Եկա մի քիչ սիրտս թեթևացնեմ գնամ
Էսօր Last.fm-ի շաբաթական չարտերում իսկական սենսացիա էր: Radiohead-ը մեկ տարի ընդմիջումից հետո 2-րդ հորիզոնականից կրկին բարձրացավ 1-ին հորիզոնական՝ հետևում թողնելով The Beatles-ին: Սենսացիան սա չէր, իրականում հենց այսպես էլ պետք է լիներ: Սենսացիան Radiohead-ի ռեկորդային թվով ունկնդիրներն ու նոր ալբոմի երգերի ունկնդրությունների քանակն են
4 օրվա ընթացքում Ռադիոհեդի 103,793 ունկնդիրների բանակը աճել է 173,291-ի (last.fm-ի պատմության մեջ այս թիվը ամենաշատը 130.000 է եղել), իսկ Ռադիոհեդի երգերը անցած շաբաթ լսվել է 3,353,864 անգամ (իսկ այս թիվը ամենաշատը եղել է 1.500.000): Որպես համեմատություն նշեմ, որ այս շաբաթ չարթերում 2-րդ տեղ գրաված The Beatles-ը ունի ընդամենը 109,398 ունկնդիր, իսկ երգերը լսվել են ընդամենը 1,283,388 անգամ: Իսկ երգերի չարտի առաջին 8 հորիզոնականները զբաղեցնում են The King Of Limbs ալբոմի երգերը:
Անխոսք Ռադիոհեդը հերթական անգամ ապացուցեց, որ իրենք կենդանի լեգենդներ են, մենակ իրենք կարող են ընդամենը հինգ օր առաջ հայտարարել նոր ալբոմի թողարկման մասին, ալբոմը թողարկեն հայտարարված օրվանից մեկ օր շուտ ու ունկնդիրների ամենամեծ բանակը հավաքած իսկական իրարանցում առաջացնեն ինտերնետում
3 օր անընդմեջ ալբոմը լսելուց հետո վերջապես կարող եմ գնահատական տալ: Ամենասկզբում ինձ շատ զարմացրեց ալբոմի երկարությունը, ընդամենը 8 երգ՝ ընդհանուր 37 րոպե տևողությամբ: Հիմա ամբողջ ինտերնետով բամբասանքներ են տարածված, որ հնարավոր է, որ The King Of Limbs-ը իրականում ընդամենը կես ալբոմ է ու շատ շուտով Ռադիոհեդը կթողարկի ալբոմի մյուս կեսը: Բանն այն է, որ ալբոմի վերջին երգի անունը Separator (Կիսող) է, երգում հնչում են այսպիսի տողեր If you think this is over, then you're wrong (եթե կարծում ես, որ սա ավարտն է, սխալվում ես), իսկ երգը մի տեսակ կիսատ է վերջանում, այնպիսի տպավորություն է, որ ալբոմի շարունակությունը պահել են ավելի լավ օրերի համար: Շատ հնարավոր է, որ սա ընդամենը երկրպագուների վառ երևակայության արդյունքն է, ամեն դեպքում ալբոմը մի քանի անգամ լսելուց հետո համոզվեցի, որ «կարճությունը» շատ խաբուսիկ է: Ալբոմում վատ, թույլ, անհաջող երգ չկա, իսկ երգերն այնքան հարուստ են գործիքավորմամբ ու ձայնային էֆեկտներով, որ էդ 37 րոպեն հավերժություն են թվումԵրաժշտության հարստությունն ու հագեցածությունը այնքան շատ է, որ նույնիսկ մեկ ավել երգի դեպքում ալբոմի էֆեկտը կկորեր, իսկ ունկնդրությունը տհաճ կդառնար: Ինչ վերաբերվում է երգերին, ամբողջ ալբոմի մեջ ոչ մի սխալ օգտագործված րոպե, ոչ մի ավելորդ էֆեկտ չկա, ամեն ճիշտ է ու տեղին
Լսելիս միանգամից զգացվում է, որ ալբոմը երկու մասից է բաղկացած. առաջին 4 երգը էքսպերիմենտալ, ոչ ավանդական ու խիստ համարձակ ստեղծագործություններ են, որոնք Ռադիոհեդին անծանոթ մարդկանց դժվար թե միանգամից դուր գան, իսկ մյուս կեսը ավելի հեշտ լսվող դասական Ռադիոհեդյան երգեր են, որտեղ ռոքային տարրերը ավելի զգալի են, իսկ երաժշտությունը ավելի հանգիստ է: Ինձ հիմա առաջին 4 երգն ավելի են հետաքրքրում, որովհետև շատ են հիշեցնում Kid A, Amnesiac ու The Eraser ալբոմների երգերին, ավելի հարուստ ձայնային լանդշաֆտներ ունեն ու ավելի պրովոկատիվ են: Իսկ Lotus Flower-ը այպիսի հանճարեղ գործ է, որ երկրպագուներն այն անմիջապես կնքեցին որպես Ռադիոհեդյան կլասիկա
Մի խոսքով, եզրափակենք ալբոմը: Ի տարբերություն Ռադիոհեդյան նախորդ ալբոմների այս ալբոմը հեղափոխություն չարեց երաժշտության ասպարեզում, սակայն իմ կարծիքով սա իրենց ամենակատարյալ, ամենաօրգանական, ամենակապակցված ալբոմն է, որտեղ ամեն հնչյուն իր տեղում է ու ոչ մի ավելորդ բան չկա, ամեն ինչ այնպես է, ինչպես որ պետք է լիներ: Ալբոմը լսելիս այնպիսի տպավորություն է, որ խմբի հետ միասին ճամփորդում ես մութ, չարագուշակ անտառով, միայնակ ես, մենակ դու ես ու բնությունը: Ու չնայած երգերի մեծ մասը արագ տեմպ ունեն, ալբոմի մթնոլորտը բավականին մռայլ է ու դեպրեսիվ:
Մի խոսքով, հանճարեղ ալբոմ՝ հանճարեղ խմբի կողմից, գնահատականը՝ 5/5
Մեջբերել
)
Ֆրեյա-ի խոսքերից
Էջանիշներ