Մի քանի քառյակ կարդացի ու մի երկու մի քիչ երկար բանաստեղծություն…
Ինչու չկարդացի բոլո՞րը: - Մի տեսակ նեղվեցի, ինչ-որ հին զգացողություններ արթնացան մեջս… Որովհետև փոքր ժամանակ՝ երկրորդ-երրորդ դասարաններում, ես էլ էի այս տիպի/ոճի բաներ գրում: Մի քանի տարի անց սկսեցի ամաչել, որ այդ տարիքում կարող էի այդքան պարզունակ ու սովորական բաներ գրել հերիք չի, մի հատ էլ պահել-պահպանել: Վերցրի ու… վերացրեցի էդ տետրը: Մայրս ասում էր, որ չանեմ, որ «հետո փոշմանելու եմ»… Բայց այսօրվա զգացածիցս հասկացա, որ ընդհակառակը
Էջանիշներ