Ուզում եմ ասել, որ մարդ եթե ինքնուրույն փող չի աշխատում, դա դեռ չի նշանակում, որ չի կարող /բավականաչափ ինքնուրույնություն չունի, որ աշխատի/... Կարա լինի անողնաշար լակոտ, պարազիտ, կամ անուղեղ... Բոլոր մարդիկ էլ կախում ունեն ինչոր մեկից, եթե կոնկրետ էդ դեպքում իր աներն է, դա չի նշանակում, թե ինքը ինքնուրույն չի... Գուցե "աթոռը" տակից քաշեն, գնա մի ուրիշ տեղ ավելի քիչ փող ստանա, բայց էլի անօգնական չլինի...
Ես օրինակ, դեպք գիտեմ, որ մարդ արդեն 25 տարի ա իր աներոջ հույսին ա։ Էդ մարդուն աները ամբողջ կյանքը պահել ա, մի քանի անգամ էլ մեծ գումարներ ա տվել բիզնես բացելու, ու նա գործը խափանել ա։ Էնպես որ, մարդ պետք ա իրեն տված գործն էլ առնվազն կարողանա անել
Մարդ էլ կա ընդհանրապես անօգնական ա։ Մանավանդ աղջիկներինա դա վերաբերում։ Հայ աղջիկներին փոքր տարիքից ներարկում են, որ առանց իրենց ընտանիքի ու հետո էլ ամուսնու վաստական գումարի իրենք չեն կարող/իրավունք չունեն/ ապրել։ Մարդ կա, այդպես էլ շարունակում է։ Դառնում է 25 տարեկան, ամաչում է աշխատանքի ընդունվի, աշխատի, հորից է փող վերցնում... Այ դա մաքուր անինքնուրույնություն ա, երբ մարդ կարա ինքը անի, բայց ինչ ինչ պատճառներով հրաժարվում ա։
Մեջբերել
Ֆրեյա-ի խոսքերից
Բայց մեկ ա, ավելի լավ ա էդ տարբերակը, քան եթե էդ ժամանակ ծնողները, կամ ընկերները թույլ չտային, ինքը առանց սիրելու ամուսնանար ուրիշի հետ, ու անընդհատ մտածեր, որ եթե էն մեկի հետ ամուսնանար երջանիկ կլիներ, ու ամբողջ կյանքում ծնողներին մեղադրեր ու իրեն, թե ինչու լսեց։ Էսպես հաստատ ավելի լավ է։
Էջանիշներ