ես ինչ ակտուալ թեմա ա ինձ համար
արդեն մի ամսից ավել ա տեսնում եմ էտ ինքնուրույն կյանքի ԲՈԼՈՐ,, պլուսները և մինուսները,,,,,, միշտ ձգտում էի սրան
բայց ասեմ, որ շատ ավելի բարդ ա,, քան պատկերացնում էի,,,,
բայց հրաշալի բան ա, երբ սկսվում է մոտդ ստացվել,, կարևորը չընկճվել,,,,
անփոխարինելի կյանքի փորձ ա,, ՊԱՏԱՍԽԱՆԱՏՎՈՒԹՅՈՒՆ,, առաջին անգամ պատասխանատվություն սեփական անձի նկատմամբ
մի խոսքով անկախւթյունը միայն գործողությունների ազատություն չէ,, այլև ահռելի մեծ պատասխանատվություն ա
Պատ. Ինքնուրույն ապրելակերպ
ինձ թվում է արժե փորձել
դա օգնում է ինքնահաստատվել ,կախում չունենալ ոչ ոքից.դառնալ հասարակության լիարժեք անդամ,և իհարկե չպետք է անտեսենք ինքնուրույն գումար վաստակելո փաստը.
Վերջին խմբագրող՝ Anahit Jan: 10.10.2009, 23:48:
2 տարի է` վարում եմ ինքնուրույն ապրելակերպ:
Ապրում եմ մենակ, իմ տանը` որը պապիկս է ինձ թողել:
Պատճառները:
1. Սկզբում` ուղղակի ինձ թվում էր, որ մենակ "կայֆ" ա լինելու:
2. Շատ հարազատ է ինձ այս տունը:
3. Ինքնուրույն կյանք սկսել, հասունանալ, կախված չլինել ոչմեկից:
16-17 տարեկան էի` երբ սկսեցի: Կամաց - կամաց սովորեցի ամեն ինչ, ինքս ինձ համար պատրաստել, լվանալ... /մի խոսքով`բոլոր կենցաղային գորձերը/:
Մինչև հիմա մենակ եմ ապրում, աշխատում եմ բոլոր պահանջներս ինքս կատարել: / ու ստացվում է/:
Գոհ եմ: Հիմա մեկ մեկ ինքս եմ նկատում` թե որքան եմ տարբերվում իմ տարիքի ծանոթներիցս` թե մտածելակերպով, թե բնավորությամբ, / մի խոսքով` ամեն ինչով/... Չգիտեմ դա լավ է թե վատ` բայց չեմ դժգոհում:
Ambrosine (11.10.2009), Amourchik (12.10.2009), AniwaR (11.10.2009), Cassiopeia (11.10.2009), Enigmatic (11.10.2009), h.s. (11.10.2009), Kita (11.10.2009), Yellow Raven (12.10.2009), Աբելյան (15.03.2010), Հայուհի (15.06.2010), Մանուլ (11.10.2009), Ուլուանա (11.10.2009), Ռեդ (11.10.2009), Սլիմ (12.10.2009)
իսկ ֆինանսակա՞նը, էլի քե՞զ վրա աUngrateful-ի խոսքերից
2 տարի է` վարում եմ ինքնուրույն ապրելակերպ
Ապրում եմ մենակ, իմ տանը` որը պապիկս է ինձ թողել:
Պատճառները:
1. Սկզբում` ուղղակի ինձ թվում էր, որ մենակ "կայֆ" ա լինելու:
2. Շատ հարազատ է ինձ այս տունը:
3. Ինքնուրույն կյանք սկսել, հասունանալ, կախված չլինել ոչմեկից:
16-17 տարեկան էի` երբ սկսեցի: Կամաց - կամաց սովորեցի ամեն ինչ, ինքս ինձ համար պատրաստել, լվանալ... /մի խոսքով`բոլոր կենցաղային գորձերը/:
Մինչև հիմա մենակ եմ ապրում, աշխատում եմ բոլոր պահանջներս ինքս կատարել: / ու ստացվում է
Գոհ եմ: Հիմա մեկ մեկ ինքս եմ նկատում` թե որքան եմ տարբերվում իմ տարիքի ծանոթներիցս` թե մտածելակերպով, թե բնավորությամբ, / մի խոսքով` ամեն ինչով/... Չգիտեմ դա լավ է թե վատ` բայց չեմ դժգոհում:
Մեծամասամբ` Այո: / իմ կամքով
Վախխխ, նախանձում եմ ձեզ, ժողովուրդ: Ես ուղղակի երազում եմ դրա մասին ու էլ չեմ համբերում, թե երբ եմ իրականություն դարձնելու: Երբ եմ իմ սեփական դղյակն ունենալու ու սեփական փողերն իհարկե: Ընդհանրապես շատ եմ սիրում ինքնուրույնություն, մենակություն, որ գլուխդ հանգիստ լինի... Բայց նաև կարծում եմ, որ մարդ պետք է բավականաչափ հասուն ու լուրջ լինի դրա համար: Ինքնուրույն ապրելը (հատկապես ջահելներին է խոսքս վերաբերում) չպետք է նշանակի թեթևսոլիկության տրվել:
«Ճիշտ և սխալ արարքների մասին պատկերացումներից այն կողմ մի դաշտ կա: Ես քեզ այնտեղ կհանդիպեմ»:
Այս տարիները` ինձ լռիվ փոխեցին... կորավ մանկամտությունը, սկսում ես լուրջ վերաբերվել այն հարցերին, որոնց առաջ ուշադրություն էլ չեիր դարձնի, սովորում ես խնայողաբար ծախսել....
Կարծում եմ` "թեթրսոլիկությունը" ուղղակի բացառվում է /եթե իհարկե ֆինանսականը ու կենցաղայինը քեզ վրա է/:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ