Հայ գրականությունը ինձ համար սկսվում ու վերջանում է Սևակով :
Տեսնես երբևիցէ երկրորդ Սևակ կունենա՞նք մեր գրականությունում
Կան խայտառակ ժամանակներ,
Երբ մարդ եթե իր բերանին կապ չի դնում,
Ապա նրա ձեռք ու ոտքին
ՈՒրիշներն են դնում կապանք:
Մենք մեր լեզվի կապն ենք կտրել,
Որովհետև,Ճիշտ է, լեզուն չունի ոսկոր,
Բայց կարող է...ոսկոր ջարդել,
Նաև կապանք ձեռք ու ոտքի:
Մենք, որ մարդ ենք ծնվել մորից,
Ո'չ, չենք ուզում դառնալ ընձուղտ,
Որ, վիզներս չերկարացնենք
Դեռ չեղած ու չլինելիք
Բան տեսնելու հիմար հույսով:
Մենք չենք ուզում ընձուղտ դառնալ,
Որ մեր մաշկին անսուտ աստղեր չդաջոտեն
Մեզ դարձնելով մի սուտ երկինք:
Եվ չենք ուզում ընձուղտ դառնալ,
Որովհետև ընձուղտ կոչված այդ վիթխարին
Ո'չ մի անգամ ամբողջ կյանքում
Ձայն ու ծպտուն չի արձակել...
Մեջբերել
Էջանիշներ