Ամուսնալուծությունից առաջ և հետո

[Apsara]

Չեմ կարող չանրադառնալ այս մտքին: Ցավոք այս թեմաներում ամուսնալուծված ծնողների երեխաները խուսափում են գրել, բայց համոզված եմ, էդ երեխաների մեծ մասը, մասնավորապես փոքր տարիքի երեխաների, շատ խորը սթրեսներ են տարել ու հետագայում դա շատ ծանր է ազդում նրանց վրա: Ինքս գիտեմ էդպիսի երեխաների, ովքեր սեփական հայրերին կամ մայրերին ընդունում են որպես անծանոթի ու իրենց տարվա մեջ մեկ-երկու կարճատև հանդիպումները համարում են ձևականութուն:
...

Դայ ջան, կարելի է դիտարկել ևս մեկ դրություն՝ բավականին հաճախ հանդիպող և էլ ավելի շատ մանկությունը փչացնող ու երեխաներին դժբախտացնող.
Երբ ծնողների մեջ հոդս է ցնդում «սեր»-ը, նրանք երկուսն էլ առանց զսպվածության մեկը մյուսի հետ խոսում է ինչպես ամենավերջին մարդու, օբզիվայուտ դռուգ դռուգա/հայերենը էլի մոռացա/, կռիվ վեճերն անընդհատ են, բայց այդ մարդիկ չեն բաժավում «հանուն» երեխայի, ավելի լավա բաժանվեն:
Իսկ Ժառի նկարագրած դեպքը եթե կարճ ասենք, ապա կլինի այսպես՝«ծնողներ՝ իրենց հատկապես տղա երեխաներին որպես սեփականություն ընդունող»: Այս դեպքում ծնողները մեծացնում են ոչ թե անհատ այլ կներեք բայց ինվալիդ մարդ, որը վաղուց չունի սեփական կարծիքը, սեփական երազանքները, ձգտումները և ինքնուրույն որոշում կայացնելու ունակություն: Այսպիսի տանը նորմալ աղջիկը իրեն շատ վատ, ճնշված կզգա, իսկ երբ մայրը երջանիկ չէ, երբ միշտ տխուր է գրկում է իր բալիկին ու լացում, չեմ կարծում, որ երջանիկ մանկություն ունեցող երեխա մեծանա: Էս դեպքում էլ ճիշտ կլինի հեռանալ նման անառողջ մթնոլորտից:
Վերջ ի վերջո ոչ թե բուն բաժանության երևույթն է սարսափելի, այլ թե ինչպես ինչ էմոցիաներով են մարդիկ բաժանվում: Եթե երկու հասուն կին և տղամարդ նստում զրուցում են և երկուսն էլ հանգում այն եզրակացության, որ իրենց համատեղ կյանքը արդեն սովորության համաձայն է ընթանում, որ ամեն մեկը ունի իր պլանները, կամ գուցե մեկ այլ սիրելի մարդ և այլն, որ ավելիլավ է որպես ընկերներ բաժանվեն կամ որոշ ժամանակ առանձին ապրեն, իսկ երեխայից ոչինչ չեն թաքցնում, բացատրում են, որ պապան ու մաման տարբեր մարդիկ են առանձին լիչնի կյանքի իրավունք ունեն, որ նույնիսկ երեք տարեկան Նազիկը ինքն էլ իր սեփական կարծիքը և որոշումները ընդունելու իրավունք ունի, որ սա վատ չէ, և այլն և այլն, ապա երեխան դժվար թե տուժի: Չնայած հասարակության ազդեցությունը ամեն ինչ կփչացնի...

[Rammstein]

Իսկ ո՞վ ասեց, թե մարդն ընդունակ է սիրել միայն անթերիներին։ Սիրած էակը հո ապրանք չի, որ հենց վրան մի հատ խազ տեսնես, ասես՝ չէ, թերություն ունի, չեմ ուզում։ Իսկ բոլոր նրանց, ովքեր ամուսնանալու համար անթերի մարդ են փնտրում, առաջարկում եմ մեկընդմիշտ մոռանալ ամուսնանալու մասին, քանի որ անթերի մարդ չկա, իսկ թերությունները վաղ թե ուշ երևալու են։

Եթե մարդը ձգտում է սիրած էակին ավելի ու ավելի լավ ճանաչել, ապա դա, թեկուզ ենթագիտակցորեն, անում է նրա համար, որ տեսնի նրա առավելություններն ու թերությունները, ու հատկապես թերությունները, քանի որ եղած առավելություններով էլ հնարավոր կլիներ բավարարվել: Հիմա եթե փնտրում է, հաստատ գտնում է թերություն, առավել եւս որ անթերի մարդ չկա: Էդ դեպքում էլ ի՞նչ իմաստ ունի այդքան մանրակրկիտ փնտրելը, եթե միեւնույն է գտնելու է դրանք:

Ուրեմն նախընտրում ես խաբվելով ամուսնանալը՞:

Ամենեւին ոչ: Բայց պարտադիր չեմ համարում ամուսնանալու համար դիմացինին միչեւ մազի ծայրը ճանաչել: Դրա համար ամեն մարդ իր համար պետք է սահմանի առաջնային եւ երկրորդական պայմաններ: Եթե կոպիտ ասած սիրած էակը բավարարի առաջնայիններին, էլ կարելի է երկար-բարակ չանել:

Հետո, չամուսնանալը սարսափելի բան չի:

Էն էլ ինչքա՜ն սարսափելի է:
Չամուսնանալը, մեծ մասամբ, խիստ բացասական է անդրադառնում տղամարդու կամ կնոջ հոգեկան հավասարակշռության վրա: Նույնիսկ կնոջ վրա ավելի շատ է ազդում, որովհետեւ բնությունը կնորջը ավելի մեծ ֆունկցիա է տվել այդ «բնագավառում»` սաղմ աճեցնելն ու ծննդաբերելը: Այդ ֆունկցիան կատարելու համար նախատեսված եռանդը պետք է ծախսվի, հակառակ դեպքում հետեւանքները տխուր են լինում տվյալ անձի եւ նրա շրջապատի համար:

Սիրահարվելն էլ ամուսնանալու հետ կապ չունի:

Ամուսնանալը ո՞րն ա, է՞: Օրինական գրանցու՞մը, թե՞ խոստումները:

Եթե ամուսնանալ ասելով հասկանանք միայն ЗАГС-ում գրանցումը, ապա այո, կապ չունի: Ես առաջարկում եմ ամուսնանա ասելով հասկանալ այն, որ երկու հոգի ուզում են հետագա կյանքը կապել իրար հետ:

Սիրահարվել ես, շփվիր, ինչ ուզում ես արա: Ո՞վ է պարտադրում ամուսնանալ:

Ի՞նչ է նշանակում` «շփվել, ինչ ուզել անել»: Սիրահարված մարդը, նախ եւ առաջ ուզում է գտնվել սիրած էակի կողքին (իմ վրա եմ ասում), իսկ դրա իրագործումը, ինչպես վերեւում նշեցի, հենց ամուսնանալն է:

Բնությունը կամ Աստված (ինչպես կուզեք) մարդուն բացի խելքից տվել է նաեւ բնազդներ, ինտուիցիա, որոնց աշխատանքի սկզբունքը դեռեւս գիտությանը պարզ չի: Ինտուիցիան հիմնականում հուշում է հետագա ճիշտ գործողությունների մասին: Եթե մարդը սովորի լսել իր ինտուիցիային, շատ լավ կլինի: Գուցե սիրահարությունը հենց այդ ինտուիցիայի ազդակներից է, որին լսելը եւ մի քիչ էլ խելքով մոտեցումը օգտակար կլինի…

[Դեկադա]

Դեկադա, դու ճիշտ ես, որ այս պատճառով շատերն են ամուսնալուծվում, բայց դա ամուսնալուծվելու պատճառ չէ։ Դու նաև ճիշտ ես, որ դրա պատճառով շատ խնդիրներ կարող են առաջանալ ամուսինների միջև։ Բայց դրա համար կա ելք։

Սեքսը ամուսնության անհրաժեշտ բաղադրիչներից է, բայց ոչ ամենակարևորը, կամ՝ այնքան կարևոր, որ դրա պատճառով մարդիկ միմյանցից բաժանվեն։ Երբ փոխհարաբերությունները կառուցված են սիրո և վստահության վրա և կողակիցները անկեղծորեն նպատակարդված են միմյանց հաճույք պատճառել, ապա որքան էլ նրանք անհամապատասխան լինեն սեռական առումով, նրանց ֆիզիկական համատեղելիությունը տարեցտարի ավելի կամրանա։

Եթե դիմացինին սիրում ես քո ամբողջ մտքով ու սրտով, ապա պատրաստ ես նրա հետ միասին հաղթահարել բոլոր տեսակի փորձությունները։ Ու սիրո դեպքում դա ամենամեծ փորձությունը չէ։

Լրիվ համաձայն եմ.Բայց էստեղ մի փոքրիկ բայց կա.... զույգերի մեծ մասը իրեն նեղություն չեն տալիս միասին հաղթահարելու այդ պրոբլեմը` շատ դեպքում դրան կարևորություն չտալով, իսկ ավելի հաճախ էլ չմտածելով իրական ավելի խոր հետևանքների մասին:Ավելի շուտ մտածում են « ժամանկավոր» լուծումներ գտնելու մասին:
.... Էնպես կուզեմ քո ասածը ճիշտ դուրս գա, իմը սխալ` դրանով ես համոզված կլինեմ որ ընտանիք հասկացողությունը ճիշտ է ընկալված:

[Jarre]

Էնպես կուզեմ քո ասածը ճիշտ դուրս գա, իմը սխալ` դրանով ես համոզված կլինեմ որ ընտանիք հասկացողությունը ճիշտ է ընկալված:

Եթե գրառումիցս հասկացել ես, որ կարծում եմ սխալ ես, ապա ներողություն։
Ես համաձայն եմ, որ այսօր այդպիսի իրավիճակ է, բայց համաձայն չեմ, որ դա ճիշտ է։ Թե չէ քո նկարագրածը իրոք ճիշտ է։ Այսօր մեծամասնությունը այդպես է մտածում։

Պարզապես ընտանիքի վերաբերյալ մարդկանց տեսակետները արագ տեմպերով փոփոխվում են ու ուրիշ բազմաթիվ գործոններ էլ բացասաբար են ազդում ամուսինների փոխհարաբերությունների վրա ու մի օր հայտնվում են ամուսնալուծության շեմին։

Ասածս էնա, որ եթե լավ փնտրենք՝ ելք հաստատ կգտնենք