաչի նրա արդեն հասուն լինելը: …

Մարդ կարող է ֆիզիկապես հասուն լինել, իսկ հոգեպես դեռ ոչ: Նույնիսկ հնարավոր է շրջապատն ու պետությունը չնկատի տվյալ մարդու հոգեկան ճգնաժամային վիտճակը: Եվ ես չեմ կարծում, որ չի կարելի չվստահել ճգնաժամ ապրող մարդուն, թեկուզ և ընտրության կամ այլ պատասխանատու որոշումներ կայացնելու հարցում: Ճնաժամային վիճակում հայտնվում են գրեթե 5 տարին մեկ, ուրեմն ի՞նչ, 5 տարին մեկ մարդկանց զրկենք ընտրություններին մասնակցելուց, կարևոր որոշումներ կայացնելուց և անվանենք դեռահա՞ս: Եվ ընդհանրապես, ես դեռահաս բառի մեջ ոչ մի վիրավորանքի նշույլ չեմ տեսնում: Հենց դեռահասի նկատմամբ պետք է վստահություն ցուցաբերվի, որպեսզի նա կարողանա առանց լուրջ ցնուցմենրի հաղթահարել այդ անցումային շրջանը: Ես նորից եմ կրկնում, որ այդ տարիքը միայն հոգեբանական տեսանկյունից է նշված

Մենք ունենք ազգային մի հիվանդություն՝ «խնամակալություն»:Լինում է, չէ՞, մայրը խոսում է որդու մասին.« Հիմա երեխաս կգա, էս պատրաստեմ, էս բերեմ, առանց ինձ ի՞նչ կաներ»:Ու երբ գալիս է այդ երեխան, նայում ու չգիտես հավատաս աչքերիդ, թե… Պարզվում է, որ այդ երեխան մի Տորք Անգեղ է, ամենապակասը 30-35 տարեկան:Երբ զարմացած նայում ես մորը, նա էլ արդարանում է, դե մոր համար երեխան միշտ էլ երեխա է:Այն, որ մեր երեխան է, անժխտելի է, բայց պետք է նրա մեջ տեսնել այն հասունացող, մեծացող մարդուն, որն առաջին հերթին ինքնուրույնության կարիք ունի: Եվ դեռահասության տարիքում է տեղի ունենում այդ ինքնուրույնություն - խնամակալություն բախումը: Թվում է, թե վստահում ենք, թողնում ինքնուրույն որոշում կայացնեն, բայց կամա թե ակամա մի ակնարկով, խորհուրդով շտկում , խելք ենք սովորեցնում: Միշտ չէ, որ դեռահասը փորձում է հակառակվել, իր կարծիքն արտահայտել, քանի որ «խանգարում է » դաստիարակություն պատնեշը: Եվ այդ չարտահայտվելու պատճառով դառնում է կոմպլեքսավորված:Ցավոք դրանք հետագայում առանց հետք չեն մնում: Իսկ եթե փորձում է հակառակվել, հանդիպում է մեծերի զարմացած ու զայրացած հայացքին: Ով չի լսել այս խոսքերը.« Էս երիտասարդությունը բոլորովին հարգանք չունի մեծերի նկատմամբ: Մեր ժամանակ այպիսի բան չկար: Ո՞վ էր տեսել, որ որդին հորը հակառակվի»: Ծանոթ ե՞ն: Իսկ սրանք, եթե չեմ սխալվում, Սոկրատեսի խոսքերն են: Իսկ դա ե՞րբ էր…

Մինագամայն համամիտ եմ գրառման այս հատվածի հետ: Հայկական դաստիարակությունը ունի շատ դրական կողմեր, բայց վերը նշված երևույթը ահավոր սխալ է, որն իր ազդեցությունն է թողնում մարդու բնավորության ձևավորման ու ամբողջ կյանքի վրա: Դա զրկում է մարդուն ինքնուրույնությունից, թե դատելուց, թե գործելուց և մշտական կախման մեջ է պահում երեխային ծնողից ( էլ չեմ ասում բարդույթների հավաքածուի մասին, որն առաջանում է նման դեպքերում)
Մեր հայ ծնողներին թողնես առավոտից երեկո բիսետկաներում կպարծենան՝՝ " էրեխես իմ խոսքը գետնովը չի տա, իմ չէ-ին հա չի ասի...": Դա ընդունվում է, որպես հարգանք ծնողի նկատմամբ: Հուսով եմ, կկարողանամ երեխայիս այնպես դաստիարակել, որ նա իմանա ինչ է նշանակում հարգանքը և ինչպես պետք է հարգել... Ի՞նչ պարծենալու բան է, երբ երեխադ իր սեփական կարծիքը չունի, ընդունակ չէ միայնակ որոշում կայացնելու ու հետագայում էլ իր գլուխը պահելու: Այո , երեխան նաև հակաճառել պետք է իմանա...
ՈՒֆ չգիտեմ...
Հիշեցի Սևակի բանաստեղծությունը: Ինչքան տեղին է ասված

Սերունդների հերթափոխություն

Ամեն սերունդ
Նախ և առաջ մտածում է լռության մեջ,
Իսկ երբ խոսել է սկսում՝
Բարկացնում է ավագներին,
Եվ բարկացնում անկեղծորե´ն,
Որովհետև...կրտսերը՝ մի՜շտ անհասկացող,
Իսկ ավագը...հասկացող է:
Ավա՜գ Աստված
Մի՞թե իրոք համանիշ են ու համազոր
Հասկացողն ու կասկածորը...
Ամեն սերունդ
Նախ և առաջ մահանում է կասկածելով:

Ավելացվել է 9 րոպե անց

Հնարավո՞ր է, որ թռիչքային լինի այդ անցումը, թե՞ դա միայն կատակ էր. այսինքն, հնարավո՞ր է դաստիարակության շնորհիվ այնպես անել, որ այդ անցումը առանց բախումների, սահուն ու աննկատ լինի և մարդ չզգա էլ, որ ինչ որ անցում է կատարվում...

Չնայած արդեն պատասխանեցին, օրինակներ բերելով սեփական կյանքից, բայց այնուհանդերձ ավելորդ չեմ համարում ևս մեկ անգամ մեջբերելու գրառմանս այս հատվածը: Ամեն ինչ հնարավոր է

Ընդհանրապես հոգեբանության / հոգևերլուծության մեջ դեռահասության շրջանում զարգացման երեք ձև է առանձնացվում
ա) հանդարտ, առանց դժվարություննեի զարգացում
բ) որոշակի դժվարություններով ընթացող զարգացում ( հուզական անկայունության, պրոբլեմներ հասակակիցների հետ և այլն...)
գ) դժվար զարգացում, որը կարող է բնութագրվել որպես ճգնաժամ ( այս դեպքում հաճախ առկա է լինում կլինիկական ախտանշաններ)

[Երվանդ]

Հրաշք ժամանակաշրջանա, էն տարիքնա երբ սկսում ինքտ քեզ հասկանալ, փորձում ես կայանալ, ու արդյունքում կատարվող ամեն ինչ սրտին մոտ ես ընդհունում, հետևաբար ավելի խորն ես ապրում, հետաքրքիր տարիքա, կուզենաի մի փուլել լիներ դեռահասության

[ihusik]

Դեռահասությունը տարիքային մի հատված է, որ մենք սիրում ենք անվանել անցումային շրջան:Անցում մանկությունից պատանեկություն:Եվ 18 տարեկան յուրաքանչյուր անձ արդեն հասուն անհատ է և նրան անվանել դեռահաս , դա արդեն վիրավորանք է այդ մարդուն: Եթե պետությունն ինքն է այդ տարիքի մարդուն վստահում և տալիս ընտրության իրավունք, ապա շրջապատն էլ պետք է ճանաչի նրա արդեն հասուն լինելը: …

Մարդ կարող է ֆիզիկապես հասուն լինել, իսկ հոգեպես դեռ ոչ: Նույնիսկ հնարավոր է շրջապատն ու պետությունը չնկատի տվյալ մարդու հոգեկան ճգնաժամային վիտճակը: Եվ ես չեմ կարծում, որ չի կարելի չվստահել ճգնաժամ ապրող մարդուն, թեկուզ և ընտրության կամ այլ պատասխանատու որոշումներ կայացնելու հարցում: Ճնաժամային վիճակում հայտնվում են գրեթե 5 տարին մեկ, ուրեմն ի՞նչ, 5 տարին մեկ մարդկանց զրկենք ընտրություններին մասնակցելուց, կարևոր որոշումներ կայացնելուց և անվանենք դեռահա՞ս: Եվ ընդհանրապես, ես դեռահաս բառի մեջ ոչ մի վիրավորանքի նշույլ չեմ տեսնում: Հենց դեռահասի նկատմամբ պետք է վստահություն ցուցաբերվի, որպեսզի նա կարողանա առանց լուրջ ցնուցմենրի հաղթահարել այդ անցումային շրջանը: Ես նորից եմ կրկնում, որ այդ տարիքը միայն հոգեբանական տեսանկյունից է նշված

Arm_Lionne հավանաբար սխալ եք հասկացել lili-4-ի գրառումը, քանի որ իր գրառման մեջ նա նկատի ունի ո՛չ թե որ այդ տարիքում առկա է ճգնաժամ ու դրա համար չեն թողնում, որ նա մասնակցի ընտրություններին, այլ որ մինչ 18 տարեկանը պետականորեն համարվում է որ մարդ դեռ "հասուն" չէ ու ընտրությունների մասնակցելու իրավունք չունի:

[Lionne_en_Chasse]

Arm_Lionne հավանաբար սխալ եք հասկացել lili-4-ի գրառումը, քանի որ իր գրառման մեջ նա նկատի ունի ո՛չ թե որ այդ տարիքում առկա է ճգնաժամ ու դրա համար չեն թողնում, որ նա մասնակցի ընտրություններին, այլ որ մինչ 18 տարեկանը պետականորեն համարվում է որ մարդ դեռ "հասուն" չէ ու ընտրությունների մասնակցելու իրավունք չունի:

ihusik Ձեր նշած պահը ես հենց այդպես էլ հասկացել եմ: Պարզապես ես համաձայն չեմ , որ եթե պետությունը 18 տարեկան անհատին ընտրություններին մասնակցելու իրավունք է շնորհում, ապա վիրավորանք է այդ անհատին անվանել դեռահաս: Իմ ամբողջ մեկնաբանությունը հենց այդ մտքին էր վերաբերվում, որ գուցե խոր ճգնաժամ ապրած դեռահասը մի քիչ ուշ է ավարտում դեռհասության զարգացման շրջանը և դրա մեջ ամոթալի կամ աննորմալ ոչինչ չկա: Դա բնական երևույթ է: Իմ կարծիքով բոլոր դեռահասներն էլ տարիքային այդ շրջանում ճգնաժամային վիտճակում են հայտնվում, մեկի մոտ դա կարող է թեթև ի հայտ գալ և արագ անցնել, մյուսի մոտ հակառակը: Բայց, ըստ իս, գրեթե բոլորի մոտ էլ առկա է այն: Իսկ մտավոր և հատկապես հոգևոր հասունությունը, ըստ իս, տարիքի հետ չի գալիս: Այլ պարզապես ժամանակ է, որի ընթացքում կարելի է (արագ / դանդաղ) առաջ գնալ և նույն հաջողությամբ էլ դոփել նույն տեղում : Դա զուտ անհատական երևույթ է: Ես իմ գրառումով ամբողջովին չեմ հակասում lili-4-ին, այլ պարզապես իմ մտորումներով մի քիչ ընդարձակվել էի