User Tag List

Էջ 1 3-ից 123 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 1 համարից մինչև 15 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 41 հատից

Թեմա: Արտաշես Յավրյան

  1. #1
    Սկսնակ անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    11.10.2009
    Գրառումներ
    36
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Արտաշես Յավրյան

    «ՔԱՌՅԱԿՆԵՐ» շարքից
    ***
    Մրգի լավը քո սեղանին,համն ինձնից ես հարցնում,
    Ժամացույցը քո թևին է,ժամն ինձնից ես հարցնում,
    Սարից իջնող պարզ ջրերը պղտորվում են ձորի մեջ,
    Բայց դու ջրի աղտոտվելը ակունքից ես հարցնում:
    ***
    Առեղծվածները տիեզերքինն է,
    Ոչ ոք չի կարող ստույգ վերծանել,
    Արդարությունն էլ Աստծո ձեռքին է,
    Մարդուն տրվածը միայն կեղծամ է:
    ***
    Կյանքս մի օր՝ կեսը՝ մթնում,ի՞նչ մնաց,
    Իմ արևն էլ մայր է մտնում,քիչ մնաց,
    Լավն ես,ափսոս,մարդախաբ ես,է՜յ աշխարհ,
    Ծով խոստացար,ինձ մի ցամաք լիճ մնաց:
    ***
    Դեռ շուռ կգան սար ու ձորում սև անգղն ու գորշ բազեն,
    Իրենց որսը կհոշոտեն ու նոր զոհի կսպասեն,
    Գոյատևման երաշխիքը միայն ձեր մեջ որոնեք,
    Ով միամիտ թևավորներ՝անմիաբան ու անզեն:
    ***
    Ձմռան սարը գարուն հագավ,
    Հին հարց տվեց մի նոր կաքավ.
    -Արդարությունն ի՞նչ պտուղ է,
    Որ աշխարհում շատ է սակավ...
    ****
    Ինձ հարցնես՝ ամեն չարիք մի դև է,
    Նշան չունի՝ սպիտա՞կ է, թե՞ սև է,
    Թեկուզ տարով զավթի ղեկը քո կյանքի,
    Վնասների շորշոփը դար կտևե:
    ***
    Ինչու՞ միայն մահերգ ունի քնքուշ կարապն աշխարհում
    Խրախճանք ու վայելք ունի տզրուկ պարապն աշխարհում,
    Թե անարդար ամեն բանի դատաստանի դար է սա,
    Ինչի՞ց է,որ մի գին ունեն հաստ ու բարակն աշխարհում:
    ***
    Մարդ ինքն իրեն շատ աղոտ է ճանաչում,
    Հույսի վրա հաճախ խոտ է կանաչում,
    Արևի տակ կարգին ապրել չգիտի,
    Խելքին մտիկ,տիեզերք է նվաճում:
    ***
    Ասում են,թե մտքի դար է,ստի եռքն է պակասում,
    Աճում է հար թիվը մարդկանց,ջուրն ու բերքն է պակասում,
    Այս անհատնում գանձերի տուն մայր մոլորակն ի՞նչ անի,
    Երբ հասույթի բաժանարար սուրբ կշեռքն է պակասում:
    ***
    Դարի հետ փոխվում է դարերգը,
    Փոխվում է աշխարհի տարերքը,
    Հեքիա՞թ է մնալու,թ՞ե կգան
    Հազարան բլբուլն ու Արեգը:
    ***
    Մարդու համար դեռ վարկած է իսկությունը Անհայտի,
    Պատրանքների անդրադարձ է հայտնությունը Անհայտի,
    Քանի խորհող էակն ունի ավերելու կիրք ու զենք,
    Առեղծված էլ պիտի մնա տեղն ու տունը Անհայտի:
    ***
    Մեկն ապրիլին գայլի որբ ձագ բերեց տուն,
    Շան ձագի հետ պահեց մինչև խոր աշուն,
    Բայց մի գիշեր լսեց ոռնոց անտառից,
    Տեսավ՝ գայլը գայլ է մնում, շունը՝շուն...
    ***
    Ճուտը ձվից դուրս է գալիս՝ տքնությամբ,
    Սերմը ծլում,բույս է տալիս՝ տքնությամբ,
    Իմաստունն էլ՝հոժարակամ վառվելով,
    Մթնած հոգուն լույս է տալիս՝տքնությամբ:
    ***
    Անտառն աչքիդ հեռվից հարթ է երևում,
    Թուփն էլ մթնում խոշոր մարդ է երևում,
    Թե որ նրա խորքն ես մտնում ցերեկով,
    Քո պատրանքի ապարանքն է երերում:
    ***
    Երբ արթնանաս,քնից՝հետո կխոսես,
    Գործդ տեսնենք,գնից՝ հետո կխոսես,
    Ոչինչ չարած՝ամենքին ես փնովում,
    Նորն ստեղծիր,հնից՝ հետո կխոսես:

    ***
    Խաղալիք է, մեջը ի՞նչ է լինելու,
    Ալևորի վեճը ի՞նչ է լինելու,
    Մարդն ուզում է այնքան ապրի, որ տեսնի՝
    Այս աշխարհի վերջը ի՞նչ է լինելու:


    ԽՈՏՀՆՁԻՑ ՀԵՏՈ
    Թարմ ծրերի մեջ հնձած խոտհարքի
    Պտույտ էր գալիս վշտահար մեղուն,
    Մոտենում ընկած ամեն մի ծաղկի,
    Համբուրում զգույշ, համրանում տեղում:
    -Ձեզ ի՞նչ պատահեց, իմ քույր ծաղիկներ,-
    Մրմնջում էր նա, ցավագին բզզում,
    Բայց նրանք արդեն խոտի հետ քնել,
    Ոչ տեսնում էին և ոչ էլ՝ լսում...

    ԾԱՂԻԿՆԵՐԸ
    Գարունն անարատ ծաղիկներ կտա,
    Ի՜նչ փույթ, թե նրանց ով պիտի քաղի,
    Ո'րր կլացի, ո'րը կժպտա,
    Ո'րը քանի օր բույրն իր կպահի:

    Լցնում են նրանք կյանք ու ժամանակ
    Բույրերով անուշ, քնքշութամբ մաքուր,
    Խինդ ու սեր դնում ամեն կրծքի տակ,
    Սեփական վիշտը պահելով թաքուն:

    ***
    Ես ու դու արդեն առաջվանը չենք,
    Որ թեթև առվի վրայով թռչենք,
    Ինչ քաղցրություն կա սրտամոտ ու թանկ՝
    Առել է հիմա հուշի կերպարանք,
    Կրակամայր է՝ անթեղած հոգում,
    Հենց որ խառնում ենք,
    Կայծ է արձակում...

    ՈՉԽԱՐԸ
    (առակ)
    Գայլն աչքը գցեց ոչխարի աչքին,
    Իր պոչով զարկեց նրա դմակին,
    Բռնեց ձոր տանող նեղ արահետը,
    Ոչխարն էլ՝ հետը:
    Նա զոհին տարավ, մութ ծմակ հանեց,
    Սուր ժանիքներով բուկը աքցանեց:
    Երբ վերջին շնչում ոչխարն էր հևում,
    Տերը երևաց գլխավերևում.
    –Գիտուն տիրոջից խրատ չես առնում,
    Որ գել գազանի բաժին ես դառնում:
    Ոչխարն անտարբեր նայեց ու տնքաց.
    –Է՜,այն օրից է իմ բախտը ծռվել,
    Որ իմ խեղճ մորից ոչխար եմ ծնվել,
    Ինձ համար մեկ է, թե ով է սոված,
    Նա ինձ հում կուտի,իսկ դու՝խորոված:

    ՋՈՐԻՆ
    (առակ)
    Թեև նա ուներ իշային ծագում,
    Շուտ ընտելացավ ձիերի բարքին,
    Ախոռ գրավեց առաջին շարքում,
    Դարձավ տնօրեն մի երամակի:
    Սանձեր ունեին ձիերը բոլոր,
    Ջորին էր ազատ թոկ ու սանձերից,
    Թե տուժած մի ձի նայում էր խոլոր,
    Կանգնում ախոռին, զրկում էր կերից:
    Ձիերը ցասկոտ վրնջում էին,
    Գետինը ոտքով անհանգիստ փորում,
    Բայց քացի տալու շնորհք չունեին,
    Դա հատուկ էր լոկ խառնածին ջորուն:

    ԱՍՏԾՈՒ ՏՎԱԾ ՈՒՐԱԽՈՒԹՅՈՒՆԸ
    ( Առակ )

    Աղքատը խեղճ ոչինչ չուներ,
    Եղած-չեղած՝ մի էշ ուներ.
    Աստված ուզեց մի դուռ բանա,
    Որ մարդը խեղճ
    Իր կյանքի մեջ
    Գոնե մի օր ուրախանա:
    Երբ աշունքին մի առվի մոտ
    Էշն ընկել էր կանաչ արոտ,
    Աստված վերից , որ նկատեց,
    Սար ու ձորը թխպով պատեց:
    Հանդերն ընկավ էշի տերը,
    Պտիտ եկավ ողջ գիշերը,
    Մինչև թուխպը քաշվեց, անցավ,
    Մութն էլ մաշվեց ու լուսացավ:
    Մի ծառի տակ, սարի փեշին,
    Տերը տեսավ կորած էշին.
    Ուրախացավ...

    ***
    Ժամանակն է մեզ փոխում աննկատ,
    Երբ որ հասնում ենք մեր քառասունին,
    Խոստումների մեջ դառնում ենք ժլատ,
    Զգաստ ենք նայում նորին ու հնին:
    Քիչ-քիչ լքում են երազները մեզ,
    Կյանքին է կապում խստաշունչ ներկան,
    Թռիչքից իջած ուղևորի պես
    Բռնում ենք խոնարհ ճանապարհը տան:
    Թողած երկինքը, աստղերը վերի,
    Մեր լամպն ենք վառում չորս պատի ներսում,
    Ապավեն կանգնում մեր բալիկներին,
    Ջանում հասկանալ հոգսերի լեզուն:

    «ՄԱՀՎԱՆ ԿԱՄՈՒՐՋ»

    Անդունդ է ահավոր,
    Անկումը՝սրընթաց.
    -Այդ ո՞վ է կամավոր,
    Կամրջից նետվում ցած:
    -Մեր միջի այն խորթը,
    Որ մեզ չէր հավանում,
    Ասում է անցորդը՝
    Չարամիտ,անանուն...
    ***
    ՁՄԵՐՈՒԿԻ ԽԱԿՆ Է ԾԱՆՐ,
    ՄԱՐԴՈՒ՝ՀԱՍՈՒՆԸ,
    ԵՐԿՐԱՎՈՐԻ ՄԵՂՔՆ Է ԾԱՆՐ,
    ԵՐԿՆԻ՝ՑԱՍՈՒՄԸ:
    ՄԵՂՔՈՒՄ ԿՈՐԱԾ
    ՄԱՐԴ ԱՐԱՐԱԾ,
    ԻՆՉ ՎԱՍՏԱԿԵՍ,
    ԷՆ ԿՏԱ ՔԵԶ՝
    ՔՈ ՍՊԱՍՈՒՄԸ:

    ***
    ՉԷ,ԹՈՒՐՔԸ ԹՈՒՐՔ Է ՄՆՈՒՄ,
    ՉԱՐԻՔԻ ՏՈՒՐՔ Է ՄՆՈՒՄ,
    ԱՐՅՈՒՆԱԽՈՒՄ ԻՐ ՆԱԽՆԻՆ
    ԻՐ ՀԱՄԱՐ ԿՈՒՌՔ Է ՄՆՈՒՄ,
    ՎԱՅՐԵՆԱԾԻՆ ԿՐՔԵՐԻՆ
    ՄԻՇՏ ԷԼ ՍՏՐՈՒԿ Է ՄՆՈՒՄ,
    «ՔԱՂԱՔԱԿԻՐԹ»ԱՇԽԱՐՀԻ
    ԵՐԵՍԻՆ ԹՈՒՔ Է ՄՆՈՒՄ...
    ՈՎ ԻՐ ՄԵՂՔԸ ՉՔԱՎԻ
    ԻՆՁ ՀԱՄԱՐ ԹՈՒՐՔ Է ՄՆՈՒՄ:

  2. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    comet (13.10.2009), Ilona (30.11.2009), lusattik (20.01.2010), Sona_Yar (24.10.2009), Sphinx (12.12.2009)

  3. #2
    Սկսնակ անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    11.10.2009
    Գրառումներ
    36
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Արտաշես Յավրյան

    «ՔԱՌՅԱԿՆԵՐ» շարքից


    ***
    —Մի՞թե մարդուն տերն ու ծառան ուղեկից են մնալու,
    Մի՞թե կռիվն,ավեր-թալանն ուղեկից են մնալու.
    —Քանի շահն է, ուժի ահն է առաջնորդը աշխարհի,
    Մարդուն դժողքն ու քավարանն ուղեկից են մնալու:

    ***
    Դեռ շուռ կգան սար ու ձորում սև անգղն ու գորշ բազեն,
    Իրենց որսը կհոշոտեն ու նոր զոհի կսպասեն,
    Գոյատևման երաշխիքը միայն ձեր մեջ որոնեք,
    Ով միամիտ թևավորներ՝անմիաբան ու անզեն:

    ***
    Թե մեկը սար,մյուսը ձոր չլիներ,
    Մեկը՝արու,մյուսը՝բոռ չլիներ,
    Գուցե մարեր գոյակռիվն արյունոտ,
    Ազատության տենչն այսքան խոր չլիներ:

  4. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    lusattik (20.01.2010), Sphinx (12.12.2009)

  5. #3
    Սկսնակ անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    11.10.2009
    Գրառումներ
    36
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Արտաշես Յավրյան

    «ՔԱՌՅԱԿՆԵՐ» շարքից


    ***
    Մարդը հնուց պաշտել է քեզ շարունակ,
    Քեզ հռչակել սուրբ ու արդար արեգակ,
    Թե աշխարհին մի աչքով ես նայում դու,
    Ինչու՞ մի տեղ ձնաբուք է, մի տեղ՝ տաք:


    ***
    Մոլեգնած ծով էր, պատուհաս անցում,
    Մենք հայտնվեցինք ձկնորսի ցանցում,
    Մեզ հանեց ջրից ու նետեց ցամաք,
    Որ շնչենք «ազատ», փառք տանք Աստըծուն:

  6. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    lusattik (20.01.2010), Sphinx (12.12.2009)

  7. #4
    Սկսնակ անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    11.10.2009
    Գրառումներ
    36
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Արտաշես Յավրյան

    «ՔԱՌՅԱԿՆԵՐ» շարքից

    Վիշտը կաթ-կաթ ուրախության թասում կա,
    ՈՒր էլ գնաս՝կյանքի ամեն մասում կա,
    Հին ու նորի հարատևող պայքարում
    Էլի երկյուղ, էլի բողոք, ցասում կա:

    ***
    Բազմալեզու ազգ ու ցեղի նոր կապեր են գոյանում,
    Ամեն ինչի արժեք դնող նոր չափեր են գոյանում,
    Տեսնես մարդը ու՞ր կհասնի գալիք հազար տարվա մեջ,
    Երբ անկումի երկյուղ ունի,քանի վեր է խոյանում:

    ***
    Ինչ էլ լինի՝ կյանքն անուշ է , կուզեմ մահը չլիներ,
    Այս աշխարհից հեռանալու տխուր պահը չլիներ,
    Թե մեկնելու ժամը հասնի, հանգիստ քնեմ, չզարթնեմ,
    Հիշատակիս մոռացումի անմիտ ահը չլիներ:

    ***
    Մայր ոչխարը կորած գառին ման կգա,
    Բամբասողը միայն շառի ման կգա,
    Ով չի կարող ապրել արդար վաստակով,
    Աչքը դրսում՝ միշտ ավարի ման կգա:

  8. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Ambrosine (18.10.2009), lusattik (20.01.2010), Sphinx (12.12.2009)

  9. #5
    Սկսնակ անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    11.10.2009
    Գրառումներ
    36
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Արտաշես Յավրյան

    ԻՆՉ ԻՄԱՆԱՅԻ
    Հուշեր կան, որոնց ջնջում է նորը,
    Բայց քո անունը մնում է դեռ,
    Ուրիշով տարված՝չզգացի խորը
    Քո մտերմությունն անկեղծ ու ջերմ:

    Թվում էր՝ լավն է ինձ անծանոթը,
    Ես նրան էի սեր խոստանում,
    Ի՞նչ իմանայի, թե վարդն ինձ մոտ է,
    Ես այն փնտրում եմ տափաստանում:

    ***
    Ակնարկեց պատանին իր սերը,
    Դողաց քնքուշ ձայնն աղջկա.
    -Քանի կան ուսումն ու դասերը,
    Այդ հարցին ժամանակ չկա...

    Գիշերը կարճ ու անուշ է,
    Զրույցը տևում է երկար,
    Աղջիկը չի ասում թե՝ ուշ է,
    Իսկ չէ՞ որ ժամանակ չկար...

  10. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Ambrosine (18.10.2009), Sphinx (12.12.2009)

  11. #6
    Սկսնակ անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    11.10.2009
    Գրառումներ
    36
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Արտաշես Յավրյան

    Արտաշես Յավրյանը ( Յավրիյանը ) ծնվել է 1939թ.օգոստոսի 28-ին Գանձակի գավառի Փիփ գյուղում(այժմ՝Դաշքեսանի շրջանի Զագլիկ գյուղ):Միջնակարգ կրթությունը ստացել է Գանձակում(նախկին Կիրովաբադ քաղաքում):1949-1954թթ.սովորել է Երևանի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետում:Զբաղվել է լրագրական գործունեությամբ,գրական աշխատանքով:Ռուսերենից թարգմանությամբ նա հայ ընթերցողին է ներկայացրել նշանավոր շատ գրողների մի շարք ստեղծագործություններ:
    Հիմնականում ստեղծագործել է մեծերի համար,թեև նրա մի շարք ստեղծագործություններ միջին ու բարձր տարիքի դպրոցականների ընթերցանության շրջանակներում են:1971թ. լույս է տեսել նրա առաջին գիրքը՝«Օջայի ծուխը»,որին հաջորդել են «Ակունքներ».«Մանանա»,«Առյուծաձև մհեր»,«Այգեքաղ»,«Ժամանակի հորձանուտում»,«Աղետավոր իմ դար»,«Դյուցազունք Սասնա»(հայ ժողավրդական դյուցազնավեպի՝«Սասնա Ծռերի»չորս ճյուղերի անբողջական մշակում) ժողովածուները:Նրա բանաստեղծությունների հիման վրա գրվել են երգեր :
    Հայաստանի գրողների միության անդամ 1988թ.: Մահացել է 2009թ:

  12. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Ambrosine (18.10.2009), Sona_Yar (24.10.2009)

  13. #7
    Անտառային Ֆոտոն-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.06.2009
    Հասցե
    Չուկչստան
    Տարիք
    36
    Գրառումներ
    1,814
    Բլոգի գրառումներ
    12
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Արտաշես Յավրյան

    Իսկ արձակ գործեր ունի՞: Եթե կարելի է, փոքր հատվածներ կամ փոքր պատմվածքներ դնեիք:
    Քայլ առ քայլ դեպի ինքնաբավ երջանիկ կյանք


  14. #8
    Սկսնակ անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    11.10.2009
    Գրառումներ
    36
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Արտաշես Յավրյան

    Հարգելի Ֆոտոն, Արտաշես Յավրյանի ստեղծագործական գործունեությունը կապված է եղել չափածոյի հետ:Թեև իր մահից մեկ տարի առաջ խոստովանեց, որ ունի արձակ գործեր և մտադիր է դրանք ևս հրատարակել, բայց չհասցրեց: Նրա անտիպ գործերին դեռևս ծանոթ չեմ:
    Ես փորձում եմ բանաստեղծի տարբեր ժողովածուներից Ձեր դատին ներկայացնել նրա գրչի գործերը՝ հուսալով ,որ նա ի վերջո կունենա իրեն արժանի լսարան:

    1960թ. Յավրյանն իր գրած մի քանի բանաստեղծություններ և մի երկտող ուղարկում է Շիրազին՝խնդրելով ասել՝արժե՞ ,արդյոք,որ շարունակի ստեղծագործել:Որոշ ժամանակ անց ստանում է վարպետի սրտապնդող խորհուրդը.«Վաղուց ստացել էի քո նամակիկդ և թղթերիս մեջ կորցրել:Այսօր մի բան փնտրելիս գտա և քոնը, և ահա,ներողություն խնդրելով,ուզում եմ իմ հին խորհուրդներս վերաշշնջալ քեզ,քո սրտի ականջին,քո պոետական բախտի ականջին,քո նավաբեկյալ հույսի ականջին...Մի'հուսահատվիր,որ գիրքդ չի հաղթում բթամտությունը, որն այսօր գլխավոր խմբագիր է,մի' իջիր ձիուցդ,որ մորուց է քեզ ընծայված բարի բնության անդաստանից,մի' թողնի լեռան տակ քո տաղանդի ոսկե հանքը,տքնաջանիր,հանի'ր ասում եմ և բախտդ գրչիդ արծվամագիլով կհանի չար ու կույր բթամտության աչքը... և սիրտը:Քո գրչի եղբայր՝Հովհաննես Շիրազ՝1960թ.,Երևան»:
    Իսկ տարիներ անց Արտաշես Յավրյանի քառյակները կարդալուց հետո Շիրազն ասում է.«Կեցցե'ս,Արտաշես,քառյակներիցդ շատերը ես էլ կուզեի գրած լինել:Ոնց որ սրտի հանքից պոկված ոսկու երակ լինեն»:
    Ես հուսով եմ, որ ընթերցողները բանաստեղծի գրվածքների ընթերցման վրա ծախսած ժամանակը իզուր չեն համարի:

  15. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Sona_Yar (24.10.2009), Ֆոտոն (18.10.2009)

  16. #9
    Սկսնակ անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    11.10.2009
    Գրառումներ
    36
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Արտաշես Յավրյան

    ԹԻԱՎԱՐԻ ՊԱՏԱՍԽԱՆԸ

    Ամպ ու հովին մեղմ իրիկվա,
    Երկրի արքան՝ինքնագոհ,
    Զբոսնում էր ծովի վրա
    Թեթևասահ նավակով:

    Ալեկոծվեց ծովը հանկարծ
    Ու մռնչաց կատաղի,
    Թվում էր, թե նավակն անդարձ
    Իր խորքերում կթաղի:

    Մթնեց ասես լույս աշխարհը,
    Մթնեց երկինք ու երկիր,
    Մեն-մենակ էր թիավարը
    Գրոհի դեմ տարերքի:

    –Է՜յ, թիավար, որ չգիտես,
    Գոնե խորհուրդ հարցրու,
    Ջուրը գալիս, լցնում է ներս,
    Նավակը ձախ դարձրու...

    Գոռաց արքան հուսակտուր,
    Սրտում՝երկյուղ ու տագնապ,
    Բայց թիավարն անխոս ու լուռ՝
    Ելք էր փնտրում դեպի ափ:

    Ու երբ նրանք ափը հասան
    Բարեխոստում հրաշքով,
    –Քեզ կկախեմ, արքան ասավ,
    Եվ կհանեմ աչքը քո:

    Դու ո՞վ ես որ սիրտ ես անում,
    Խուլ ձևանալ տիրոջ մոտ,
    Լեզու չկա՞ր քո բերանում,
    Լեզու չունե՞ս, անամոթ:

    –Երբ հրաման կտան ահեղ
    Երեք սարսափ թագավոր,
    Ես ականջս որի՞ն պահեմ,
    Որի՞ խոսքն է կարևոր:

    –Երեքն ո՞վ են, ի՞նչ հրաման,
    Պարզ ասա, որ հասկանամ...

    –Իմ թագավորն ապրած կենա,
    Մեկը քամին էր վիշապ,
    Թե որ բանը իրեն մնար,
    Չէր թողնի մեզ ելնենք ափ:

    Մեկը ծովն էր, որ գազազել,
    Քիչ էր մնում կուլ տա մեզ,
    Հե՞շտ էր նրանց մի բան ասել,
    Որ հասկանան,գթան մեզ:

    Մեկն էլ դու ես,աստծո զավակ...
    Թույլ տուր խոսեմ բաց սրտով,
    Ափ չի հասել ոչ մի նավակ
    Արքաների խորհրդով...

  17. #10
    Սկսնակ անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    11.10.2009
    Գրառումներ
    36
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Արտաշես Յավրյան

    ***
    Օրը մթնելիս մնում ես մենակ,
    Մտորելն անգամ ձանձրույթ է բերում,
    Մարում լույսը տան, թողնում դուռը փակ,
    Շրջում ես տխուր այս փողոցներում:

    Չունես դու հիմա հաստատ մի օջախ,
    Ամեն ջահելի քո սիրտն ես բացում,
    Սակայն իմացիր, որ կյանքը հաճախ
    Թեթև սիրողին ծանր է հարվածում:

    «ՄԱՆՐԱՊԱՏՈՒՄ» շարքից
    ***
    Շատ անգամ եմ շշնջացել
    Ամոթահար ու շվարած.
    -Ախ, ինչ կասի մայրը իմ ծեր,
    Որ իր որդին դառնում է հայր՝
    Որդիական ոչինչ չարած...

    ***
    Ես նայում եմ քո աչքերին,
    Սառնությունը սիրտս է խոցում,
    Դու նայում ես կոշիկներիս,
    Որ մաշվել են ձեր փողոցում...
    ***
    Լավ ընկերը ցավդ կզգա,
    Բարեկամը՝ սեր կանի,
    Բայց որ հրաշք մայրդ չկա,
    Վիշտն ո՞վ իրեն բեռ կանի...
    ***
    Սարին թե ծառին՝
    Ով վեր մագլցեց,
    Հասավ կատարին,
    Չպետք է քնի,
    Թե չէ կընկնի...
    ***
    -Շան տարի է... Անճար մարդու
    Կյանքը համ չունի.
    Գործազուրկ է. անտեր-անտուն՝
    Ապաստան չունի...
    -Ասողը դու, լսողը ՝ դու,
    Խոսքդ դամ չունի:

  18. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Ilona (30.11.2009)

  19. #11
    Պատվավոր անդամ Philosopher-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    16.12.2006
    Գրառումներ
    1,102
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Արտաշես Յավրյան

    Կենցաղային փիլիսոփայության ու ապրած-չապրած զգացումների շիրազատիպ գործեր են: Հայ բանաստեղծ է` բառի շիրազյան ու շիրազատիպ իմաստներով

  20. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    CactuSoul (30.11.2009)

  21. #12
    Եղիցի սէր snow-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.08.2009
    Հասցե
    սիրո մոլորակ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    192
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Արտաշես Յավրյան

    ***

    Թշնամուց փախար,ընկար խանդակը,
    Խանդակից փախար,ընկար վանդակը,
    Վանդակից փախար,անցար ծովեծով,
    Բայց դեմդ հառնեց ձուլման վտանգը...

    Ճուտը ձվից դուրս է գալիս՝ տքնությամբ,
    Սերմը ծլում,բույս է տալիս՝ տքնությամբ,
    Իմաստունն էլ՝հոժարակամ վառվելով,
    Մթնած հոգուն լույս է տալիս՝տքնությամբ
    Ատելությանը նվիրված յուրաքանչյուր ժամ սիրուց խլված հավերժությունն է:
    Բյոռնե

  22. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    lusattik (20.01.2010), Sphinx (12.12.2009)

  23. #13
    Եղիցի սէր snow-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.08.2009
    Հասցե
    սիրո մոլորակ
    Տարիք
    35
    Գրառումներ
    192
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Արտաշես Յավրյան

    Վիշտը կաթ-կաթ ուրախության թասում կա,
    ՈՒր էլ գնաս՝կյանքի ամեն մասում կա,
    Հին ու նորի հարատևող պայքարում
    Էլի երկյուղ, էլի բողոք, ցասում կա:
    ***Բազմալեզու ազգ ու ցեղի նոր կապեր են գոյանում,
    Ամեն ինչի արժեք դնող նոր չափեր են գոյանում,
    Տեսնես մարդը ու՞ր կհասնի գալիք հազար տարվա մեջ,
    Երբ անկումի երկյուղ ունի,քանի վեր է խոյանում:
    ***Խաղալիք է, մեջը ի՞նչ է լինելու,
    Ալևորի վեճը ի՞նչ է լինելու,
    Մարդն ուզում է այնքան ապրի, որ տեսնի՝
    Այս աշխարհի վերջը ի՞նչ է լինելու:
    Ատելությանը նվիրված յուրաքանչյուր ժամ սիրուց խլված հավերժությունն է:
    Բյոռնե

  24. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Sphinx (12.12.2009)

  25. #14
    Սկսնակ անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    11.10.2009
    Գրառումներ
    36
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Արտաշես Յավրյան

    ... նա հայ բանաստեղծ է՝ հավատարիմ հայ դասական պոեզիայի ակունքներին,որը միշտ էլ առանձնացել է խոսքի պարզության և մտքի փիլիսոփայական խորության հրաշալի զուգակցմամբ: Այն կարող է մեկին դուր գալ, մյուսին՝ ոչ, բայց չի կարելի ժխտել, որ սա իսկական պոեզիա է...

  26. #15
    Պատվավոր անդամ Philosopher-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    16.12.2006
    Գրառումներ
    1,102
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Պատ. Արտաշես Յավրյան

    Մեջբերում gayan-ori-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    ... նա հայ բանաստեղծ է՝ հավատարիմ հայ դասական պոեզիայի ակունքներին,որը միշտ էլ առանձնացել է խոսքի պարզության և մտքի փիլիսոփայական խորության հրաշալի զուգակցմամբ: Այն կարող է մեկին դուր գալ, մյուսին՝ ոչ, բայց չի կարելի ժխտել, որ սա իսկական պոեզիա է...
    Կարելի է: Բայց դա քննարկման անհետաքրքիր թեմա կլինի

    Իսկ փիլիսոփայական խորության մասին... հմմմ... լավ, խորն է

  27. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (30.11.2009), Հայկօ (24.10.2009)

Էջ 1 3-ից 123 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Արտաշես Քալանթարյան
    Հեղինակ՝ Malxas, բաժին` Հայ գրականություն
    Գրառումներ: 26
    Վերջինը: 02.02.2013, 00:59
  2. Արտաշես Գեղամյան: ՀՀ նախագահի թեկնածու
    Հեղինակ՝ Che_Guevara, բաժին` Քաղաքականություն
    Գրառումներ: 13
    Վերջինը: 29.02.2008, 13:22

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •