Հայկ, խոսքը և այդ խոսքը հնչեցնողը փոխկապակցված են: Ու հնարավոր չի լսել խոսքը առանց ուշադրություն դարձնելու, թե ով ա ասողը: Միևնույն նախադասությունը մի հոգու շուրթերից լսելը մի էֆեկտ է թողնում, իսկ ուրիշից լսելու դեպքում լրիվ ուրիշ էֆեկտ: Չէ որ շատ կարևոր է, թե մարդը ինչ դատողությունների շնորհիվ է եկել հանգել նրան, որ հնչեցնի ինչ-որ նախադասություն: Ու էդտեղ մարդու աշխարհայացքը, նրա ապրած կյանքը և նույնիսկ գիշերը նրա կողքին քնող կինը շատ կարևոր ենՀայկօ-ի խոսքերից
: Օրինակի համար, ես չեմ կարող լուրջ չվերաբերվել Կիլիկիո Հայոց Պատրիարք Արամ Ա կաթողիկոսի խոսքին, երբ նա արտահայտվում է ինչ-որ հարցի հետ կապված, բայց միևնույն ժամանակ շատ թեթև ու անլուրջ եմ վերաբերվում Գարեգին Բ-ի ելույթներին:
Ու այս պատճառով, ես չեմ կարող լուրջ վերաբերվել Ղարաբաղյան հակամարտության հետ կապված Լևոնի արած հայտարարություններին (չնայած, որ նա ճիշտ ու հստակ բաներ է ասում), իմանալով հանդերձ, որ հենց նրա նախագահության տարիներին էր, երբ Հռոմում բանակցությունների ժամանակ, ՀՀ պատվիրակությունը գործնականորեն համաձայնվել էր հանձնել բոլոր գրաված տարածքները` ներառյալ Լաչինը և միայն Ղարաբաղի պատվիրակությունն է կարողացել փոխել բանակցությունների ընթացքը ու ավարտել մեր համար դրական ելքով: Կներես, բայց Լևոնի անկեղծությանը չեմ հավատում: Մարդ գործով է ապացուցում իր նվիրվածությունը: Իսկ մտահոգություն, բողոք ու բարի կամքի դրսևորում բոլորն էլ կարող են հնչեցնել: Ինչպես ասվում է աստվածաշնչում` благими намерениями выстлана дорога в ад
Մեջբերել
Էջանիշներ