Մեջբերում Տրիբուն-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Կուկ ջան, սաղ լավ ես ասում: Հիամ սենց հարց: Որն է մեր/շարժման նպատակը ? Կառուցել իդեալական հասարակություն, որի ամեն անդամ, կամ գոնե ճնշող մեծամասնությունը լիարժեք հասկանում է կոլեկտիվ/հասարակական օպտիմալ ընտրության օգտակարությունը երկարաժամկետ կտրվածքում ու վեր է կանգնում իր նեղ անձանական/այսօրեկանա շահերից ? Եղբայր, սա ուտոպիա է: Սենց հասարակություններ չկան: Հասրակությունն ուզում է արագ, կոնկրետ ու հրանավորինս մեծ օգուտ` իր կողմից նվազագույն ծախսերով: Եթե մենք հիմա միտինգներով ուզում ենք դաստիարակչական աշխատանքով զբաղվել ու դզմզել էս մեր հասարակությունը, եղբայր, ուրեմն պատրաստավենք միտինգները մտցնել բարձրագույն կրթության ծրագրի մեջ, որպես պարտադիր առարկա, երկու ամիսը մեկ պարտադիր միտինգի հաճախելով, ու երեք տարի հետո էլ քննություն - կոնսպեկտ ԼՏՊ վերջին քսան ելույթների տեքստերից:
Եղբայր, մեր հասարակության հիմնական խնդիրը նա է, որ ինքը առավոտից իրիկուն կյանքում, հեռուստատեսությամբ, ամեն տեղ տեսնում է, որ իր իշխանություններն ամեն ինչ գնում ու վաճառում են: Ինչի ինքը չպիտի վաճառվի ? Մենք հիմա նորմալ հասարակություն կառուցելու ճանապարհին ունենք կոնկրետ խոչընդոտ` ներկա իշպանությունները: Ու մենք ուզում ենք էտ խոչընդոտից ազտավել դաստիարակչական աշխատանքով: Էն էլ կիսապտ պռատ աշխատանքով, քանի որ հերթական քարոզին ներկայանում են ավելի ու ավելի քիչ ուսանողներ:
Ես տենց դեպ չգիտեմ պատմության մեջ, որ հասարակության ինքանագիտակցության մակարդակը ինքն իրան բարձրանա ու հանկարծ հասարակությունը գիտակցի, որ ինքը պիտի չվաճառվի: Բոլոր հեղափոխություններն արվել են հենց այդ կիսագրագետ հասարակության ձեռքերով, ու հետո հենց այդ կիսագրագետների համար էլ գրագետները կառուցել են նորմալ պետություն: Ու հետո նորմալ պետությունը ստիպել է կիսագրագետներին հասկանալ իր իրավունքները: Ուրիշ կերպ ուղղակիչի լինում:
Տրիբուն ջան, էս ամբողջը հասկանալի ա. հիմա դու ասում ես՝ նորմալ հասարակության համար խոչընդոտ ունենք՝ իշանություններն են, համաձայն եմ, մարդկանց ստրկացրել են, ու էնքան են ստրկացրել, որ էդ մարդիկ արդեն չեն ջոկում, որ իրանք ստրուկ են, իրանք գիտեն թե մի հատ անգրագետ հաստավզի մոտ ախռանա ըլնելը, մի հատ լավ համարներով սև շուշեքով Պռադո քշելուց, զալում տրինաժոռ ծռելուց, շաուրմա ուտելուց ու վզի ծալքերը ակումբի վարկանիշների պես ավելացնելուց լավ կյանք չկա: Ղարաբաղը ծախելու մեջ վնաս չկա, որտև մեկա իրանք Ղարաբաղ չեն գնում հանգստանալու, թող սևանի ջուրը չբարձրանա, որ իրանց տերերի օբյեկտները վարի չգնա, թե չէ իրանց են ուղարկելու, ասեն գնացեք էդ ջուրը խմեք, թող ջրի մակարդակը մի երկու մետր իջնի: Էս ա, դե հիմա սրանց հավաքի բեր միտինգի, գնանք նախագահականի դուռը քացով բացենք: Չի լինելու: Վաղը ուրիշն ա էդ նույներին հավաքելու գա էդ նույն դուռը բացի: Իսկ էն հանգիստ, խելոք, սուսուփուս, խեղճ ժողովրդին չես կարա տանես ավտոմատի դեմը կանգնացնես, չեն գա, կփախնեն: Մենք փոքր պետություն ենք, մի բուռ ժողովրդով՝ կիսատ-պռատ, ինչքան մարդով դուրս գանք, երկու էդքան ռուս զինվոր կկանգնի դեմներս կկրակի: Կամ էդ հաստավզերը կկանգնեն կկրակեն, ի՞նչ ա էլ էոր, զաթո շեֆը դրա համար կպարգևատրի՝ մի երկու շաբաթ քֆուր չի տա, չի չափալախի, կթողի մեկումեջ էլ «ախպերս»-ով դիմի տղեքի մոտ, իրան լավ զգա: Պետքա քիչ-քիչ քարուքանդ անել, պետքա հարմարացնել արտաքին քաղաքականության իրադարձությունների հետ, պետքա նենց իրադարձություններ լինեն, որ տարբեր տեսակի, որակի մարդիկ ու չմարդիկ հասկանան, որ վիճակի հետույքային ա, ոչ թե հայլուրային: