Գլխաքանակով առավելությունն իհարկե ժողովրդի կողմն է, մի քանի անգամ ավել, մի քանի տասնյակ անգամ ավել, բայց ֆիզիկապես, բռնի ուժով ժողովուրդն էդ ռեսուրսը չունի, կամ ունի էնքանով, որ մարտի մեկի զոհերի տասը չափով առնվազն զոհ պետքա տա: Ո՞վ կլինի ռիսկ անողը ժողովրդին էդ քայլին տանելու, և արդյո՞ք կլինի այդպիսի մեկ, թե ոչ, հարց է: վազգեն մանուկյանի կանջը կանչի: Եվ արդյո՞ք դա ճիշտ կլինի, կտանի այնտեղ, որտեղ ուզում էինք գնալ, թե ոչ, սա էլ ամենակարևոր հարցը:Բիձա-ի խոսքերից
Այ սա Ճիշտ է:
Մնաց անենք մյուս տրամաբանական քայլը: -քանի տոկոսն է, որ արդեն ստրկամիտ է՞:
Եթե 100-ից հանած այդ տոկոսը դա հենց միտինգավոր մասսան է, ուրեմն արդեն վաղուց հայաստանում իրար դեմ կանգնած են միլիցա-սափրագլուխ- լֆիկենք մի կողմից ու միտինգը մյուս կողմից: Այլ ռեսուրս չկա,-ստրուկներ են, յան տված:
Եթե իրար դեմ կանգնած ուժերը թվապես հավասար են, կամ նույն կարգի են, - ես եմ սխալ:
եթե 2 կարգ տարբերություն կա հոգուտ ժողովրդի, ես եմ ճիշտ:
Եթե տարբերությունը հոգուտ իշխանավորի է,-փախանք:
Մեջբերել
Էջանիշներ