Իմ դիտարկումներով ֆրանսիացիներն, օրինակ, հեչ չեն ամաչում բոլորի ներկայությամբ, ասենք, դասախոսության ժամանակ կամ աշխատանքի վայրում մի լաաավ, տեղը տեղին խնչացնել կամ զկրտալ: Մի անգամ մեր դասին մի ֆրանսիացի աղջիկ սկսեց զկրտալ: Սկզբում ոչ մեկի կողմից ռեակցիա չկար: Հետո երբ մի 20-30 անգամ զկրտաց, ինքն էլ, ուսանողներն էլ, դասախոսն էլ սկսեցին խնդմնդալ, բայց նույնիսկ էդքանից հետո դուրս չեկավ ջուր կամ չգիտեմինչ խմելու, հանգիստ նստեց, մինչև անցավ:dvgray-ի խոսքերից
Մեկ էլ մի տարօրինակ բան եմ նկատել իրենց մոտ: Շատ բարձր ձայնով քիթը մաքրելուց հետո գրեթե երբեք չեմ լսել, որ ներողություն խնդրեն: Իսկ նույնիսկ շատ ցածրաձայն փռշտալուց հետո համարյա երբեք չեն մոռանում ասել:
Համաձայն եմ, տեղն եկած ժամանակ շատ սիրուն են ուտում, բայց «հայավարի» բաներ էլ ունեն մեկ-մեկ: Մի անգամ մի ֆրանսիական ընտանիքում ճաշի էի, էնքան հանգիստ ինչն ուզում, ձեռքով վերցնում, ուտում էին, ավելին` վերջում էլ մի քանիսը շատ խնամքով ափսեն սրբեցին հացով ու ի տարբերություն մեզ` ոչ մեկի մտքով էլ չէր անցնում, թե վաաայ, ոնց կարելի է հյուրերի ներկայությամբ էսպես ուտել, ինչ կմտածեն մեր մասին:
Իսկ խորովածը ես էլ եմ ձեռքով ուտում:
Մեջբերել
Էջանիշներ