Ինքնուրույն ապրելակերպ

[Dayana]

Լրիվ համաձայնվելով Հայկի կարծիքի հետ մի բան էլ ես ասեմ: Երևի իսկապես մենակ ապրելը որոշակի հասունանալու առիթ է տալիս, ամեն դեպքում ինքս մենակ ապրելուն դեմ եմ: Շատ կարճ ժամանակ առաջ ես էլ էի ուզում մենակ ապրել, բոլորի հոգատարությունից խուսափելու համար, բայց երբ հնարավորություն ունեցա մենակ ապրելու, այն էլ արտասահմանում, կյանքը աչքիս ոչ թե "կայֆ" թվաց, այլ սարսափելի տխուր: Պատկերացրեցի, թե ինչպես են երեկոյան ինձ սպասելու իմ սիրելի ու միակ "հայ" ընկեր "տապչկաներս" ու հասկացա, որ մենակ ապրելը "իմ խելքի բանը չի": Ծնողների հետ ապրելուց էլ լավ բան առավոտյան հետդ կռիվ են անում, որ նորմալ նախաճաշես, երեկոյան լրիվ նույն պատմությունը ընթրիքի համար: Էլ չեմ ասում, որ եթե հանկարծ ու մի քիչ փնթփնթացել ես, թե հիվանդ ես կամ քեզ թույլ ես զգում, ոնց են կեսօրին զանգում ու որպիսությունդ հարցնում:

[Tig]

Ժող, ես 2 տարի մենակ ապրել եմ: Ճիշտա ինքնուրույնություն ձեռք բերելու համար լավա, բայց ասեմ որ ահավոր անհետաքրքիր վիճակա… Չնայած դա մարդու բնույթից ու բնավորությունիցա կախված: Սա միանգամայն անհատական խնդիր է:

[One_Way_Ticket]

Ժող, ես 2 տարի մենակ ապրել եմ: Ճիշտա ինքնուրույնություն ձեռք բերելու համար լավա, բայց ասեմ որ ահավոր անհետաքրքիր վիճակա… Չնայած դա մարդու բնույթից ու բնավորությունիցա կախված: Սա միանգամայն անհատական խնդիր է:

Դա կախված է նաև աշխատանքի բնույթից: Ես, չնայած որ բավական ինքնամփոփ մարդ եմ, ուզում եմ, որ տանը մարդ լինի, քանի որ աշխատավայրում շատ քիչ եմ շփվում: Իսկ եթե օրինակ լրագրող լինեի, երևի թե կուզենայի մենակ ապրել:

[Elmo]

Չգիտեմ, ես չեմ կարողանում իմ հայրական տանը ապրել: 9 տարվա մեջ հետ եմ վարժվել:
Բայց ահավոր երջանիկ կլինեմ, եթե ծնողներս գան մեր հետ ապրելու:
Մամաիս արդեն համոզել եմ, մնում ա պապաին համոզեմ, բայց դա տարիներ կտևի

[Ariadna]

Քանի դեռ ծնողները երիտասարդ են, պետք է թողնեն, որ երեխաները առանձին ապրեն, եթե էդ հնարավորությունը կա։ Իսկ երբ արդեն խնամքի կարիք ունեն, պետք երեխաները ծնողների կողքին լինեն, ինչքան էլ որ դժվար է։

[Gayl]

Իսկ երբ արդեն խնամքի կարիք ունեն, պետք երեխաները ծնողների կողքին լինեն, ինչքան էլ որ դժվար է։

Չեմ հասկանում ինչ ա նշանակում «ինչքան էլ որ դժվար է», ուրեմն ծնողիդ կողքին լինելը համարվում է դժվարությու՞ն, հենց մեծացավ դարձավ բե՞ռ, բա քեզ ինչի համարա մեծացրե՞լ:

[VisTolog]

Չեմ հասկանում ինչ ա նշանակում «ինչքան էլ որ դժվար է», ուրեմն ծնողիդ կողքին լինելը համարվում է դժվարությու՞ն, հենց մեծացավ դարձավ բե՞ռ, բա քեզ ինչի համարա մեծացրե՞լ:

Դեմ եմ սեփական կյանքը նվիրել ծնողների խնամքին, եթե արդեն ամուսնացած ես ու առավելևս երբ երեխա կա:

[A.r.p.i.]

Դեմ եմ սեփական կյանքը նվիրել ծնողների խնամքին, եթե արդեն ամուսնացած ես ու առավելևս երբ երեխա կա:

Այսինքն?:Իսկ եթե երեխան դա չանի, ով պիտի անի?

[VisTolog]

Այսինքն?:Իսկ եթե երեխան դա չանի, ով պիտի անի?

Բայց կյանքը նվիրե՞լ ծնողների խնամքին, ուզում է դա 10 տարի լինի թե 20
չնվիրել չի նշանակում ընդհանրապես չհետևել, այլ

պետք է երեխաները ծնողների կողքին լինեն, ինչքան էլ որ դժվար լինի։

Կամ, ուղղակի կյանքը նվիրել ծնողների խնամքին, որքան էլ որ դա դժվար կլինի:

[Gayl]

Դեմ եմ սեփական կյանքը նվիրել ծնողների խնամքին, եթե արդեն ամուսնացած ես ու առավելևս երբ երեխա կա:

ի՞նչ նվիրել, ինչու եք այդքան բարդացնում:

[VisTolog]

Չեմ հասկանում ինչ ա նշանակում «ինչքան էլ որ դժվար է», ուրեմն ծնողիդ կողքին լինելը համարվում է դժվարությու՞ն, հենց մեծացավ դարձավ բե՞ռ, բա քեզ ինչի համարա մեծացրե՞լ:

ի՞նչ նվիրել, ինչու եք այդքան բարդացնում:

Նենց էիր գրել, ոնցոր ամեն մեկը պարտավորա իրա ծնողին պահել, ու իրավունք չունի անգամ մտածել, որ դա դժվար կարա լինի, որովհետև ծնվում ենք ծնողին պահելու համար… այ դա հասկացա գրառումիցդ:

[Yevuk]

Չեմ հասկանում ինչ ա նշանակում «ինչքան էլ որ դժվար է», ուրեմն ծնողիդ կողքին լինելը համարվում է դժվարությու՞ն, հենց մեծացավ դարձավ բե՞ռ, բա քեզ ինչի համարա մեծացրե՞լ:

Ինձ թվում ա Ariadna-ն ուզում էր ասել, որ ոչ թե դժվարություն է համարվում ծնողի կողքին լինելը, այդ խնամելը: Դա իսկապես բարդ է խնամել տարիքով մեծ մարդկանց:

«Կյանքը նվիրել» բառի իմաստը այդքան էլ լավ չհասկացա. այսինքն՝ դու քո կյնաքը թողնես, թողնես աշխատանք ոը ամեն ինչ, որ խնամե՞ս ծնողներիդ: Չեմ կարծում, որ դա լավ լուծում է: Պատք է կարողանակ ամեն ինչը համատեղել:
Ես ինքս պատրաստ եմ միշտ օգնել իմ ծնողներին, եթե պետք լինի անգամ որոշ բաներ զոհաբերել, որպեսզի նրանց կողքին լինեմ հիվանդ պահերին, բայց հրաժարվել ուղղակի ամեն ինչի դա մի քիչ շատ է:

[Ariadna]

Ինձ թվում ա Ariadna-ն ուզում էր ասել, որ ոչ թե դժվարություն է համարվում ծնողի կողքին լինելը, այդ խնամելը: Դա իսկապես բարդ է խնամել տարիքով մեծ մարդկանց:

«Կյանքը նվիրել» բառի իմաստը այդքան էլ լավ չհասկացա. այսինքն՝ դու քո կյնաքը թողնես, թողնես աշխատանք ոը ամեն ինչ, որ խնամե՞ս ծնողներիդ: Չեմ կարծում, որ դա լավ լուծում է: Պատք է կարողանակ ամեն ինչը համատեղել:
Ես ինքս պատրաստ եմ միշտ օգնել իմ ծնողներին, եթե պետք լինի անգամ որոշ բաներ զոհաբերել, որպեսզի նրանց կողքին լինեմ հիվանդ պահերին, բայց հրաժարվել ուղղակի ամեն ինչի դա մի քիչ շատ է:

Ապրես, Եվուկ, ճիշտն ասած հավես չունեի Գայլին պատասխանելու, զբաղված եմ շատ, բայց որ տեսա ուրիշներն են իմ փոխարեն բացատրում, թե ես ինչ եմ ի նկատի ունեցել, որոշեցի ամեն դեպքում նորից բացատրել։ Նախ սկսեմ նրանից, որ ծնողը երեխա է ունենում պարտավոր է իր երեխային նայի պահի, դա բնազդ է, ու նույնիսկ կենդանական աշխարհում է էդպես։ Բացառություններ լինում են մարդկանց մեջ, բայց շատ հազվադեպ։ Երեխան, եթե նորմալ դաստիարակություն է ստացել, անկախ որևէ բանից, պետք է հոգ տանի իր ծնողի համար, անկախ այն բանից, թե ծնողը ինչքանով է իր համար լավը եղել, էստեղ թվաբանությունը չպետք է աշխատի։ Իսկ ինչ վերաբերում է դժվար լինելուն, այո դժվար է, իսկ դու ինչ կարծիքի ես, հե՞շտ է։ Հիմնականում, հայ ընտանիքներում, տղաներն են ապրում ծնողի հետ։ Դե պատկերացրեք, հարսը, օտար մարդ է, ամեն դեպքում, ու իր համար բնական է, որ դժվար է, ու շատ ավելի հաճելի է առանձին ապրելը, տղան երկու կես է լինում ծնողների և կնոջ միջև, հատկապես եթե բացի ֆիզիկական դժվարությունները, նաև անհաշտ են։ Էստեղ նաև տղայի անձնական կյանքում են պրոբլեմներ առաջանում։ Իսկ տարիքի հետ մարդիկ ավելի անհաշտ ու կամակոր են դառնում։ Կարծում եմ պետք չի էսքան մանրանալ ու ամեն բան բացատրել, ոչ մեկն էլ էստեղ լուսնից չի ընկել։

[One_Way_Ticket]

բա քեզ ինչի համարա մեծացրե՞լ:

Մարդկային սերունդը շարունակելու համար
"Քեզ խնամել եմ, մեծացրել եմ, հիմա դու պարտավոր ես ինձ խնամել" սկզբունքը չեմ հարգում:
Զավակը ծնողի համար ինչ անում է, պիտի հօժար կամքով անի: Իսկ եթե չի անում, Աստված իր հետ:

[Անահիտ]

իսկ ո՞ր ծնողնա պարտադրում իրեն խնամել