Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Սերժ Սարգսյանի հրաժարակնի դեպքում (եթե էդպիսի բան լինի) ՀԱԿ-ը կորոշի թե ինչ ձևաչափով է մասնակցելու ընտրություններին, ունենալու ա միասնական թեկնածու, թե ոչ, և այլն:
Տեր-Պետրոսյանի էս խոսքն ավելի շատ, Բիձա, ուղղված է ոչ թե Սերժ Սարգսյանին, այլ ազգաբնակչության այն շերտերին, ովքեր այս պայքարն աթոռակռիվ են համարում: Սա այդ մարդկանց հասկացնելու փորձ է, թե ՀԱԿ-ն ինչ նպատակներ ունի:
Տեր-Պետրոսյանն իր ճառի մեջ (նախորդ ելույթներում էլ), նշեց թե ինչքան կարևոր է մեր շարժմանը նորանոր խմբերի միավորվելը՝ միասնական ճակատով, մի բուռ կազմած պայքարը մինչև վերջ հասցնելու համար: Սա հստակ ուղերձ է:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Եթե գիտես, որ Սերժը հրաժարական չի տա, ապա ինչ ասես կարելի է խոստանալ կամ հայտարարել «Սերժի հրաժարականի դեպքում»: Ճոռոմ նախադասությունների տեղը կարելի էր հայտարարել, որ մասնավորապես Նիկոլ Փաշինյանը անտեղի ու անիմաստ նստած է բանտում, և ցույց անել դատախազության դիմաց նույնքան ժողովդրով, ոչ թե ճառ կարդալ: Ամեն դեպքում նույն հոդվածով կարող էին Լևոնին զրկել անձեռնմխելիությունից ու նստացնել, Նիկոլը արել է այն, ինչ Լևոնը՝ ելույթներ է ունեցել: Միակ տարբերությունն այն է, որ Լևոնին դատելը սկանդալային էր լինելու, իսկ Նիկոլի անունը Եվրոպայում քչերը գիտեն: Եվ մյուս տարբերությունն այն է, որ Նիկոլը մարտի մեկին Լուսավորիչ փողոցի վրա էր, իսկ Լևոնը «տնային կալանքի» մեջ, նորից նրա նախագահ լինելու հետ պայմանավորված հանգամանքներով: Իսկ հիմա Լևոնը ճառ է կարդում ու բոլորին ուղարկում տուն մտածելու, ինքն էլ բոլորի հետ միասին, իսկ Նիկոլը բոլորին ուղարկում է փողոց չգիտես ինչ անելու: Ու ամենախոխման այն է, որ Լևոնը սպասում է մյուս քաղաքական ուժերի ակտիվացմանը, իսկ Նիկոլը սպասում է ժողովրդի մեջ հասարակ մարդկանցից քաղաքացիների ձևավորմանը ու նրանց չգիտեմ ինչ անելուն: Ես արդեն կասկածում եմ, որ Նիկոլն ինքը պայմանավորվել է, որ ինքը մնալու է բանտում, թե չէ որ դուրս գա, մեղադրելու են ակտիվ գործողություններ չանելու մեջ:
Մի խոսքով, հաղթանակը մոտ է եթե մյուս քաղաքական ուժեր ակտիվանան, թե որոնք են այդ ուժերը, Ալլահ բիլիյոր…
Si vis pacem, para bellum
Բիձա (19.09.2009)
Չէ, Չուկ, քեզ նկատի չունեի; Ես ընդհանրապես եմ ասում; Հանրահավաքից հետո լսեցի` ինչպես են մարդիկ ամեն կողմից խոսում, որ էսպիսի հանրահավաքները չեն կարող որևէ կերպ ազդել Սերժի ընտրած արտաքին քաղաքական կուրսի վրա: Ղարաբաղյան հարցի լուծումը «տրամաբանական» լուծման է գնում, իսկ մենք ընդամենը սահմանդրական լոլոներ ենք լսում: Ինչպես պիտի դեմ կանգնենք սկսված գործընթացներին. ըստ էության դրա մասին ոչինչ չասվեց:
Իսկ իմ գծած սխեմայից երթը բաց թողները ոչ մի հետին միտք չուներ: Կարող եմ նաև երթն էլ ներառել, դրանից բան չի փոխվի.
Գնալ միտինգ - լսել ճառ - մասնակցել երթին - գնալ տուն;
Հետո՞![]()
Այ հետոն շատ բարդ է: Դու իհարկե ճիշտ ես, որ ժողովրդի զգալի հատված հետոն չի պատկերացնում, կամ գուցե բոլորը (առնվազն գերակշիռ մեծամասնությունը): Նաև շատերը սկսել են լոլո համարել ու դա էլ ա հասկանալի (օրինակ թեկուզ վերևի գրառման հեղինակը՝ Վիշապը):
Ի՞նչ ա սա նշանակում: Որ վիճակն անելանելի՞ ա:
Իհարկե ոչ:
Սա նշանակում է, որ վիճակը ծայրահեղ ծանր ա ու դա հստակ գիտակցում են շարժման ղեկավարները: Օրինակ Տեր-Պետրոսյանի երեկվա ելույթը կարելի ա անվանել խոր մտահոգություն, արթնանալու կոչ:
ՀԱԿ-ն էսօրվա վիճակով ՀՀ ամենաուժեղ քաղաքական ուժն ա, ամենաշատ կողմնակիցներ, համախոհներ ու համակիրներ ունեցող ուժն ա: Վերլուծական միտք ունեցող բազում գործիչներ ունեցող ուժն ա և այլն:
Բայց ոչ բավարար, թերևս վճռական փոփոխությունների համար: Մենք ՀՅԴ չենք, որ ձևական հացադուլ հայտարարենք ԱԳ-ի մոտ, մենք ժառանգություն չենք, որ ձևական քննարկումներ պահանջենք: Մեր անելիքը պիտի լուրջ լինի, մտածված ու կշռադատված: Լավագույն տարբերակը կլինի, որ մեծ հոսքեր վերջապես իրենց ամբիցիաները թողնելով միանան մեզ, բայց միակ լուծումը չի:
հ.գ. Ամենայն հավանականությամբ առաջիկայում հանդիպում կունենանք ՀԱԿ ղեկավար կազմի ներկայացուցիչների հետ: Մասնակցել ցանկացողները թող կապի մեջ լինեն:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Ժողովուրդը շատ էլ լավ պատկերացնում է, ինքը չի պատկերացնում հետո-ն.
Մի առիթով գրել էի, թե 1997 -ի ԼՏՊ-և այժմյան Սերժը նույնն են. այսօր կավելացնեմ, որ 2009-ի ԼՏՊ-ն ու Վազգենն են արդեն նույնը, այն տարբերությամբ, որ Վազգենը բանտում Նիկոլ և մնացած 18-ին չունի.
Վիճակն անելանելի չի, զզվելի է.
Գոյության իրավունք ունեցող տեսակետ ա, բայց իմ համեստ գնահատականով իրականության հետ եզր չունեցող:
Մանուկյանը երբևէ այսքան կուռ թիմ ու համախոհների սկզբունքային բանակ չի ունեցել: Իսկ 97-ի Տեր-Պետրոսյանը պետական մտածողությամբ նախագահ էր, ի տարբերություն Սերժ Սարգսյանի, ով երկիրն ավելորդ փորձությունների չտանելու համար ի վերջո գնաց իր հրաժարականին (98-ին) ու նաև ապապետական գործառույթներ չէր իրականացնում:
Վիճակի ելքը պատկերացնելի ա: Պարզապես ժողովուրդը արագ փոփոխություններ ա ուզում և հոգնել է: Երկար պայքարի տրամաբանությունը հասկանալը չափազանց բարդ է:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Հայաստանում չկա մի գժի թուղթ չունեցող մարդ, որ չհասկանա, որ հենց իշխանություն վերցնելով է հնարավոր Հայաստանը կարգի գցելը. ԼՏՊ_ն ինքը բացահայտ ասեց, -ինձ օգտագործեք որպես գործիք, ինձ հնարավորություն տվեք վերցնել իշխանությունը, որ ուղղեմ իմ սխալները ու երկիրը կարգի բերեմ /ախոռները մաքրեմ/
Մարդիկ էլ գնում ԼՏՊ-ին ձայն էին տալիս որ նա հենց իշխանության գա ու հարց լուծի. Մարդիկ միտինգի էին եկել, որ տեսնեն, թե ոնց են ԼՏՊ-ին իշխանության բերում.
Մարդը քյասար ասեց, ես չկամ.
Իմ կարծիքով այսօր շարժում կա, ղեկավար արդեն չկա. Եթե շարժման մեջ կան գիտակից ու թասիբով մարդիկ, ապա պետք է իրենց ձեռքը վերցնեն գործը. Եթե չարվեց, ապա դա էլ է ելք, մի թուրք կգա էստեղ գուբերնատոր կաշխատի.
davidus (19.09.2009)
ուֆ ուֆ ...
Ընդդիմությունն էլ միտինգ չի ուզում անել... մնում է իշխանությունները զոռով մարդկանց հավաքեն քշեն միտինգի, որ ապացուցեն աշխարհին որ մեր մոտ էլ է դեմոկրատիա...
Գժանոց, կատարյալ տրագիֆառս է այս բոլորը: Ֆելինին կենդանի լիներ մի շեդեվր ֆիլմ կնկարեր էս բոլորի հիման վրա:
Սա էլ Խզմալյանի կարծիքը
Տիգրան Խզմալյան
17:10 19-09-2009
Հայկական հեղափոխական շարժման ողբերգությունը նրանում է, որ այն ղեկավարվում է հակահեղափոխականի կողմից։ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը հակահեղափոխական է։ Մինչդեռ իրավիճակը հեղափոխական է։ Եվ, բնականաբար, դա ողբերգություն է, որը մեծ ժամանակ է խլում մեզանից և ժողովրդի ապագայից։ Սակայն դա անվերջ չի կարող տեղի ունենալ։ Կարծում եմ, որ պատմության ընթացքը (ընդ որում՝ խոսքն արդեն օրերի, ժամերի մասին է), կտրուկ կփոխի այս իրավիճակը, և ինքը, լինելով հմուտ քաղաքական գործիչ, վաղուց դա զգացել է։ Իզուր չէ, որ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը նորից կրկնում է, որ ինքը պատրաստ է չդնել իր թեկնածությունը։ Նա շատ լավ հասկանում է, որ այլևս չի կարող։
Պայքար, պայքար մինչև ՀԱՂԹԱՆԱԿ:
Դե եթե ընդունենք, որ 7 տասնյակ կուսակցություն ունենք, ապա պետք է ընդունել, որ ոչ բոլորն են ակտիվ, իսկ Ալլահ հիչ բիր շեյ բիլմիյոր:
Եվ, սակայն, չեմ տեսնում այդ մարդկանց բերանների մեծ բացվածքը: Ինչու՞: Որովհետև ոչ մի ապացույց, ոչ մի փաստ չունեն այդ մարդիկ
Ինքը չասեց՝ չկամ, ասեց, որ կհրաժարվի: Իսկ այդ հրաժարվելուն հասնելն էլ հեշտ գործ չի, մինչ այդ հսկայական աշխատանք տարված կլինի: Ու այդ ինչպե՞ս շարժման ղեկավար չկա: Այդ դեպքում ո՞վ է Լևոնը: Դեռ չկա նրան հավասար մեկը, ով թեկուզ իմ աչքում արժանի կլիներ նրան փոխարինել:
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ