«Մերը» բառի իմաստը
Ի՞նչն ենք մենք այսօր մերը համարում: Հայաստանի Հանրապետության հասարակ քաղաքացին արդյոք իրե՞նն է համարում հենց նույնիսկ Հայաստանը: Կարծում եմ մեր մոտ շատ թույլ է զարգացած սեփկանության զգացումը: Շատերի մոտ այն նույնիսկ բացակայում է: Մենք համարյա թե չենք զգում, որ Հայաստանը մեր երկիրն է, որ այն ոչ թե ինչոր անհատների սեփականությունն է, որում մենք ուղղակի ապրում ենք, այլ այն հիրավի մերն է, մերն է ընդհանուրի տեսանկյունից, մերն է և ոչ թե իմը կամ նրանը: Մենք սովոր չենք այդ <<մերը >> կոչված զգացմունքին ու գաղափարին: Մենք սովոր ենք միայն իմը կամ ոչ իմը գաղափարին: Ու մեր սեփական երկրի նկատմամբ էլ ունենք նույն վերաբերմունքը` եթե այն իմը չի` ուրեմն ուրիշինն է, մասնավորապես իշխանավորներինը: Սա մի կողմից ունի իր բացատրությունը, այն տեսանկյունից, որ մեր հոգեբանության մեջ նստած է այն գաղափարը, որ միևնույն է մենք ոչինչ չենք որոշում, ուրեմն ով որոշում է երկիրն էլ նրանն է: Ժամանակն է կոտրել մեր մեջ նման մտածելակերպը ու հասկանալ <<մերը>> գաղափարի իմաստը, նշանակությունն ու կարևորությունը: Մենք մեր սեփական տան շքամուտքից այնկողմ ոչ մի բան մերը չենք համարում: Բայց այս երկիրը մերն է, <<մերը>> բառի մեջ պարունակող ողջ գեղացկությամբ, հզորությամբ և պատասխանատվությամբ:
Մի ընկեր ունեմ` Սարգիս անունով, այ նա այս թեմայով կարող է դեսերտացիա պաշտպանել:Երբ արձակուրդում էի ու կնոջս հետ գնացել էինք Դիլիջան, պատահաբար հանդիպեցինք նրան: Զրույցի բռնվեցինք, խոսքը խոսք բերեց ու հասանք այս թեմային: Նա մի շատ դիպուկ օրինակ բերեց: Պատմում էր, թե ինչպես, երբ նա ճանապարհորդում էր եվրոպական երկրներից մեկում, մի այգում զբոսնելուց իրեն շատ հետաքրքրող մի ծառ տեսավ, որը ուներ յուրահատուկ տերևի ձև, ու երբ նա մոտեցել էր ու այդ ծառից մի տերև էր պոկել, այդ պահին շրջապատում բոլոր գտնվողները անկախ տարիքից ամոթանք են տվել նրան ու նույնիսկ մի պստիկ մոտեցել էր ու ասել` սա մեր այգու ծառն է, ինչո՞ւ եք փչացնում… Ահա սեփականության զգացման` <<Մերը>> բառի տեսանկյունի, դրսևորման վառ օրինակ: Իսկ մենք անտառներում շրջելուց ամեն մի անկյունում աղբակույտերի էինք հանդիպում, մանավադ <<բեսետկա>> կոչված շինությունների մոտակայքում մեծ աղբանոցներ էին գոյացած: Մեզնից շատերը տեսնելով այդ կույտերը, առաջին հերթին այս միտքն է առաջ բերում իրենց մեջ` մեկա արդեն աղբանոցա դառել ստեղ մի բուռ ավել, մի բուռ պակաս ոչինչ չի փոխելու… ու իր աղբը նույնպես լցնում է այդտեղ: Ինչո՞ւ այդ անողին փնովելու փոխարեն մենք էլ կրկնում ենք նրա արածը… Չեմ ասում թե բոլորին են այդպիսին, բայց շատ շատերը այդպե են մտածում ու քանի դեռ այս մտածողությունը մեր հասարակությունում կազմում է մեծամասնություն….. մենք չենք գիտակցի թե ինչ է նշանակում <<մերը>>:
Մեջբերել
/ մուծում ենք մեր հարկերը, պետք է բարի լինի առաջին հերթին ապահովել մինիմալ սանիտարահիգենիկ պայմաններ, նոր գնալ 5-7 աստղանի հյուրանոցներում ուտուշ խմուշ անել մեր փողեով:
Tig-ի խոսքերից
Էջանիշներ