Դեռահասություն

[lili-4]

Գուցե ես ըստ սահմանման դեռահաս չեմ, սակայն այն, ինչ այստեղ վերագրվեց դեռահասներին, հիմա իմ կյանքում առկա է: Փորձում եմ հավատալ, որ Arm_Lionne-ն ճիշտ է, ու գոնե 3 տարի հետո այս վիճակը կփոխվի :
Lili-4-ի գրառումը կարդալով՝ դժվարանում եմ հավատալ նրա տարիքին …

Վայ, հետաքրքիր էր, և քանի տարեկան եմ՞:

[Guest]

Վայ, հետաքրքիր էր, և քանի տարեկան եմ՞:

Դե ըստ այդ գրածի ոնց որ 14 տարեկան դեռահասը մեծ մարդու նման խոսեր…
Ըստ նիկի 4 տարեկան ես
Ըստ ընդանուր թողած տպավորության 25-30…
Հետաքրքիր ա Կակտուսը ոնց ա կարծում

Իսկ մի այսպիսի հարց: Եթե իմ մոտ դեռ դեռահասություն չի եղել, ո՞նց եք կարծում՝ կլինի՞:

[lili-4]

Իսկ մի այսպիսի հարց: Եթե իմ մոտ դեռ դեռահասություն չի եղել, ո՞նց եք կարծում՝ կլինի՞:

Հույսդ կտրի, քո մոտ թռիչքային անցում է

[ihusik]

Հնարավո՞ր է, որ թռիչքային լինի այդ անցումը, թե՞ դա միայն կատակ էր. այսինքն, հնարավո՞ր է դաստիարակության շնորհիվ այնպես անել, որ այդ անցումը առանց բախումների, սահուն ու աննկատ լինի և մարդ չզգա էլ, որ ինչ որ անցում է կատարվում...

[Ուլուանա]

Հնարավո՞ր է, որ թռիչքային լինի այդ անցումը, թե՞ դա միայն կատակ էր. այսինքն, հնարավո՞ր է դաստիարակության շնորհիվ այնպես անել, որ այդ անցումը առանց բախումների, սահուն ու աննկատ լինի և մարդ չզգա էլ, որ ինչ որ անցում է կատարվում...

Հնարավոր է։ Օրինակ, եղբորս մոտ հենց այդպես էլ եղել է. դեռահասության շրջանն անցել է խաղաղ, առանց այդ շրջանի համար բնորոշ բուռն դրսևորումների, ինչը չի կարելի ասել իմ մասին...

[Guest]

Հնարավո՞ր է, որ թռիչքային լինի այդ անցումը, թե՞ դա միայն կատակ էր. այսինքն, հնարավո՞ր է դաստիարակության շնորհիվ այնպես անել, որ այդ անցումը առանց բախումների, սահուն ու աննկատ լինի և մարդ չզգա էլ, որ ինչ որ անցում է կատարվում...

Հնարաոր է, հաստատ: Իմ դրած սմայլիկը գրառման վերջում մի փոքր անլուրջ պատկերի բերեց ասածս, բայց ես իրոք չեմ եղել այդ անցումային վիճակում: Ու չեմ կարծում որ դա դաստիարակությունից ա: Երևի ուղակի բնավորությունից:

[CactuSoul]

Վայ, հետաքրքիր էր, և քանի տարեկան եմ՞:

Ես բավականին ուշադիր մարդ եմ , ու իմ աչքից չէր կարող վրիպել սա.

.... ես այսօրվանից 41 տարեկան եմ:

Փաստորեն իմ մորից ընդամենը մի քանի տարով եք ավելի երիտասարդ, բայց նա, չգիտես՝ ինչու, Ձեզ նման չի մտածում … կամ եթե մտածում էլ է, չի արտահայտում, ու…

Էխ, դե լավ, անցած լինի :

[Lionne_en_Chasse]

Դեռահասությունը տարիքային մի հատված է, որ մենք սիրում ենք անվանել անցումային շրջան:Անցում մանկությունից պատանեկություն:Եվ 18 տարեկան յուրաքանչյուր անձ արդեն հասուն անհատ է և նրան անվանել դեռահաս , դա արդեն վիրավորանք է այդ մարդուն: Եթե պետությունն ինքն է այդ տարիքի մարդուն վստահում և տալիս ընտրության իրավունք, ապա շրջապատն էլ պետք է ճանաչի նրա արդեն հասուն լինելը: …

Մարդ կարող է ֆիզիկապես հասուն լինել, իսկ հոգեպես դեռ ոչ: Նույնիսկ հնարավոր է շրջապատն ու պետությունը չնկատի տվյալ մարդու հոգեկան ճգնաժամային վիտճակը: Եվ ես չեմ կարծում, որ չի կարելի չվստահել ճգնաժամ ապրող մարդուն, թեկուզ և ընտրության կամ այլ պատասխանատու որոշումներ կայացնելու հարցում: Ճնաժամային վիճակում հայտնվում են գրեթե 5 տարին մեկ, ուրեմն ի՞նչ, 5 տարին մեկ մարդկանց զրկենք ընտրություններին մասնակցելուց, կարևոր որոշումներ կայացնելուց և անվանենք դեռահա՞ս: Եվ ընդհանրապես, ես դեռահաս բառի մեջ ոչ մի վիրավորանքի նշույլ չեմ տեսնում: Հենց դեռահասի նկատմամբ պետք է վստահություն ցուցաբերվի, որպեսզի նա կարողանա առանց լուրջ ցնուցմենրի հաղթահարել այդ անցումային շրջանը: Ես նորից եմ կրկնում, որ այդ տարիքը միայն հոգեբանական տեսանկյունից է նշված

Մենք ունենք ազգային մի հիվանդություն՝ «խնամակալություն»:Լինում է, չէ՞, մայրը խոսում է որդու մասին.« Հիմա երեխաս կգա, էս պատրաստեմ, էս բերեմ, առանց ինձ ի՞նչ կաներ»:Ու երբ գալիս է այդ երեխան, նայում ու չգիտես հավատաս աչքերիդ, թե… Պարզվում է, որ այդ երեխան մի Տորք Անգեղ է, ամենապակասը 30-35 տարեկան:Երբ զարմացած նայում ես մորը, նա էլ արդարանում է, դե մոր համար երեխան միշտ էլ երեխա է:Այն, որ մեր երեխան է, անժխտելի է, բայց պետք է նրա մեջ տեսնել այն հասունացող, մեծացող մարդուն, որն առաջին հերթին ինքնուրույնության կարիք ունի: Եվ դեռահասության տարիքում է տեղի ունենում այդ ինքնուրույնություն - խնամակալություն բախումը: Թվում է, թե վստահում ենք, թողնում ինքնուրույն որոշում կայացնեն, բայց կամա թե ակամա մի ակնարկով, խորհուրդով շտկում , խելք ենք սովորեցնում: Միշտ չէ, որ դեռահասը փորձում է հակառակվել, իր կարծիքն արտահայտել, քանի որ «խանգարում է » դաստիարակություն պատնեշը: Եվ այդ չարտահայտվելու պատճառով դառնում է կոմպլեքսավորված:Ցավոք դրանք հետագայում առանց հետք չեն մնում: Իսկ եթե փորձում է հակառակվել, հանդիպում է մեծերի զարմացած ու զայրացած հայացքին: Ով չի լսել այս խոսքերը.« Էս երիտասարդությունը բոլորովին հարգանք չունի մեծերի նկատմամբ: Մեր ժամանակ այպիսի բան չկար: Ո՞վ էր տեսել, որ որդին հորը հակառակվի»: Ծանոթ ե՞ն: Իսկ սրանք, եթե չեմ սխալվում, Սոկրատեսի խոսքերն են: Իսկ դա ե՞րբ էր…

Մինագամայն համամիտ եմ գրառման այս հատվածի հետ: Հայկական դաստիարակությունը ունի շատ դրական կողմեր, բայց վերը նշված երևույթը ահավոր սխալ է, որն իր ազդեցությունն է թողնում մարդու բնավորության ձևավորման ու ամբողջ կյանքի վրա: Դա զրկում է մարդուն ինքնուրույնությունից, թե դատելուց, թե գործելուց և մշտական կախման մեջ է պահում երեխային ծնողից ( էլ չեմ ասում բարդույթների հավաքածուի մասին, որն առաջանում է նման դեպքերում)
Մեր հայ ծնողներին թողնես առավոտից երեկո բիսետկաներում կպարծենան՝՝ " էրեխես իմ խոսքը գետնովը չի տա, իմ չէ-ին հա չի ասի...": Դա ընդունվում է, որպես հարգանք ծնողի նկատմամբ: Հուսով եմ, կկարողանամ երեխայիս այնպես դաստիարակել, որ նա իմանա ինչ է նշանակում հարգանքը և ինչպես պետք է հարգել... Ի՞նչ պարծենալու բան է, երբ երեխադ իր սեփական կարծիքը չունի, ընդունակ չէ միայնակ որոշում կայացնելու ու հետագայում էլ իր գլուխը պահելու: Այո , երեխան նաև հակաճառել պետք է իմանա...
ՈՒֆ չգիտեմ...
Հիշեցի Սևակի բանաստեղծությունը: Ինչքան տեղին է ասված

Սերունդների հերթափոխություն

Ամեն սերունդ
Նախ և առաջ մտածում է լռության մեջ,
Իսկ երբ խոսել է սկսում՝
Բարկացնում է ավագներին,
Եվ բարկացնում անկեղծորե´ն,
Որովհետև...կրտսերը՝ մի՜շտ անհասկացող,
Իսկ ավագը...հասկացող է:
Ավա՜գ Աստված
Մի՞թե իրոք համանիշ են ու համազոր
Հասկացողն ու կասկածորը...
Ամեն սերունդ
Նախ և առաջ մահանում է կասկածելով:

Ավելացվել է 9 րոպե անց

Հնարավո՞ր է, որ թռիչքային լինի այդ անցումը, թե՞ դա միայն կատակ էր. այսինքն, հնարավո՞ր է դաստիարակության շնորհիվ այնպես անել, որ այդ անցումը առանց բախումների, սահուն ու աննկատ լինի և մարդ չզգա էլ, որ ինչ որ անցում է կատարվում...

Չնայած արդեն պատասխանեցին, օրինակներ բերելով սեփական կյանքից, բայց այնուհանդերձ ավելորդ չեմ համարում ևս մեկ անգամ մեջբերելու գրառմանս այս հատվածը: Ամեն ինչ հնարավոր է

Ընդհանրապես հոգեբանության / հոգևերլուծության մեջ դեռահասության շրջանում զարգացման երեք ձև է առանձնացվում
ա) հանդարտ, առանց դժվարություննեի զարգացում
բ) որոշակի դժվարություններով ընթացող զարգացում ( հուզական անկայունության, պրոբլեմներ հասակակիցների հետ և այլն...)
գ) դժվար զարգացում, որը կարող է բնութագրվել որպես ճգնաժամ ( այս դեպքում հաճախ առկա է լինում կլինիկական ախտանշաններ)

[Երվանդ]

Հրաշք ժամանակաշրջանա, էն տարիքնա երբ սկսում ինքտ քեզ հասկանալ, փորձում ես կայանալ, ու արդյունքում կատարվող ամեն ինչ սրտին մոտ ես ընդհունում, հետևաբար ավելի խորն ես ապրում, հետաքրքիր տարիքա, կուզենաի մի փուլել լիներ դեռահասության

[electrical_storm]

Դեռահասության շրջանը ապստամբելու, սահմաններ անցնելու, պատեր քանդելու տարիքա… բաաայց, ցավոք սրտի մեր մոտ ես դա չեմ տեսնում… Նիրվանայի երգը ո՞նցա կոչվում…smells like teen spirit...Հայաստանում doesn't smell like teen spirit... որտե՞ղ են ապստամբ թինեյջերները… չկան… մենք,երբ թինեյջեր էինք,կարծում էինք, թե անկապ ենք, քյալ ենք, հնարավորություններ չունենք,իսկ հիմա ունեն ու չեն օգտագործում… մենք մեր թինեյջեր տարիքում շատ ավելի դեմք էինք… մեկ-մեկ կարոտում եմ… ազատ… անհոգ… էմո… ապստամբ… naughty...

[ihusik]

Դեռահասությունը տարիքային մի հատված է, որ մենք սիրում ենք անվանել անցումային շրջան:Անցում մանկությունից պատանեկություն:Եվ 18 տարեկան յուրաքանչյուր անձ արդեն հասուն անհատ է և նրան անվանել դեռահաս , դա արդեն վիրավորանք է այդ մարդուն: Եթե պետությունն ինքն է այդ տարիքի մարդուն վստահում և տալիս ընտրության իրավունք, ապա շրջապատն էլ պետք է ճանաչի նրա արդեն հասուն լինելը: …

Մարդ կարող է ֆիզիկապես հասուն լինել, իսկ հոգեպես դեռ ոչ: Նույնիսկ հնարավոր է շրջապատն ու պետությունը չնկատի տվյալ մարդու հոգեկան ճգնաժամային վիտճակը: Եվ ես չեմ կարծում, որ չի կարելի չվստահել ճգնաժամ ապրող մարդուն, թեկուզ և ընտրության կամ այլ պատասխանատու որոշումներ կայացնելու հարցում: Ճնաժամային վիճակում հայտնվում են գրեթե 5 տարին մեկ, ուրեմն ի՞նչ, 5 տարին մեկ մարդկանց զրկենք ընտրություններին մասնակցելուց, կարևոր որոշումներ կայացնելուց և անվանենք դեռահա՞ս: Եվ ընդհանրապես, ես դեռահաս բառի մեջ ոչ մի վիրավորանքի նշույլ չեմ տեսնում: Հենց դեռահասի նկատմամբ պետք է վստահություն ցուցաբերվի, որպեսզի նա կարողանա առանց լուրջ ցնուցմենրի հաղթահարել այդ անցումային շրջանը: Ես նորից եմ կրկնում, որ այդ տարիքը միայն հոգեբանական տեսանկյունից է նշված

Arm_Lionne հավանաբար սխալ եք հասկացել lili-4-ի գրառումը, քանի որ իր գրառման մեջ նա նկատի ունի ո՛չ թե որ այդ տարիքում առկա է ճգնաժամ ու դրա համար չեն թողնում, որ նա մասնակցի ընտրություններին, այլ որ մինչ 18 տարեկանը պետականորեն համարվում է որ մարդ դեռ "հասուն" չէ ու ընտրությունների մասնակցելու իրավունք չունի:

[Lionne_en_Chasse]

Arm_Lionne հավանաբար սխալ եք հասկացել lili-4-ի գրառումը, քանի որ իր գրառման մեջ նա նկատի ունի ո՛չ թե որ այդ տարիքում առկա է ճգնաժամ ու դրա համար չեն թողնում, որ նա մասնակցի ընտրություններին, այլ որ մինչ 18 տարեկանը պետականորեն համարվում է որ մարդ դեռ "հասուն" չէ ու ընտրությունների մասնակցելու իրավունք չունի:

ihusik Ձեր նշած պահը ես հենց այդպես էլ հասկացել եմ: Պարզապես ես համաձայն չեմ , որ եթե պետությունը 18 տարեկան անհատին ընտրություններին մասնակցելու իրավունք է շնորհում, ապա վիրավորանք է այդ անհատին անվանել դեռահաս: Իմ ամբողջ մեկնաբանությունը հենց այդ մտքին էր վերաբերվում, որ գուցե խոր ճգնաժամ ապրած դեռահասը մի քիչ ուշ է ավարտում դեռհասության զարգացման շրջանը և դրա մեջ ամոթալի կամ աննորմալ ոչինչ չկա: Դա բնական երևույթ է: Իմ կարծիքով բոլոր դեռահասներն էլ տարիքային այդ շրջանում ճգնաժամային վիտճակում են հայտնվում, մեկի մոտ դա կարող է թեթև ի հայտ գալ և արագ անցնել, մյուսի մոտ հակառակը: Բայց, ըստ իս, գրեթե բոլորի մոտ էլ առկա է այն: Իսկ մտավոր և հատկապես հոգևոր հասունությունը, ըստ իս, տարիքի հետ չի գալիս: Այլ պարզապես ժամանակ է, որի ընթացքում կարելի է (արագ / դանդաղ) առաջ գնալ և նույն հաջողությամբ էլ դոփել նույն տեղում : Դա զուտ անհատական երևույթ է: Ես իմ գրառումով ամբողջովին չեմ հակասում lili-4-ին, այլ պարզապես իմ մտորումներով մի քիչ ընդարձակվել էի

[Arpine]

ճիշտ է թեման շատ հին է բայց չկարողացա չանդրադառնալ,

Ես իմ գրառման մեջ նշել եմ 17-21, 24 տարիքային շրջանը, բայց տարբեր հոգեբաններ տարբեր տարիք են նշում: Կարող եմ հաստատ ասել, որ այն վերջնականապես ավարտվում է 24 տարեկանում... Անձամբ ես կարծում եմ, որ հիմա մարդիկ ավելի արագ են զարգանում ու հասունանում, ինքս կասեի նույնիսկ 15 ից է սկսվում ( եթե ոչ ավելի շուտ):

քանի որ թե՛ հոգեբանության, և թե՛ մանկավարժության մեջ դեռահասությունը (կամ միջին դպրոցական տարիքը) 10-15 է .իսկ ինչ վերաբերում է 15-17 -ին սա արդեն պատանեկությունն է իսկ մինչև 21 պատանեկության վերին սահմանը.
դեռահասությունը բնութագրվում է որպես դժվար տարիք, անցումային տարիք, ճգնաժամային տարիք և այլն.
իսկ 24 արդեն երիտասարդությունն է, ինչ դեռահասի մասին է խոսքը.

[Lionne_en_Chasse]

Թեման իրոք հին է, և էդ հարցը արդեն բարձրացվել էր այս թեմայում ու բացատրել էի ինչ նկատի ունեի այդ տարիքները նշելով ( երևի թեման լիովին չեք կարդացել): Ամեն դեպքում ես ևս մեկ անգամ աչքի անկակցրի իմ հոգեբանության հին դասագրքերը և հասկացա իմ գրառման մեջ ինչումն է բուն խնդիրը: Ոչ բոլոր լեզուներում կան ձեր նշված դեռահասություն, պատանեկություն ու երիտասարդություն բառերը, որոշ լեզուներում կան պարզապես չափահաս ու երիտասարդ բառերը և ճգնաժամային փուլերը (վատագույն դեպքում, եթե կան խնդիրներ ու էդ տարիքային փուլը հանդարտ չի անցնում) ավարտվում են 24 տարեկանում:
Անգլերենում դեռահասությունը ( teenager) 13-19 տարիքն է նշվում
Ֆրանսերենում ( հատկապես հոգեբանության մեջ) կան վաղ/ ուշ դեռահասության (<--այդ բառը ֆրանսերենում նշվում է որպես մանկությունից մինչև երիտասարդություն) ճգնաժամային փուլեր որոնք սկսվում են 12 ու ավարտվում են 24 տարեկանում:
Ի վերջո ինձ ճիշտ հասկանալու համար՝ մարդ կարա 50 տարեկան լինի բայց իրա մոտ դեռ դեռահասության ճգնաժամ լինի: Երևի հայարեն չեմ կարողացել ճիշտ պարզաբանել միտքս ... բայց թե արդեն բացատրել էի ինչ եմ նկատի ունեցել

[Arpine]

Թեման իրոք հին է, և էդ հարցը արդեն բարձրացվել էր այս թեմայում ու բացատրել էի ինչ նկատի ունեի այդ տարիքները նշելով ( երևի թեման լիովին չեք կարդացել): Ամեն դեպքում ես ևս մեկ անգամ աչքի անկակցրի իմ հոգեբանության հին դասագրքերը և հասկացա իմ գրառման մեջ ինչումն է բուն խնդիրը: Ոչ բոլոր լեզուներում կան ձեր նշված դեռահասություն, պատանեկություն ու երիտասարդություն բառերը, որոշ լեզուներում կան պարզապես չափահաս ու երիտասարդ բառերը և ճգնաժամային փուլերը (վատագույն դեպքում, եթե կան խնդիրներ ու էդ տարիքային փուլը հանդարտ չի անցնում) ավարտվում են 24 տարեկանում:
Անգլերենում դեռահասությունը ( teenager) 13-19 տարիքն է նշվում
Ֆրանսերենում ( հատկապես հոգեբանության մեջ) կան վաղ/ ուշ դեռահասության (<--այդ բառը ֆրանսերենում նշվում է որպես մանկությունից մինչև երիտասարդություն) ճգնաժամային փուլեր որոնք սկսվում են 12 ու ավարտվում են 24 տարեկանում:
Ի վերջո ինձ ճիշտ հասկանալու համար՝ մարդ կարա 50 տարեկան լինի բայց իրա մոտ դեռ դեռահասության ճգնաժամ լինի: Երևի հայարեն չեմ կարողացել ճիշտ պարզաբանել միտքս ... բայց թե արդեն բացատրել էի ինչ եմ նկատի ունեցել

պարզ է ինչ եք ուզում ասել, իհարկե ճգնաժամը կարող է շարունակվել, դրանք կարող են առանձին դեպքեր լինել ,ուստի չպետք է նույնացնել,երևի հոգեբան եք բայց Հայաստանում չեք սովորել.
վերջերս մի նյութ կարդացի ,որը իսկապես մտահոգիչ է. 14- ամյա աղջիկը ինքնասպան է եղել սիրո պատճառով իսկ թողած նամակում գրել «սիրել եմ ու էն աշխարհում էլ կսիրեմ, չնայած որ ինքը չհասկացավ» մանրամասները այստեղ՝http://www.armtown.com/news/am/arv/20110224/89994/