Երևանում մզկիթ կա յանի ինչ են շուխուր դրել..
Դրական
Բացասական
Կարծիք չունեմ
Երևանում մզկիթ կա յանի ինչ են շուխուր դրել..
Երբեք չեմ հանդիպել կատվի, որին հետաքրքրեր մկների կարծիքն իր մասին:
REAL_ist ջան, թուրքիայի վրա ԱՄՆ-ի ճնշումը շատ սահմանափակ է… եթե հիշես անցած տարվա պատմությունները կհասկանաս որ ԱՄՆ-ը շատ հեռու չի գնում այդ ճնշմամբ (ի նկատի ունեմ կոնգրեսում ցեղասպանության հարցի արծարծումն էր որից հետո թուրքերը մտան իրաքի քուրդիստան… իհարկե չասեցին որ դրա համար ենք մտել), իսկ հայաստանի վրա ճնշումն երկու ժամվա բան է էն էլ արտգործնախարարի մակարդակով … այնպես որ շատ մեծ հույսեր մի կապի ԱՄՆ-ի կողմից թուրքերի վրա եղած ճնշման հետ… իսկ թուրքիային "գլոբալ իմաստով" հեչ պետք էլ չի Հայաստանի հետ հարաբերությունները, այսինքն էդքան էլ կեսական չի ինչքան դու ես ասում. նրանց համար ադրբեջանի հետ հարաբերություններն ավելի էական են դրա համար էլ 10 տարի համբերությամբ սպասում էր մինչև Սերժը "բարեկամության ձեռք" մեկնեց… այստեղից է երևում թե ում համար է "գլոբալ իմաստով" էական…REAL_ist-ի խոսքերից
Ապեր Թուրքիան շատ հնարավոր է որ չձգձգի վավերացումը ու դա մեզ համար շատ վատ կլինի, որովհետև երբ նրանք վավերացնեն ու սահմանները բացեն, ապա մենք մի հատ Thank You-ով չենք պրծնի այլ պետք է սկսեն "ռեալ առաջխաղացում" ցույց տալ Ղարաբաղյան հարցում իսկ եթե չանենք սահմանն էլի կփակեն լրիվ ուրիշ պատճառաբանմամբ… այստեղ ճնշումը միանշանակ մեզ վրա է լինելու 1000%… ԱՄՆ-ն էլ Ռուսներն էլ բոլորն էլ ասելու են "դուրս արի" ու ինչ պիտի ասե՞ս "սահմանը առանց նախապայմանի է բացվա՞ծ"… դու հո գիտես որ մասնավոր հանդիպումներում նրանք էս լեզվով չեն խոսում… հարց. եթե ասեն դուրս արի ո՞նց պիտի դիմադրես… Թուրքիան բոլորս էլ գիտենք թե ոնց կարող է դիմադրել, նրանք բազմիցս են ցույց տվել, իսկ մենք մի հատ սատկած թղթի կտոր ունենք տեղը ու բազուն լծակներ նրանց ձեռքում (փող դրսից, գլխիս մազերի չափ բանաձևեր, Մարտի մեկ, քաղբանտարկյալներ ու մնացածն էլ դու ասա) ու էդ լծակները մի ակնթարթում կաշխատեն, վարկերը կկանգնեն ու ամենակարևորը Սերժը կյանքում նրանց ոչ չի ասի եթե կարողանար մինչեև հիմա ասած կլիներ… ոնց որ "Որոգայթի" Թաթուլն ա ասում "հոպարից յան տալու ձև չունենք"
Արի մի բան հստակեցնենք 3 միլիոնանոց Հայաստանի վրա ավելի հեշտ է ճնշում բանեցնելը քան 70 միլիոն Թուրքիայի ու 8 միլիոն Ադրբեջանի վրա… կարծում եմ այս հարցում չես վիճի… ու ի՞նչ ես կարծում, ու՞մ վրա նրանք ճնշում կբանեցնեն մե՞ր թե Թուրքիայի … ու հենց այդպես էլ լինելու է, որովհետև բանակցություններում մենք բանավոր անթույլատրելի զիջումների ենք գնացել ու "յան տալու ձև չունենք" …
Ինչ վերաբերվում է ցեղասպանությանը ապա դա "մի քանի տարով" չի ձգձգվելու այլ մի քանի տասնյակ տարիներով… Սա Նալբանդյանն է ասել իր "Ազատություն" ռ/կ-ին տրված հացազրույցում… ասել է որ հանձնաժողովը կքննարկի 10-20-30 միգուցե ավել տարիներ… ես ժամանակին սա տեղադրել եմ այս կայքում ու չգիտեմ մարդիկ իմ գրառումները կարդում են թե չէ, բայց դու հաստատ դա աչքիցդ բաց ես թողել…
REAL_ist ջան, էս ամբողջի արդյունքում իհարկե Հայաստանը չի ոչնչանալու, բայց սա հանգստանալու առիթ չի քանի որ Հայաստանը վերածվելու է մի Սոմալիատիպ տարածքի որտեղ իշխանությունը լինելու է մի խումբ մարդկանց ձեռքում որոնք իրեց փողերը ոչ թե բիզնեսով են (թեկուզ անօրեն) կուտակելու, այլ զուտ "թռաֆիքինգ"-ով ու կորևոր չէ թե ինչի թռաֆիքինգով… Ղարաբաղը դառնալու է մի հատ անհասկանալի ծխացող կիսամար մոխիր որը ցանկացած ժամանակ կարող է բռնկվել ազգամիջյան ընդհարումներով… իսկ ցեղասպանության համար շատ հնարավոր է որ մի հատ էլ թուրքերից ներողություն խնդրենք… համենայն դեպս եթե այս ուղիով գնաց սա է լինելու ու մեր պետական այրերը կարծես սրան դեմ չեն…
Հատուկ հարգելի REAL_ist-ի և բոլորի համար
ԱԶԳԱՆՈՒՆ ՉԻ, ԿՐԱԿ Ա
Գյուլը հեռախոսով խոսում է Մեդվեդեւի հետ ու ասում է. «Ախպեր, էս տարածաշրջանում գլխավոր խաղացողը դու ես»: Ասում է հիմա: Համենայնդեպս, մինչ օրս լսած չկամ, որ Գյուլը կամ թուրք որեւէ բարձրաստիճան պաշտոնյա ռուսներին ասած լիներ, թե` գիտեք, էս տարածաշրջանում գլխավոր խաղացողը դուք եք:
Սա մի փոքրիկ դետալ է, որը, սակայն, պարզորեն ցույց է տալիս, որ Թուրքիան Հայաստանի հետ սահմանը չի բացի ու չի մտնի Կովկաս, մինչեւ կարգավորված չտեսնի ղարաբաղյան խնդիրը: Իսկ կարգավորումն, ըստ Թուրքիայի, «սուրբ հողերի» վերադարձն է ու երեւի` մեկ էլ Ղարաբաղի անվտանգության ինչ-որ մշուշոտ երաշխիքներ:
Զարմանալի չէ: Զարմանք, սովորաբար, առաջացնում են անսպասելի բաները, իսկ ղարաբաղյան նախապայմանը տեսանելի ու հասկանալի էր դեռ այն ժամանակվանից, երբ Սերժ Սարգսյանը Մոսկվայից ֆուտբոլի հրավեր էր ուղարկում Գյուլին:
Սերժ Սարգսյանը, ներքին տագնապները վանելու համար, ասում էր` գիտենք, որ ուզում ես խաղացող լինել Կովկասում, արի խաղանք: Բայց Գյուլը լավ հասկանում էր, որ հնարավոր չէ երեքի հետ խաղալ` նրանցից մեկի հետ որեւէ հարաբերություն չունենալով: Դրա համար, այդ ժամանակ Իրանն ասում էր` ախպեր, եթե ձեզ նոր խաղացող է պետք, ես կամ ու կամ, որովհետեւ էս մեեե՜ծ տարածաշրջանում մենակ ես լավ հարաբերություններ ունեմ հա՛մ Հայաստանի, հա՛մ Վրաստանի, հա՛մ էլ Ադրբեջանի հետ:
Սերժ Սարգսյանը գիտեր, որ Հայաստանի ու Թուրքիայի միջեւ հարաբերությունների բացակայությունը երկու պատճառ ունի` Ցեղասպանության ճանաչում, ղարաբաղյան չկարգավորված խնդիր, բայց մտածում էր, որ Ցեղասպանության ճանաչումը խայծ դարձնելով` Թուրքիային կշեղի ղարաբաղյան խնդրի կարգավորումից:
Խայծը Թուրքիայի համար խայծ չէր, այլ` համադամ ուտեստ` էն էլ մատուցված ռուսական սկուտեղով: Թուրքիան ընդունեց խայծն` «ախորժակն ուտելիս է բացվում» փորձված տրամաբանությամբ, ու ստացավ ե՛ւ ցեղասպանության ուրացում, ե՛ւ մուտքի վիզա:
Հիմա նա չի ասում. «Եթե Ղարաբաղի հարցը չլուծեք, չեմ գա ձեր տուն»: Թուրքիան ասում է` գալիս եմ, շուտ արեք` լուծեք: Եւ ճիշտ է ասում, բա ոնց, մարդուն տուն ես կանչում, իսկ տանդ մեջ կռիվ ու խռովություն կա: Վեր կենա գա` մեկի հետ խոսի, մյուս երկուսն են նեղանալու, երկուսի հետ խոսի` մեկը հարցնելու է. «Կանչեցի, որ սրանց մոտ գա՞»:
Շատ անհարմար վիճակ է` անձնական փորձով գիտեմ: Այսպիսի բան Սփյուռքում էր շատ հաճախ պատահում: Մեկի հետ խոսում էիր (չիմանալով` ով է) մյուս օրը մի ուրիշը բարեւ չէր տալիս: Մինչեւ սրան հարցնում էիր` ինչի՞ բարեւ չես տալիս, երրորդը քեզ սրա հետ խոսելիս տեսնում էր, ու ինքն էլ բարեւ չէր տալիս: Դե, հասել էիր Սփյուռք, հո հյուրանոցի համարում չէի՞ր փակվելու: Ներկայությունդ անիմաստ էր դառնում: Թարսի պես էլ, Սփյուռքում մեկը չկար, որ ասեիր` լսիր, գլխավոր խաղացողը դու ես, չէ՞, սրանց կարգի հրավիրի, տեսնենք ի՞նչ ենք անում:
Այս դեպքում գլխավոր խաղացողն, ինչպես վերջին հեռախոսազրույցի ընթացքում հավաստել է Գյուլը, Ռուսաստանն է, ու Ռուսաստանը պիտի կարգի հրավիրի երեքից առնվազն երկուսին (Վրաստանի ու Թուրքիայի միջեւ, կարծես, խնդիր չկա):
Ռուսաստանն էլ երկար լյալյա-լյուլյուի հավես չունի: Ասելու է` խելոք մնացեք, ու կռվողները խելոք են մնալու: Երբ դասի ժամանակ աշակերտներից մեկը մյուսին խփում է, դասատուն տեսնում ու ասում է` խելոք մնացեք, խփվածը մնում է պարտված: Հետո` քառասունհինգ րոպեանոց դասի ավարտից հետո, գուցե պարտվածը պատասխան տա, բայց դասի ընթացքում մնում է խփված:
94-ին, երբ զինական գետնի վրա խփողը Հայաստանն էր, ասեցին` խելոք մնացեք, ու մինչեւ հիմա խելոք ենք, Ադրբեջանի հողերն էլ մեր տրամադրության տակ են: Իսկ հիմա, երբ դիվանագիտական ասպարեզում Մադրիդյան մի քանի սկզբունք ենք կերել (չանի տակ), «խելոք մնացեք» հրահանգը մեզ հետ է գցելու առնվազն մի դասաժամ, որը պատմության մեջ, ցավոք, քառասունհինգ րոպե չէ:
Իմ լավ բարեկամ Շանթ Հարությունյանն ասում է` սենց որ գնաց, պարտված ազգ ենք դառնալու: Դժբախտաբար, այս անգամ Շանթը ճիշտ է: Ու այս պարտությունը նշանակելու է վախի ու ատելության համախտանիշներով նորանոր հիվանդություններ, որոնք, մշակույթը մի կողմ հրելով` տեղ են բացելու մի կողմից հառաչանքի ու հիշոցների, մյուս կողմից` քծնանքի համար:
Հայ-թուրքական հարաբերությունների նորմալացումը, որի կողմնակիցն եմ եղել իմ ողջ գիտակցական կյանքում (անգիտակցականում գրասեղանիս վերեւը կախված էր Հայաստանի վիլսոնյան քարտեզը), մշտապես ռուսական բեռից թեթեւանալու հույս է ներշնչել: Հիմա այդ հույսը ոչ միայն չկա, հակառակը` ահագնացել է Ռուսաստանում ընդմիշտ մնալու վտանգը: Ու եթե մի ժամանակ ինձ թվում էր, թե քիչ կամ շատ հետո «Պասկեւիչ» անունը կլինի իմ եւ սերունդներիս ազգանվան անհասկանալի, մի քիչ առեղծվածային արմատը, հիմա ավելի ու ավելի շատ եմ մտածում հանուրին ճանաչելի ազգանունս փոխելու մասին:
ՏԻԳՐԱՆ (առայժմ) ՊԱՍԿԵՎԻՉՅԱՆ
Chuk (22.10.2009)
Աղբյուր՝ Ա1+«Թուրքիան չի վավերացնի արձանագրությունները»
15:19 | Այսօր | ՔԱՂԱՔԱԿԱՆՈՒԹՅՈՒՆ
Հայ Ազգային Կոնգրեսը անպայման կհրավիրի հանրահավաք: Այսօր «Ա1+»-ին վստահեցրեց Կոնգրեսի ներկայացուցիչ Վլադիմիր Կարապետյանը' նշելով. «Մենք դեռեւս չենք գտնում, որ ժամանակն է հանրահավաքի միջոցով հանրությանը տեղեկատվություն տրամադրելը: Հանրահավաք կլինի ճիշտ ժամանակին»:
Անդրադառնալով այսօր երկրում ստեղծված իրավիճակին' Կարապետյանն ասաց, որ Նիկոլ Փաշինյանին անազատության մեջ պահելն այս իշխանությունների համար ավելի կարեւոր է, քան Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչումը: «ՀՀ-ում ճգնաժամը հեռու է հաղթահարված լինելուց: Իշխանությունները շարունակում են բանտերում պահել 17 քաղբանտարկյալ: Որեւէ ոլորտում բարեփոխում չկա: Այս տարվա ընթացում իշխանություններն այնքան վարկ են վերցել, որքան չէին վերցրել նախորդ 17 տարիների ընթացքում»,- այսօր հայտարարեց Վլադիմիր Կարապետյանը:
Խոսելով ստորագրված հայ-թուքական արձանագրությունների մասին' Կարապետյանը հերքեց այն լուրերը, թե արձանագրությունների հարցում Կոնգրեսի ներկայացուցիչներ Լեւոն Զուրաբյանն ու Դավիթ Շահնազարյանը տարբեր տեսակետներն ունեն. «Կոնգրեսը գտնում է, որ շատ վատ բանակցված փաստաթղթեր են, որոնք բազմաթիվ խնդիրներ են առաջացնում: Դավիթ Շահնազարյանի առաջարկը' Լեւոն Զուրաբյանի տեսակետների շարունակությունն է: Շահնազարյանը պարզապես հուշում է, թե ինչ քաղաքական ելքեր կարելի է գտնել' ՀՀ-ն ավելի ծանր խնդիրներից ազատելու համար»:
«Ա1+»-ի խնդրանքով պարոն Կարապետյանն անդրադարձավ նաեւ ԼՂՀ կատարած Սերժ Սարգսյանի երկօրյա այցին. «Մեր իշխանությունները եւ Սերժ Սարգսյանը մեկ շաբաթ է լռում են եւ չեն արձագանքում ՀՀ-ին ուղղված Ադրբեջանի, Թուրքիայի նախագահի եւ վարչապետի մեղադրանքներին, թե մենք օկուպանտ ենք: Կարծում եմ զգալով պահի լրջությունը Սերժ Սարգսյանը խորհրդակցություններ է նախաձեռնել ԼՂՀ-ում»: Կարապետյանը հիշեցրեց, որ ԵԱՀԿ համանախագահները ԼՂՀ են այցելել երկարատեւ ընդմիջումից հետո եւ ԼՂՀ իշխանություններին տեղեկացրել Սերժ Սարգսյանի հետ ձեռք բերված պայմանավորվածությունների մասին: Կարապետյանը կարծում է, որ Թուրքիայի խորհրդարանը չի վավերացնի հայ-թուրքական արձանագրությունները եւ կգերադասի Ադրբեջանի հետ իր հարաբերությունները. «16 տարի շարունակ Թուրքիան փորձել է ներգրավվել ԼՂ հիմնախնդրում: Դա նրան չէր հաջողվում, քանի որ մեր հիմնավորումները շատ ուժեղ էին: Այսօր Թուրքիան հասել է իր նպատակին: Այսօր Թուրքիան հավասար միջնորդ է ԼՂ հարցում, որքան ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի պաշտոնական միջնորդները»:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
հետաքրքիր է երբ է գալու էտ ժամանակը
У человека в жизни может быть два основных поведения: он либо катится, либо карабкается.
Владимир Солоухин
Իսկ ինչի է հետաքրքրում? Այդքան մեծ է ցանկությունը մասնակցելու?
եթե մեզ սենց տխուր ապագա է սպասվում, ինչի մենակ վիռտուալ կերպ եք արտահայտում ձեր դժգոհությունը, թեկուզ ՀԱԿ, մարտի 1-ից հետո բացի դատարկախոսությունից այն կողմ, ոչինչ չէմ լսել ՀԱԿ անդամներից, էս իշխանությունից միայն կարելի հեղաշրջումով ազատվել, ուրիշ տարբերակ չկա
У человека в жизни может быть два основных поведения: он либо катится, либо карабкается.
եթե զգամ, որ պետքա, հաստատ կմասնակցեմ, կարող ես չկասկածել
У человека в жизни может быть два основных поведения: он либо катится, либо карабкается.
Սրա համար ունեմ երկու պատասխան.
Համախոհներիս պատասխանում եմ այսպես. Ճիշտ պահին, ճիշտ տեղում:
Շարժման հակառակորդների նման հարց լսելուց ժպտում եմ և ասում. Երբեք:
Ընտրի՛ր, թե քոնը որ տարբերակն է
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Քանի որ արդեն հետաքրքրվում ես թե երբ է լինելու ուրեմն արդեն զգացել ես որ պետք է գաս:
Մի քիչ շեղվում եմ, բայց ոչինչ:
Վերջին օրերին ինտենսիվացել են այս տիպի հարցերը «Բա դուք ե՞րբ եք հանրահավաք անելու»: Հարցնողների մեջ շատ են շարժման... հակառակորդները: Հարցնում են.. մի տեսակ հույսով, սպասումով... ուզում են մեր խոսքը լսել հայ-թուրքականա հարաբերությունների հարցում, ուզում են, որ կոշտացնենք պայքարը...
Էստեղ երկու կարճ դիտարկում անեմ:
1. Եթե մենք հանրահավաքային պայքարի ժամանակավոր ընդմիջում տված չլինեինք, այս մարդկանցից շատերը մեզ «հայհոյելու» էին ու մեղադրելու պետության հիմքերը սասանելու, հասարակության շերտերի մեջ սեպ խրելու համար: Իսկ հիմա նրանք հույսով սպասում են: Այս համատեքստում գտնում եմ, որ անկախ ընդմիջում հայտարարելու իրական պատճառներից, որի մասին բազմիցս խոսել եմ նաև այս թեմայում, ընդմիջումը եղավ շատ դրական:
2. Ուղղակի զավեշտալի ու ցավալի է հարցի ձևը. «Դուք ե՞րբ եք ակտիվանալու»: Հասկանու՞մ եք, մենք, ոչ թե բոլորս, այլ միայն մենք: Որովհետև Հայաստանում արդեն վաղուց կա մարդու տիպ, ով ուզում է, որ իր համար ուրիշներ պայքարեն, իսկ ինքը կզբաղվի այդ պայքարը քննարկելով.. երբ այն ակտիվ փուլում է, հայհոյելով, երբ պասիվ փուլում է՝ հույսով սպասելով ու էլի հայհոյելով: Բայց ախր սա միայն մեր երկիրը չի, սա բոլորիս երկիրն է: Ու տալիս եմ պատասխան հարցը.
Իսկ դուք ե՞րբ եք ակտիվանալու:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Երկրաշարժից մի քանի րոպե առաջ...
Ariadna (22.10.2009)
հետաքրքրվելը շուտ էի հետաքրքրվել, բայց կգամ այն ժամանակ երբ զգամ որ, էս ամենը արվում է ոչ թե աթոռի կամ իշխանության, այլ ժողովրդի համար, եթե իմանամ, որ էտ ամենը չի ծառայելու գռզո-մռզոների, կամ Մանվելմունվելնիրի շահերին, որովհետև իմ համար առանձնապես տարբերություն չկա ասենք լֆիկի ու գռզոյի մեջ, եվ եթե արդյունքը նույնը պտի լինի, կապ չունի թե ով իշխանության գլուխ, հետո մի քիչ դժվար է վստահել այն մարդուն, ով այսօրվա ֆեոդալաճորտատիրական հասարակարգի հիմքն է դրել, ընենց որ եթե ես ամենը այդպես լինի, հաստատ կգամ ու ոչ միայն
У человека в жизни может быть два основных поведения: он либо катится, либо карабкается.
Այսինքն՝ չես գա:
Չես գա, որովհետև երբևէ այդպիսի բան չես «զգա»:
Սա ամենատարածված պատճառաբանություններից մեկն է, որը ես հակված եմ ինքնախաբություն կամ անգործության արդարացում կոչել:
Իսկ դու արի ու պայքարի նաև Գռզոների դեմ: Իսկ դու պատրաստ եղիր հաղթելու դեպքում պայքարել Մանվելի դեմ: Հակառակ դեպքում դու ասում ես, որ միշտ սա հանդուրժելու ես: Ի դեպ 1+1=2:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
իսկ կարող ես հիմնավորել ինչի պտի գամ
եթե ես գամ ապա կպայքարեմ, ոչ թե գռզոյի դեմ այլ գռզոյի համար
հետո գումարելիների տեղափոխությունից գումարը չի փոխվում
Վերջին խմբագրող՝ urartu: 22.10.2009, 17:16:
У человека в жизни может быть два основных поведения: он либо катится, либо карабкается.
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ