Անասելիք

[Դատարկություն]

.....Այստեղ հասկանալի դարձավ, որ պատմվածքը իրականում հենց այդ առաջին տղայի մասին էր, որովհետև որքան էլ սարսափելի, բարդ ու հակասական թվար պայքարը արդարության և բարեկեցության, սկզբունքների և փառասիրության, ազատության և բանտի, երջանիկ ավարտի և իրականության միջև, որքան էլ անհնարին թվար պայքարը հեղինակի և պատմվածքի միջև, այս ամենի կողքին անհեթեթ ու ապարդյուն էր կյանքի և մահվան միջև պայքարը, որովհետև դեռևս հայտնի չի մի դեպք, երբ կյանքը հաղթած լինի այս պայքարում, չնայած կյանքի ու մահվան պայքարում մարդիկ, որոնց համար հենց մղվում է այդ պայքարը, սովորաբար աջակցում են կյանքին, իսկ մահը հիմնականում մենակ է մնում: Սակայն այս մենությունը սեփական ուժերը գիտակցող, իր արժեքը իմացող հաղթողի ամբարտավան մենություն է, և նույնիսկ այն դեպքերում, երբ մարդիկ այդ պայքարում աջակցում են հենց մահվանը, նա վերևից, բարձրից է ընդունում այդ աջակցությունը, կարծես այդ աջակցությունը ընդունելով ծառայություն մեծահոգաբար լավություն է անում իրեն աջակցողին, որովհետև առանց այդ օգնության էլ նա պիտի անխուսափելիորեն հաղթեր:...

Ինձ ամենաշատը էս հատվածը դուր եկավ
Ապրես