իսկ որ գնաս Բրյուսո՞վ բա ինչեր կլսեսAstgh-ի խոսքերից
սակայն մարդ կա ամաչում ա, որ իրա մայրը անառակ է, իսկ հայրն էլ օլիգարխ, սակայն …
մյուս կողմից անառակ լինելը կամ օլիգարխ լինելը, դրանք ոչ մի ձև չեն կարող ազդել ազգային պատկանելության վրա: Մաքսիմում մարդ կարա ասի որ ինքը Մարդ ա, կամ Մարդ Չի
բայց ուրիշ ազգից՞: դա անհնարիր ա:
Ի դժբախտություն քեզ, նման կարծիք պաշտպանող ու հասկացողները հաստատ "մի կյանք" մարդիկ չեն: Ու էդ ժուռնալիստ/պատմաբանի կարծիքն էլ չի կարող չափանիշ լինել: Ավելին, ոչ մեկի կարծիքը չի կարող չափանիշ լինել, քանի որ եթե ես ինձ համարում եմ որևէ ազգի ներկայացուցիչ, ապա ոչ մեկը ոչ բարոյական, ոչ էլ առավել ևս իրավական հիմք չունի ինձ դա թույլ չտալու:
davidus (04.02.2010), Sagittarius (19.03.2010), Yeghoyan (18.02.2010), Շինարար (04.02.2010)
աստված ձենդ լսի… իրավունք չունեն բայց անում են… ես սրանք անհիմն չեմ ասում…Ի դժբախտություն քեզ, նման կարծիք պաշտպանող ու հասկացողները հաստատ "մի կյանք" մարդիկ չեն: Ու էդ ժուռնալիստ/պատմաբանի կարծիքն էլ չի կարող չափանիշ լինել: Ավելին, ոչ մեկի կարծիքը չի կարող չափանիշ լինել, քանի որ եթե ես ինձ համարում եմ որևէ ազգի ներկայացուցիչ, ապա ոչ մեկը ոչ բարոյական, ոչ էլ առավել ևս իրավական հիմք չունի ինձ դա թույլ չտալու:
Կարևոր թեմա է: Բայց կախված նրանից, թե ոնց կնայես հարցին կարող ենք ընկնել թե պեչենու բաղերը, թե մտավոր ամբաստանները և թե հասնենք ազատության հրապարակ:Չնայած այս թեման տեղադրել եմ քաղաքական բաժնում,, բայց այն միայն քաղաքական չէ
ԵՎ այսպես.՝
Հայ՛- ո՞վ է, ի՞նչ է անհրաժեշտ հայ կոչվելու համար,
1.Պետական շա՛հ, պետական արժե՛ք- որո՞նք են դրանք,
2.Ազգային շա՛հ, ազգային արժե՛ք- ի՞սկ սրանք,
Ինչո՞վ է տարբերվում 1ը 2ից և ո՞րն է առաջնային:
Բառեր, որոնք մենք օգտագործում ենք գրեթե ամեն օր, բայց ոչ միշտ ենք կարողանում ամբողջովին ընկալել դրանց իմաստը
1- Հայ ասելիս շատերս հասկանում ենք ինչ որ հասարակական միասնություն, որը միասնական մշակույթ, լեզու, մտածելակերպ, նպատակներ, և որ ամենակարևորն է, շահեր ու ապագա է պատկերացնում:
ՄԻ գուցե հայը հենց դա է:
2- Ազգային շահ ասածը վերացական մի պատկերացում է, քանի որ շահի հետևում կոնկրետ տեր պետք է կանգնած լինի: Եթե պատկերացնում ենք, թե իբր հայ ազգի ետևում ինչ որ տերություն անող "ազգ" կա, ուրեմն կարող ենք խոսել դրա մասին, իսկ եթե չկա այդ սուբյեկտը, ապա ազգային շահ ասածը լոլո է, ստեղծված նրա համար որ մի քանիսը այն շահագործեն:
3-Մեր պայմաններում միակ դրական ազգային արժեքը լեզուն է, որովհետև այն բոլորինս է, և պահպանելով այն, մենք ամենքս առանձին-առանձին, մեզանից անկախ տիրություն ենք անում նրան ու ապագայի ճանապարհ տալիս:
Բայց ունենք նաև նեյտրալ, /խոհանոցի ու ու ուտեստեղենի ոլորտի/ ու բացասական արժեքների /բարոյահոգեբանական շարքի/ մի հզոր համակարգ, որը հենց ձևավորում է մեզ թե որպես ազգ, և թե որպես հասարակություն: Օրինակ խաշ -խորոված- քյաբաբը, կամ իրար գցելը, քաշելն ու դուշման լինելն էլ ազգային արժեքներ են, որովհետև շատերս ենք դրանք կրում ու պահպանում: Եվ հենց այս արժեքներն են, որի հիմքի վրա մենք ձևավորված ենք թե որպես ազգ, հասարակություն և թե որպես պետություն: /Հենց այս առումով է ասված, որ անձերի փոփոխությունը դա գործի միայն մի մասն է: Համակարգային, սկզբունքային փոփոխության համար արժեքները պետք է փոխվեն: Եվ այն առաջնորդը, որը նոր, դրական արժեհամակարգ ձևավորելու խնդիրը կվերցնի իր ուսերին, միայն նա կարող է մի բան փոխել որևէ երկրում/:
4- Պետական շահը կապված է պետության գոյության, բարգավաճման ու հարևանության հետ հարաբերություններում շահեկան դիրքերի գրավման ու շարունակման խնդրի հետ: Այդ առումով սկզբից կարևոր է հասկանալ թե ինչ է պետություն ասածը, հետո նոր պետական շահն ու արժեքը ավելի պարզ կդառնան:
5-Եթե նույնիսկ ազգի մասին մեր պատկերացումները աղոտություն ունեն, ապա պետություն ասածը մենք առհասարակ վատ ենք հասկանում:
Պետությունը դա սեփականություն է: Կարող է մի մարդու սեփականությունը լինել, կարող է մի քանիսինը լինել, կարող է կիսով չափ բոլորինը, կիսով չափ էլ մի քանիսինը լինել: Էդ սեփականության համար բոլոր տեղերում ու դարեր ի վեր, կռիվ է գնացել, որովհետև ով եղել է տերը, մյուսներին կզացնելու հնարավորություն է ունեցել ու կզացրել- լացացրել է: Այն հասարակությունները, որոնք սա վաղուց են հասկացել, Էդ կզացնողներին կզացնելու ձևերն ու մեթոդներն էլ մտցրել են հասարակության իրավունքների կոդեքսում ու հարգել են այն: Երբ սատկացրել եմ մի անպիտանի-ազգովի տոնել են, սատկացնողին էլ հերոս են հռչակել, այլ ոչ թե սատկացվածի 7-ն ու քառսունքն արել: : Իսկ հետո էլ, եթե այդ հերոս ասածը վերցրել է իշխանությունը ու դառել հնից չտարբերվող սրիկա, ապա հիմա էլ դրան սատկացնողին են հերոս հռչակել: Ու այդպես շարունակ:
Այսինքն պետությունը նյութական է, ունեցվածք է: Ազգայինի ու զգայականի հետ էլ առընչվում է այնքանով, որքանով տվյալ հասարակությունը պարտաստ է իր վերաբերմունքի մեզ անտեղի տեղը զգայականը ներդնել իր հարաբերություններում հանդեպ պետությունը:
6-Ասվածի ֆոնին պարզ է դառնում, որ պետական շահը դա սեփականատիրոջ շահ է, արժեք ասածն էլ սեփականատիրոջ արժեհամակարքը: Օրինակ մեր պայմաններում դոդլֆիկմուկը պետական արժեք են, ժողովուրդն էլ այդ արժեքների պարազիտելու համար սնդային միջավայրն է: Այլ պետություններում մի քիչ այլ է: Բայց սկզբունքները մոտավորապես նույնն են:
Ինչն է պատճառը, որ մինչև հիմա քաղաքագիտական այս պարզ, հիմնարար դրվածքնեը մերժված են մեր-հայերիս կողմից: Երևի մի քանի բան է խառնված: Պատմական պարտությունները, պետության դարավոր բացակայությունը, սերունդներ ի վեր ուժեղ անհատների ոչնչացումը թշնամիների և հենց սեփական հասարակության կողմից, պարտվողական, սպասողական, ֆիզիկական գոյատևման փիլիսոփայությունը որպես միակ այլընտրանք պատկերացնելու մոլուցքը, ինչ որ տեղ փիլիսոփայական սահմանափակությունն ու նույնիսկ սակավամտությունը, այլ:
Եթե պետական պրոցեսները արագ են ու փոփոխվող, ապա հասարակության արժեքային, բարոյահոգեբանական դրվածքները ժայռային կարծրության են ու նույնիսկ սերունդների ընթացքում չփոփոխվող:
Անհատները կարող են տարակարծիք լինել այլևայլ հարցերում, բայց մասսան անհաղորդ է դրան: Այն իր հարատև պատկերացումներն ունի: Եթե կենդանի մնանք որպես պետություն, մենք դեռ բազմաթիվ կեղծ հերոսներ, ազգի պապաներ, փրկարարներ, դոդլֆիկմկներ ենք տեսնելու:
Ինչ անենք, աստված մեզ էս քարքարոտ, փոքր Հայաստանն է տվել որպես հայրենիք ու ու էս խելքն ու աշխարհայացքը որպես հայ:
Եկեք ուտենք -խմենք -քեֆ անենք, իրար քաշենք-գցենք - գոմփենք, ու դրանից էլ գոհ լինենք:
Վերջին խմբագրող՝ Բիձա: 17.02.2010, 20:45:
Tig (26.02.2010)
Շատ հետաքրքիր , ծավալուն և միշտ արդիական նյութ էք առաջարկել , որին կարճ պատասխանել հնարավոր չէ բայց կաշխատեմ հակիրճ լինել :Չնայած այս թեման տեղադրել եմ քաղաքական բաժնում,, բայց այն միայն քաղաքական չէ
ԵՎ այսպես.՝
Հայ՛- ո՞վ է, ի՞նչ է անհրաժեշտ հայ կոչվելու համար,
1.Պետական շա՛հ, պետական արժե՛ք- որո՞նք են դրանք,
2.Ազգային շա՛հ, ազգային արժե՛ք- ի՞սկ սրանք,
Ինչո՞վ է տարբերվում 1ը 2ից և ո՞րն է առաջնային:
Բառեր, որոնք մենք օգտագործում ենք գրեթե ամեն օր, բայց ոչ միշտ ենք կարողանում ամբողջովին ընկալել դրանց իմաստը
Ով է ՀԱՅԸ
Կենսաբանական առումով Հայը այն անձնավորությունն է ում արյան ցողունաին բջիջները հնարավոր չէ փոխարինել որեվե մի ուրիշ ազգի
ներկայացուցչի արյան ցողունաին բջիջներով , այսինքն ոչ մի այլազգի չի կարող դոնոր լինել Հայի համար բայց միայն Հայը և միևնույն ժամանակ Հայը կարող է դոնոր հանդիսանալ ցանկացած օտարազգի անձի համար : Սա ապացուցված փաստ է : Իհարկե կոպիտ է հնչում
բայց սա հանգեցնում է այն մտքին , որ սկսում էս մտածել տեսակի և ենթատեսակի մասին :
Հոգեբանական առումով Հայը այն անձնավորությունն է , ով վոր ԱՐԱՐԱՏ լեռանը նայելիս իր երակներում ջերմություն է զգում և անսանձելի ցանկություն նրան տիրանալու :
Ֆիզիկական առումով Հայը մի հեզ անձնավորություն է որը ծնվել է գոնե մի Հայ ծնողից և առաջին բանը , որ ժառանգել է նրանից ազգաին դառը ճակատագիրն է :
Գալով պետական և ազգաին շահերին իհարկե առաջնաինը պետական շահն է , որովհետեվ առանց պետության ինչ ազգ և ինչ ազգաին շահ : Եթե ուշադիր լինեք կտեսնեք , որ մինչև անկախ Հայաստանի ստեղծվելը մենք իրականում չէինք կարծում , որ աշխարհում այսքան Հայ կա : Իսկ առժեքները բնորոշ են ազգաին առանձնահատկությանը , ուրեմն ազգաին առժեքները ավելի առաջնաին են քան պետականը :
Կարճ յուբկով սիրուն աղջիկ տենալուց երակներումս ջերմություն ու նրան տիրանալու ցանկություն զգում եմ, բայց լեռան հանդեպ տենց բաներ չեմ զգում:
էսպես չի մնա
Kuk (21.03.2010)
Իսկ Արարատի պես փարթամ կուրծք ունեցող աղջիկներին տեսնելի՞ս (մեկը մեծ, մյուսը՝ փոքր).. թե չէ լե՜ռ, բա՜ն... պետք չի ամեն ինչ տառացի հասկանալ
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Էս մասը լավ չհասկացա։ Նախ հեզության պահը. ի՞նչ կապ ունի հայ ա, ռուս ա, ուզբեկ ա թե հնդկացի ա, բոլորն էլ կարան ե՛ւ հեզ լինեն, ե՛ւ չլինեն, բերեմ օրինակ իմ սիրած թեմայից. նույն բջջային օպերատորի բաժանորդների մի մասը կարան հիանալի մարդիկ լինեն, մյուս մասն էլ` հիմարի մեկերը, հո էդ ամեն ինչը օպերատորի՞ց չի կախված։
Եւ երկրորդ` ում ճակատագիրը դառը չի, ուրեմն հայ չի՞։
Դու լեռան փեշին խաշ ուտելուց բան չես հասկանում .. իզվռաշենեց:
Kuk (21.03.2010)
Դու ռոք ես սիրում չէ՞: Լսի Թաթուլի «Դառնացել է այս աշխարհս» հեվի մեթալը: Ու լրիվ կհասկանաս քո հայլ լինելու խորը դառնությունը:Էս մասը լավ չհասկացա։ Նախ հեզության պահը. ի՞նչ կապ ունի հայ ա, ռուս ա, ուզբեկ ա թե հնդկացի ա, բոլորն էլ կարան ե՛ւ հեզ լինեն, ե՛ւ չլինեն, բերեմ օրինակ իմ սիրած թեմայից. նույն բջջային օպերատորի բաժանորդների մի մասը կարան հիանալի մարդիկ լինեն, մյուս մասն էլ` հիմարի մեկերը, հո էդ ամեն ինչը օպերատորի՞ց չի կախված։
Եւ երկրորդ` ում ճակատագիրը դառը չի, ուրեմն հայ չի՞։
Հա դա ասում էր Վարդան Հովհանիսյանը Ջեյմ Ռասելի հետ զրույցում և մեջբերում էր Չամչյանից:
Ասեմ, դրանից հետո հետաքրքրության համար փորձարկեցի էդ հանգամանքը ու արդյունքը հետաքրքիր էր:
Որպես կանոն, մարդու մասին կարելի է դատել նրանով, թե ինչի վրա է նա ծիծաղում:
…և ինչով էր հետաքրքի՞րՀա դա ասում էր Վարդան Հովհանիսյանը Ջեյմ Ռասելի հետ զրույցում և մեջբերում էր Չամչյանից:
Ասեմ, դրանից հետո հետաքրքրության համար փորձարկեցի էդ հանգամանքը ու արդյունքը հետաքրքիր էր:
Էլ ինչո՞վ Մեֆ: Գնում ես ու առաջին հանդիպած Երևանցուն հարցնում ես «Արարատը սիրու՞մ ես: Հոգիդ մռմռում ա»: Եթե ասում ա «հա, մռնում եմ Արարատի համար, ու մենակ Արարատ եմ գիշերները երազում տեսնում» ուրեմն մաքուր կենսաբանական հայ ա, եթե ասում «դե, հիմա մեր սարն ա, ահագին բան ունենք հետը կապված, բայց դե առանձնապես սարացավով չեմ տառապում», ուրեմն դրա մի կեսը ուրիշ ազգ ա, պետք ա զգույշ լինել հետը, ու սենց շարունակ մինչև հայտանեբրում ես իսկական, մաքուր կենսաբանական եզդիներին:
Բա հայերի արյան ցողունաձև բջջիները մոռացա՞ր: Ոչ մեկը հային չի կարող ցողունաձև բջիջ տալ, բայց մենք բոլորին ցողունաձև բջջի դոնոր ենք հանդիսանում: Հայազն ա գրել էս էջի 20-րդ գրառման մեջ: Կարող ա քեզ խաբեն ասեն Արարատի նկարը տեսնելուց սիրտս մռմռում ա ու քիչ ա մնում բռնեմ տիրանամ էդ սարին, բայց ցողունաձև բջիջները ուրիշ լինեն:
Մոռանում ես նաև դառը ճակատագրի մասին: Եթե տեսնես որ մեկը դառը ճակատագիր չունի, բայց ուզում ա մեր լեռանը տիրանա, էլի հայ չի, չնայած նրա, որ ցողնուաձև բջիջները սաղ տոչնի ա: Հայը անպայման պետք ա դառը ճակատագիր ունենա, պրի չոմ ձեռք բերովի չէ, անպայման էդ դառը ճակատագիրը պետք ա ժառանգած լինի հայ ծնողներից մեկից:
Ի մի բերելով հայի սահմանումը սենց ա. «Այն մարդը, որի ցողունաձև բջիջները կարող են դոնոր հանդիսանալ մնացած բոլոր մարդկանց համար և օժտված Արարատ լեռանը տիրանալու ցանկությամբ, ծվնել է գոնե մեկ հայ ծնողից և նրանից առաջին հերթին ժառանգել է դառը ճակատագիր, կոչվում է հայ»
Մենակ մնում ա պարզել, թե արյան մեջ ցողունաձև բջջին ի՞նչ գործ ունի: Ես կենսաբան չեմ, բայց իմ իմացած ղոցունաձև բջջիները արյան մեջ ջեն գտնվում:
էսպես չի մնա
Եթե բջիջների նոր տեսակի մասին ես խոսում, պարզեցրու: Իսկ եթե ցողունայինը, ի նկատի ունես, ապա սահմանումդ ցենտր ա, Էլմո ջան:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ