Դիվանագիտական ելք միշտ կա, հիմա օրինակ մենք հո կռիվ չե՞նք գնալու Թուրքիայի դեմ, դիվանագիտություն ենք ուզում, չէ՞: Ես չգիտեմ (ինչպես և դու) իրական գործերի ու թաքուն գործարքների վիճակը և' այն պահին և' հիմա, ու շատ խելոք հետադարձ խորհուրդներ չեմ տա , ինչպես էր ճիշտ: Տվեցի կարծիք, համեմատության համար, հնարավորության տարբերակ, բայց դա էլ իզուր: Մեր մեջի քաղաքագետը դու ես:
պաբոյսյա բոգա, մեֆիստո:
Իմ կարծիքը չափազանց ճկուն է, ինքդ էլ գիտես
: Ինչ պետք ա, դրան եմ հավատում:
Ես ձեր փաստերը պարզապես լրացնում եմ, թե չէ միայն հարմար հերոսական փաստերն եք հիշում:
Ափսոս, որ մեր ինտելեկտուալներն այսպես են խոսում ու շատ ափսոս, որ իրար չեն լսում...ինչպես են նրանք մտածում՝ իրենց գործն է:
Չեմ պատկերացնում, Կուկ, կաշվիս եմ զգացել, երբ ռուս ընկերուհիս ասաց՝ ты уж извини, но ваш...этот...президент...ну не очень интеллигентное лицо, правда?
Правда

.
Իսկ Սարկոզիին նայելուց ես նույն կերպով խղճում եմ ֆրանսիացիներին:
Հավատում եմ: Գուցե , հիմա նա պատրաստված է: Առանց արտաքին քաղաքականության (օրինակ արևմտյան աջակցության , չխառնվեք իրար ու իմ դեմ, լրիվ իրավունք ուներ) նա այս ընդդիմությունը չէր ծավալի այս չափով:
Էջանիշներ