Թեմայի հենց առաջին գրության մեջ իսկ ի սկզբանե հայաստանաբնակ հայերի դերն այս հարցում առաջնային է համարված, այն է՝Վանաձորցի-ի խոսքերից
Սփյուռքը ձեռքերը որ ծալի բացարձակապես Հայաստանի քաղաքականությանը վերաբերող հարցերի շուրջ, կարելի է այլևս չհպարտանալ հաջողությունների հասած սփյուռքահայ արվեստագետներով, գիտնականներով, բիզնեսմեններով և այլն, չհամարել դրսում ապրող հայերին հայեր ու շարունակել ապրել հպարտ, հայ ձևանալով Հայաստանի մեջ:
Մի հարց հղիր այդ կապակցությամբ նախագահիդ՝ Սերժին՝ ինչու՞ ստեղծեց սփյուռքի նախարարությունը, որ իր համակիրներն էլ այսօր դեմ են սփյուռքի կարծիքը հաշվի առնելուն:
Կարծում եմ՝ դար-ակումբի, և նույնիսկ նաև «ադնակլասնիկի» կայքերն ավելի հզոր կամուրջ են՝ համայն հայությանն իրար կապելու, քան այդ՝ տիկնոջ կերպարով հանդես եկող երևույթի կամրջաձև ոտքերն ու «զամասկա-պաչինկա» արած ու հարթեցված ուղեղը:
Մեջբերել
Էջանիշներ