Հայաստանի և Թուրքիայի միջև երկկողմ հարաբերությունների զարգացման մասին արձանագրություն

[urartu]

Իսկ գուցե՞ հակառակը, գահը պահելու ձև է:
Խնդիրն էսպես է, եթե հակիրճ գրեմ. Սարգսյանի չունի ներքին լեգիտիմությու ու ունի դրա մեծ պակաս, ու միակ տարբերակը «գահին մնալու» այդ ներքին լեգիտիմության պակասն արտաքին լեգիտիմությամբ կոմպեսացնել է: Արտաքին աշխարհի համար ինքը «լեգիտիմանում» է այս գործընթացով, այլ կերպ ասած նրան մի շարք բաներ ներում ու աչքերը փակում են, միայն թե ամեն ինչն իրենց ուզածով անի:

Սեռժը շատ լավ գիտակցում է, որ արտաքին լեգիտիմությամբ երկար իշխանություն չես պահի, հնարավոր է, որ իր այս քայլով նա ուզեցել է աշխարհին հաճոյանալ, բայց դրա փոխարեն նրա դեմ է դուրս եկել գրեթե ողջ սփյուռքը, որը կազմում է մեր ազգի 80 տոկոսը, ու հենց ետ նույն սփյուռքը շատ ավելի մեծ վտանգ կարող է ներկայացնել Սեռժի համար, քան ասենք արևմուտքի երկրները, մինչև ես ամենը, Սեռժին ու նրա նախորդին նույնպես լեգիտիմ չի ակրելի համարել, բայց թե ետ արևմուտքի համար ոչ տաք էր, ոչ էլ պաղ էր: հիմա ասածս էնա, որ նա ուզումա ինչ որ բան փոխի էս երկրի համար լավ առումով: Հա ինձ մի հարցել է հետաքրքրւմ, եթե Լևոնը էտքան մտահոգված է իր ազգի անվտանգության համար, ինչու այս հարցում այսքան պասիվ դիրք է բռնել, ու բեմը զիջում է այլ ուժերին, դա ինչով կբացատրես