Լիոն ջան, այդ քո ասած կենդանի հետաքրքրությունը մեր ուսուցիչը օրինակ ինչքան կարողացել ապահովելա՝ մեզ ամեն տարի 3-4 պատմամշակությային հուշարձաններ տանելով.քաղաքից դուրս, որոնք մեր տարածաշրջանում են գտնվել: Դրա համար օրինակ մեր դպրոցի այդ ուսուցչի «ձեռի տակով» անցած երեխաները բոլորն էլ եղել են ու գիտեն բոլոր այդ վայրերի համ տեղերը, համ պատմությունը: Այդ մարդը իրեն չի խնայել, որ երեխաներին ներկայացնի դրանք, որոնց մասին չի գրված կամ կիսով չափա գրված դասագրքում: Իսկ մենք քանի որ երեխա էինք այդ մարդու նման նախաձեռնություններին հավեսով էինք մասնակցում: Մարդը գտել էր մատուցման ձևը, որը երեխային կհետաքրքրի՝ բնություն էր հանում...Lion-ի խոսքերից
բայց մյուս կողմից էլ ստեղծեն կենդանի հետաքրքրություն Հայոց պատմության նկատմամբ, որ երեխան հետագայում ցանկություն ունենա շարունակել ուսումնասիրել այն...
Սա մի քիչ դժվար բան է, բայց դա դրան արժե
Այսինքն, ինձ թվումա, որ դասագրքերում միևնույնա չեն կարա լրիվ ներկայացնեն, դա մարդը սկսումա դպրոցում սկզբնական գիտելիքներ ստանալ, հետաքրքրության համար շարունակումա այլ գրքեր էլ կարդալ ու ձևավորվումա աշխարհայացք իրական կամ կեղծի մասին:/ինչպես դու ես ասում
դպրոցական տարիներին ուսուցչի պատրաստակամություննելա մեծ բան, որը համարյա չկա..
Մեջբերել
Էջանիշներ