Վիշապ, իսկ դու չե՞ս տեսնում, որ ԱՄԲՈՂՋ միջազգային քաղաքականությունը հենց այդ ժանրին հավատարիմ է ընթանում, լավ էլ նկարագրել եսՅանի Հայաստանը խաբար չի, անմեղ կույսի հայացքով Թուրքիայի հետ սիլիբիլի է անում ու ճանաչում Ադրբեջանի սահմանները, Արծվաշենն էլ իրենց դեսերտ: Մեկ էլ հո՛պ՝ Ղարաբաղը ինքնորոշվում է, հլը դրանց տեսեք, Հայաստանն էլ՝ «դե լա՜վ, քանի որ Ղարաբաղը ինքնորոշվեց, Ադրբեջան, ես քո նոր փոխված սահմանն եմ ճանաչում, շնորհավոր»::
Երբ Թուրքիան (կամ Եվրոպան, Ռուսաստանը, ԱՄՆ, Կոսովոն) իր «հոպ»երն անում է, սրան ճանաչում, նրան կույսի աչքերով նայում, մյուսին շնպրհավորում, մենք նախանձով ասում ենք՝ հլա տես ինչ խորամանկ են: Եվ ի՞նչ, ամո՞թ իրենց: Թե՞ կարևորը հասած արդյունքներն են:
Մեջբերել
Էջանիշներ