Որպեսզի հոգեւորը դառնա առավել հասանելի, պետք է հաճախակի առնչվել հոգեւորին, պետք է հաճախակի այցելել եկեղեցի, հոգեւոր երաժշտություն շատ լսել, ուրիշ ճանապարհ չկա: Մի 3-4 տարի առաջ որ գնում էի եկեղեցի 5 րեպեից ավել չէի կարողանում մնալ, էներգետիկան ինձ համար անսովոր էր: Հետո որոշեցի ավելի հաճախակի առնչվել հոգեւորի հետ, հիմա գնում եմ ու կարող եմ ժամերով վայելել հոգեւոր էներգիան:Dayana-ի խոսքերից
Դայանա ջան, ես չեմ ասել, որ Կոմիտասը ամենալավն ա, ինձ համար Բախը եւ հայ հոգեւոր երաժշտությունը գտնվում են նույն հարթության վրա, հավասարապես երկուսն էլ պաշտում եմ: Բայց ամեն ինչ ունի իր տեղն ու ժամանակը: Բախը պիտի իր տեղում լինի, հայ հոգուերը իր տեղում: Իսկ ամերիկացիները ինչպես միշտ իրանց թարս ուղեղով ամեն ինչ ուզում են համբուրգեր սարքեն:
Ես պաշտում եմ Բախի երաժշտությունը, բայց հայկական եկեղեցում այն երբեք չեմ լսի, դա իմ ներսում առաջացնում ա ուժեղ դիսոնանս: Հավանաբար էն պատճառով, որ Էնտեղի աուրան արդեն գտնվում ա որոշակի հաճախականության վրա, հայերեն լեզուն, հայերեն երաժշտությունը, հայկական աղոթքը ստեղծում են որոշաքի էներգետիկ տատանումներ, որոնք ներդաշնակ են իմ ներսի էներգետիկ տատանումներին, քանի որ ես նույնպես հայ եմ: Ու երբ որ էտ ամենին խառնվում ա այլ էներգետիկ հաճախականության վրա գտնվող տատանումներ առաջանում ա ուժեղ դիսսոնան: Ես հասկանում եմ ամերիկացիներին, էտ դիսոնանս ա իրանց համար նորմալ, իրանք չգիտեն թո ով են, ինչ են, իրանք չունեն կոնկրետ տեսակ:
Մեջբերել
, բայց մատերիալիստի համար, առհասարակ, մեկ չի՞ թե եկեղեցում ինչ ա կատարվում: Իսկ եթե ուզում ես Բախի մասին խոսենք, խնդրեմ մեծ հաճույքով: Արդեն նշեցի գլխավոր պատճառը թե ինչի եմ դեմ նման բաների, եկեղեցին համերգասրահ չի, որ ով երբ ուզենա իր ճաշակով երաժշտություն մատուցի: Հայկական եկեղեցին դա կոնկրետ վայր ա, որտեղ տեղի ա ունենում հայկական եկեղեցական արարողակարգ: Իսկ ամերիկացիները ինչպես միշտ երբեք ոչ մի բանում սահման չեն ճանաչում, նրանք երբ ուզում են, որտեղ ուզում են քացով դուռը բացում մտնում են: Խնդրեմ, որպես ապացույց էն լարված իրավիճակը որը ստեղծել են վերջին օրերին ամերիկացիները ամբողջ աշխարհով մեկ:
Էջանիշներ