Էն որ ասում են՝ բեթարից բեթարը կաՖրեյա-ի խոսքերից
Բայց մեկ ա, ավելի լավ ա էդ տարբերակը, քան եթե էդ ժամանակ ծնողները, կամ ընկերները թույլ չտային, ինքը առանց սիրելու ամուսնանար ուրիշի հետ, ու անընդհատ մտածեր, որ եթե էն մեկի հետ ամուսնանար երջանիկ կլիներ, ու ամբողջ կյանքում ծնողներին մեղադրեր ու իրեն, թե ինչու լսեց։ Էսպես հաստատ ավելի լավ է։
When life gives you lemons, make lemonade
Այ հենց դա եմ ուզում ասել: Ինքնուրույնությունը հենց նրա մեջ է, որ լսելուց հետո անգամ ինքդ ես որոշում ինչպես վարվես հետո:Ariadna -ի խոսքերից
Ուֆ, էլի թեմայից շեղվեցինք, ախր էս թեման ոչ թե վերաբերում է նրան, թե որն է ճիշտ՝ լսելը, թե չլսելը, այլ թե որն է ինքնուրույնը, իսկ էդ դեպքում հաստատ չես լսի, անկախ նրանից, դա ճիշտ է, թե սխալ։
Ariadna (30.09.2010)
Ահա, որոշում ես լսել ծնողներիդ։ Դա էլ է որոշում, ով ասաց, որ անպայման պետք է գաս հակառակ կարծիքի, որ դա ինքնուրույն որոշում համարվի։Այ հենց դա եմ ուզում ասել: Ինքնուրույնությունը հենց նրա մեջ է, որ լսելուց հետո անգամ ինքդ ես որոշում ինչպես վարվես հետո:
Որոշ դեպքերում, մարդիկ իրենք էլ են կասկածում, տեսնում են այդ նույն թերությունները, բայց չեն համարձակություն ունենում իրենք իրենց խոստովանել։ Հետո որ մեկն ասում է, հասկանում են, որ իրենց համար էլ դա ընդունելի չի։
Կամ էլ՝ լավ չեն սիրում
Երրորդ տարբերակ. այո, իսկապես հնարավոր է, որ ծնողները շատ կողմնակալ լինեն ու ստից բաներ մհանա բռնեն, տղան էլ վախկոտ ու անինքնուրույն լինելով չհամարձակվի իր վրա պատասխանատվություն վերցնել ու իր ուզածով անել։
Վերջին խմբագրող՝ Ֆրեյա: 30.09.2010, 14:21:
Some are born to sweet delight,
Some are born to an endless night,
End of the night...
Ան, բայց էդ չեղավ ինքնուրույն, այսինքն եթե ինքնուրույն որոշում կայացնես այսուհետ շարժվել միայն ծնողների ասածով, կստացվի որ դու ինքնուրույն ե՞սԱհա, որոշում ես լսել ծնողներիդ։ Դա էլ է որոշում, ով ասաց, որ անպայման պետք է գաս հակառակ կարծիքի, որ դա ինքնուրույն որոշում համարվի։
Որոշ դեպքերում, մարդիկ իրենք էլ են կասկածում, ուղղակի համոզված չեն լինում։
Կամ էլ՝ լավ չեն սիրում
When life gives you lemons, make lemonade
Դե ասածը չի խնդիրը։ Սովորաբար ծնողներն ասում են. "Կամ մենք, կամ ինքը, եթե իրան ընտրես մեզ մոռացի" Կամ էլ. "Ամուսնանաս, տունը քեզ չենք տա ժառանգություն", ինքն էլ որոշում է, որ տունը ավելի կարևոր է, կամ էլ, որ իր ծնողներին ավելի շատ է սիրում, քան աղջկան։
Մեկա, բան չունեմ ասելու, եթե տղան իսկապես սիրում է աղջկան ու իր ծնողների ասածով փողնում է այդ մարդուն ու իրեն ստիպում է մոռանալ, սպանում է իր մեջ զգացմունքները, հեչ ասպետական վարք չի։
Բայց երևի դեպքերի 50 առնվազն, տոկոսում, տղան "իսկականից" չի սիրել աղջկան։
Some are born to sweet delight,
Some are born to an endless night,
End of the night...
Ինքնուրույն որոշում, լսել, չլսել…
Շատ բան կախվածա նաև ասողից: Ծնողներ կան որ իրենց տեսակետը, կարծիքը հայտնում են պարտադրման ձևով, կանգնացնում են կամ-կամ ընտրության առաջ… Իսկ ծնողներ էլ կան, որ ուղակի հայտնում են իրենց կարծիքը, բացատրում ու վերջում անպայման շեշտում են, որ որոշումը քոնը պիտի լինի ու ցանկացած դեպքում քո կողքին ենք… Համոզված եմ որ երկրորդ տարբերակով առաջնորդվողները շատ ավելի մեծ շանսեր ունեն հասկացված լինելու, քան թե առաջին տարբերակով առաջնորդվողները: Շատ դեպքերում, նույնիսկ եթե համոզված ես, որ սխալ քայլ ես անում ու քեզ պարտադրում են դա չանել՝ հակառակ էֆեկտն է ստացվում, դու քո ողջ էությամբ ուզում ես հակառակվել պարտադրանքին ու ավելի մեծ սխալ ես թույլ տալիս…
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
Մարդ, որը ֆինանսապես անկախ ա դառնում, ինքնուրույն մտածելակերպի պակաս չունի: Մենակ ապրելը ահագին օգտակար բան ա, բայց դրանով հարց չի լուծվում, եթե ֆինանսապես անկախ չես:
Առաջին նախապայման ինքնուրունության՝ ֆինանսական անկախություն:
Ուշ չի գիտակցում, ուղղակի ընտանիքում ա ապրում ու մեծանում: Դա էլ շուտով չի լինի: Բոմժ արտասահմանցիներն ուղղակի այլընտրանք չունեն, դրա համար շուտ են գիտակցում, որ պետք ա ոնց կարող են գլխների ճարը տեսնեն, թե չէ մաման իրա հոգսերով ա, պապան էլ իրա կայֆերով:
Սուտ ա, եթե խոսքը բոմժերի մասին չի գնում, ովքեր մասնագիտություն չունեն, աշխատանք չունեն, ամենացածր խավի մեջ են ապրում ու երեխաներին պահելու փող չունեն, ապա ոչ մի ամերիկացի էլ իր երեխային չի շպրտում փողոց։ Եթե պետք է լինում ֆինանսապես օգնում են, ոչ մի ծնող էլ թուրք չի, որ երեխային անօգնական շպրտի փողոց, մի մոռացեք, որ իրենց մոտ մեզ պես չի, աշխատանք երիտասարդի համար շատ կա… Թե չէ մեր մոտ չկա էդպիսի բան... որ ընտանիքը աղքատ ա լինում, 10-12 տարեկան երեխաների էլ են ուղարկում աշխատելու... Հեչ չեք տեսել փողոցում բանջարեղեն վաճառող երեխաների/դեռահասների...
Նույնիսկ թռչուններն են իրենց երեխաներին բնից հրում ներքեև, որ թռչել սովորեն...
Some are born to sweet delight,
Some are born to an endless night,
End of the night...
Նմանվե՞նք ամերիկացիներին:
Խի թուրք ծնողը շպրտում ա՞:
Ոչ ամերիկացին, ոչ եվրոպացին, ոչ էլ իրանց ինքնուրույն ապրելակերպը իմ համար չափանիշ չի եղել ու չի լինի: Այ ավանդական հայ ընտանիքը, որը ցավոք սրտի հիմա շատ քիչ է, չափանիշ եղել է ու կմնա:
Հարցը ֆինանսական օգնության մասին չի: Խոսքը ընտանիքի մասին ա: Դրանք տարբեր բաներ են:
Հայաստանում, դարերից եկած
Հին ժամանակներում, ինչքան ով որ ես եմ տեղեկացված, ընտանիքի հայրն ու մայրը, տատիկը կամ պապիկն էին ընտրում իրենց տղայի կամ աղջկա ապագա ամուսնուն կամ կնոջը, ինչը ես համարում եմ սխալ:
Ինքնուրույն ապրելակերպն ունի իր դրական, և միևնույն ժամանակ բացսական կողմերը: Տղան կամ աղջիկը, երբ արդեն գալիս է մի ժամանակ, զգում են որ իրենք քիչ թե շատ հասկանում են մի բանից, արդեն սկսում են գործել ինքնուրույն, նաև լինում են որ չեն լսում ծնողի խորհուրդը:
Գտնում եմ, որ ինքնուրույն մարդը միայնակ կարող է բազում դժվարություններ հաղթահարել, հասնել մեծ հաջողությունների… դա իրոք մեծ պատիվ է: Իսկ լինում է դեպքեր, որ երիտասարդն ինքնուրույն փորձում է ինչոր հարցեր լուծել, չի լսում ծնողներին սխալվում է. հա հասկացանք, սխալվելնել է մարդու համար, բայց ինչքա՞ն:
Արտասահմանում, 18 տարին լրացած երիտասարդը, կարող է ծնողներին դատի տալ, ինչի՞, քանի որ նրանք ստիպել իրեն զավակաին: Աբսուրդ:
Ինչքան էլ, որ չուզենաս կատարել, չանել, վատ զգալ, նյարդայնանալ, բայց ինչպե՞ս կարեի ծնողներին դատի տալ, չէ որ նրանք են քեզ լույսաշխարհ բերել, պահել, փայփայել, մեծացրել:
Լավ վերջ, էլ բան չեմ ասում: Մի խոսքով ինքնուրույն ապրելակերպն ունի իր և՛ դրական, և՛ բասական կողմերը: Այլ տարբերակ լինել չի՛ կարող:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ