Հնուց եկած մի ասածվացք կա
"Աստծունը ՝ Աստծուն
Կեսարինը ՝ Կեսարին"
երբ Աստծունը տալիս են Մարդուն,. պատճառները ինքնախաբեությունն է, առաջին հերթին: երբեմն այդ ինքնախաբեությունը լինում է կամովին: Ու այդ դեպքում այդ մարդուն պետք չէ խանգարեկ իր "երկրպագության" ժամանակ:
Jarre (03.10.2009)
Երևույթները աստվածացնել կարելի է, մարդկանց՝երբեք:
Այդ Մարդիկ ընդհամենը փոստատարներ են:
մարդկանց մեջ հանդիպում են առավելագույնը հրեշտակներ, այն էլ խիստ հազվադեպ:
Լավ արվեստագետ/մասնագետ լինելը և լավ ու նորմալ մարդ լինելը հաճախ իրարից շատ տարբեր հասկացություններ են։ Ցավոք
Մարդու որակը չի չափվում միայն իր արվեստով կամ գործով, այլ առաջին հերթին իր ունեցած մարդկային որակներով։
Ungrateful (08.10.2009), Մանուլ (08.10.2009), Ֆոտոն (08.10.2009)
Բայց մի հետաքրքիր բան կա, լավ արվեստագետը կուռք դառնում է, իսկ լավ մարդը` ոչ:Jarre-ի խոսքերից
Լավ արվեստագետ/մասնագետ լինելը և լավ ու նորմալ մարդ լինելը հաճախ իրարից շատ տարբեր հասկացություններ են։ Ցավոք
Մարդու որակը չի չափվում միայն իր արվեստով կամ գործով, այլ առաջին հերթին իր ունեցած մարդկային որակներով։
Ինչպես գիտենք, Էլվիսի անհետացումից/մահից հետո շատերը, ովքեր նրան իսկապես պաշտում էին, ինքնասպան են եղել, սակայն չկա ոչ մի գրանցված օրինակ, երբ մի խելացի, բարի, Աստվածավախ մարդու մահը բերի ինքնասպանության ու քաոսի:
Jarre (08.10.2009), Second Chance (09.10.2009)
Համամիտ չեմ: Ես ունեցել եմ կուռք՝ որպես լավ մարդ: Պաշտել եմ:
Ֆու՜:Մարդու որակը չի չափվում միայն իր արվեստով կամ գործով, այլ առաջին հերթին իր ունեցած մարդկային որակներով։Իսկ լավ արվեստագետ/մասնագետ լինելը մարդկային որակ չէ՞:
Վերջին հաշվով՝ թքած այդ չափանիշներով մարդկային որակների վրա, որոնք միշտ էլ տարբեր կերպ են ընկալվում ու գնահատվում սրա-նրա կողմից: Առաջնայինը երկրորդայինից տարբերել է պետք: Եվ ինչպես ասում էր մեզ շատ հայտնի պայծառ գլուխներից մեկը. «Գո՛րծն է անմահ, լա՛վ իմացեք, որ խոսվում է դարեդար: Երնե՛կ նրան, ով իր գործով կապրի անվերջ, անդադար (ինչպես անմահ աստված)»:
«Ճիշտ և սխալ արարքների մասին պատկերացումներից այն կողմ մի դաշտ կա: Ես քեզ այնտեղ կհանդիպեմ»:
Legolas (08.10.2009)
Իրականում դրա պատճառներից մեկը այն է, որ մարդ թքած ունի իր ապրած իրականության ամբողջական վիճակի վրա, ու իր համար միևնույն է լավ մարդը, կարևորը լինի մեկը ով կբավարարի իմ պահանջները՝ կտա իմ ուզած գաղափարը, երաժշտությունը, նկարը.... Դուրըս գալիս է, ինձ տանում է, ուրեմն այդ մարդը ամեն ինչ է ինձ համար։
Իսկ հետո հիասթափվել? ուղղակի անցյալով էր, դրա համար եմ հարցնումՀամամիտ չեմ: Ես ունեցել եմ կուռք՝ որպես լավ մարդ: Պաշտել եմ:
Ֆոտոն, կարծում եմ Dayana-ն նկատի ունի, որ սովորաբար, մեծամասամբ մարդկային որակները հաշվի են առնվում ամենավերջին հերթին։
Օրինակ՝ ո՞րտեղ ես սովորել, ինչքա՞ն ես ստանում, ի՞նչ կարաս անես..... ու ամենավերջում մի գուցե՝ ինչպիսի՞ մարդ ես, ի՞նչ հատկություններ ունես, նվիրվա՞ծ ես, սիրո՞ղ ես, հավատարի՞մ ես....
Այո, պատմության մեջ քիչ չեն նաև այն մարդիկ ովքեր կուռք են դարձել հենց իրենց դրական որակների համար, բայց ամբոխները սովորաբար չեն հետևում նրանց, ինչպես վերևի գրառումներում նշվածներին։
Dayana (08.10.2009)
Հիասթափվել եմ, բայց իր լուսավոր կերպարը միշտ ուղեկցում է ինձ, մանավանդ երազներում: Պաշտել եմ, բայց ինձնով աշխատել եմ չծանրաբեռնել: Սիրել եմ հեռվից հեռու: Ուղղակի մի օր իրեն որպես մարդ ընկալեցի՝ իր թերություններով մարդկային:Իսկ հետո հիասթափվե՞լ: Ուղղակի անցյալով էր, դրա համար եմ հարցնում
Մինչ այդ մարդկային անթերի կերպար էր ինձ համար:
Ֆոտոն ջան, չնայած Jarre-ն մասամբ իմ փոխարեն պատասխանեց, բայց ասեմ: Հենց քո օրինակն էլ բերեց նրան, որ մարդկային կուռքը մարդկային որակի, Լավ մարդ լինելու պարագայում չի առաջանում, այլ ուրիշ "պատճառներով", որոնք շատ հաճախ մի օրում "վերանում" են ու մնում է իրականությունը` Մարդը կուռք "չպիտի" լինի:
Ճիշտն ասած՝ երբեք մարդուն չեմ գնահատում իր արվեստով: Ուրախանում կամ հրճվում եմ իր արվեստով, սիրում իր արվեստը, հեղինակին էլ: Բայց հեղինակին միշտ մարդկային հատկանիշներով եմ գնահատում: Հեղինակի մեջ մարդը գտնելուց հետո իր արվեստն ինձ համար երկրորդ պլան է մղվում: Իմ առջև էլ իմ օրինակն է:
Jarre (08.10.2009)
Արվեստագետն էլ չպիտի լինի կուռք:Ֆոտոն ջան, չնայած Jarre-ն մասամբ իմ փոխարեն պատասխանեց, բայց ասեմ: Հենց քո օրինակն էլ բերեց նրան, որ մարդկային կուռքը մարդկային որակի, Լավ մարդ լինելու պարագայում չի առաջանում, այլ ուրիշ "պատճառներով", որոնք շատ հաճախ մի օրում "վերանում" են ու մնում է իրականությունը` Մարդը կուռք "չպիտի" լինի:
Հիասթափվելս եղավ այն բանից, որ անթերի էի մարդուն պատկերացնում: Ինձնից էր: Իհարկե հիմա էլ ինքն ինձ համար լավ մարդ է, օրինակելի: Բայց էլ կուռք չունեմ:
Jarre (08.10.2009)
Կարծում եմ՝ դա որպես հիմք ընդունելը սխալ է, քանի որ լավ արվեստագետները հանրահայտ մարդիկ են լինում, հետևաբար նրանց ինչպես մահվան, այնպես էլ դրա հետևանքով ինքնասպանությունների մասին շատերս հեշտությամբ իմանում ենք, իսկ պարզապես լավ մարդիկ միայն իրենց շրջապատում են հայտնի լինում, ու եթե նրանց մահվան պատճառով նրանց սիրողներն ինքնասպան լինեն, դրա մասին շատ մարդ չի իմանա։
Լավ մարդն էլ կարող է կուռք դառնալ։ Դե, կուռքը մի քիչ ուժեղ է ասված, բայց իդեալականացվել հաստատ կարող է, իսկ դա կուռքից շատ չի հեռու։
Վայ, ես որ սկսեցի գրառումն անել, Դայանայի՝ մեջբերածս գրառումն էի տեսել վերջինը։Էս ինչքա՜ն եք գրել դրանից հետո։
Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 08.10.2009, 21:58:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Համամիտ եմ, ուղղակի ասածս հենց Jarre-ի գրածիտրամաբանականշարունակությունն էր, որ կուռք դարձնել, սիրել, գնահատել, էս ամեն ինչը երբեք չի արվում մարդկային հատկանիշների համար, ու շատ հաճախանտեղի"ամբոխային հիստերիաների" պատճառ է դառնում:
Վերջին խմբագրող՝ Dayana: 08.10.2009, 22:09:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ