Ինչու՞ մենք չենք հավանում մեր լուսանկարները

[anahit96]

Լուսանկարչության մեջ կան մի քանի հասարակ կանոններ , որոնց հետևելու դեպքում ձեր մոտ կստացվեն հաջող լուսանկարներ :
Միշտ աշխատեք պահպանել երեք կետերի այսինքն երեք պլանների համադրությունը :
Օրինակ դիցուք դուք նկարում եք սեղանի միուս կողմում նստած մարդուն , այս դեպքում մրգերով լի զամբյուղը կլինի ձեր առաջին պլանը լուսնկարվող անձե կլինի երկրորդը իսկ պատի գորգը կլինի երորդ պլանը :
Այսպիսով տեսշցիկի լավագույն անկյուն ընտրելու դեպքում « ընդդեմ երեք պլանների » դուք կարող եք ստանալ հաջողված լուսանկար :
Պետք է հիխել նաև , որ շատ դեպքերում առաջին պլանը անտեսանելի է այսինքն առաջին պլանը հանդիսանում է ձեր տեսախցիկի առջևի ապակին , բայց միևնույնն է դուք լուսանկարելու ժամանակ պետք է այն հաշվի առնեք :
Ցանկացած լուսավորություն ճիշտ է քանի այն չի ներգործում դեպի տեսխցիկը ուղղված ճառագայթների վրա :
Առկայծող լույսի առկայությամբ լուսանկարելու դեպքւմ զգույշացեք միջավայրի գեր լուսավորվածությունից , հակառակ դեպքում ձեր լուսանկարները շարժված կամ ֆոկուսից դուրս կստացվեն :

Այսինքն նկարի մեջ պետք է լինեն միայն երեք պլանները՝ կետերը, ու ուրիշ ոչինչ՞

[Hayazn]

Այսինքն նկարի մեջ պետք է լինեն միայն երեք պլանները՝ կետերը, ու ուրիշ ոչինչ՞

Պատկերի մեջ կարող եք ընդգրկել ցանկացած բան քանի դեռ այն չի հակասում ձեր թեմաին :
Բերված օրինակը երեք կետերի համադրության մասին ավելի շատ տեսարանը շրջանակավորելու վարժություն է ավելի բնորոշ այն դեպքերին երբ ցանակնում եք նկարել մարդուն մի վորևե տեսարանի մոտ ասենք հրապարակի շատրվանների մոտ :
Խոշոր պլանով դիմանկար նկարելիս սակայն կարևոր է խուսափել գերհագեցված կադր ունենալուց և լավ կլինի , որ հնարավորության դեպքում մի փոքր ազատ տարածություն թողնեք պատկերի մեջ , նկարվողի հայացքի ուղղվածության կողմում :

[Մանուլ]

Հիմնականում չեմ սիրում լուսանկարվել, որովհետև հիմնականում վատ եմ դուրս գալիս, որովհետև երբ երեք ժամը ժպիտը դեմքիս սպասում եմ, թե երբ ա էդ կոճակը վերջապես սեղմվելու, դեմքիս մկանները լարվում են, դեմքս ծամածռվում ա : Պատահական նկարները շատ եմ սիրում, դրանց մեջ համարյա միշտ լավ եմ դուրս գալիս:

[Hayazn]

Հիմնականում չեմ սիրում լուսանկարվել, որովհետև հիմնականում վատ եմ դուրս գալիս, որովհետև երբ երեք ժամը ժպիտը դեմքիս սպասում եմ, թե երբ ա էդ կոճակը վերջապես սեղմվելու, դեմքիս մկանները լարվում են, դեմքս ծամածռվում ա : Պատահական նկարները շատ եմ սիրում, դրանց մեջ համարյա միշտ լավ եմ դուրս գալիս:

Իսկ ով է ասել , որ նկարվելիս անպայման պետք է ծիծաղել , ի դեպ շինծու ծիծաղը երբեք էլ բնական չի ընկալվում տեսխցիկի կողմից , որովհետև տեսախցիկը չի կարող ստել :
Ամեն մարդ ունի վայելուչ նկատվելու դիրք , այն պետք է գտնել , թեկուզ բազմաթիվ դիրքերով նկարվելու միջոցով :
Օրինակ . կարելի է տեսախցիկը ձախից աջ պտտեցնել և նկարել բազմաթիվ անգամներ ճիշտ անկյունը գտնելու համար :
Այս եղանակով են աշխատում լուսանկարիչները ովքեր նկարում են մոդելներին ամսագրերի համար :

[Մանուլ]

Իսկ ով է ասել , որ նկարվելիս անպայման պետք է ծիծաղել , ի դեպ շինծու ծիծաղը երբեք էլ բնական չի ընկալվում տեսխցիկի կողմից , որովհետև տեսախցիկը չի կարող ստել :

Ճիշտն ասած՝ երբ էդ կոճակը սեղմելը ուշանում է, դեմքիս ցանկացած արտահայտություն շինծու է, որովհետև դեմքս սկսում է լարվել էդ ժամանակ :

[melancholia]

Ես մի լուսանկարները չեմ հավանում, քանի որ ամեն տեղ աչքերս կարմիր են ստացվում, ոնց ուզում է լույսը ընկնի, հա, մեկել շաաաաաատ թախծո, իրականում էնքան էլ թախծոտ չեն