Գրածներդ կարդացի, որոշեցի կիսվել հետս պատահած մի քանի դեպքով:
Երկրորդ կուրսում իմ համար քայլում էի համալսարանի նրեսում՝ լաբորատոր մասնաշենքից գնում էի վարչական, էդ պահին մի աղջիկ մոտեցավ, կանգեց դիմացս ու իրանից գոհ հարցրեց
- Ճիշտ ա որ դու Մուսյուկն ես ու որ դա քո ազգանունն ա:
Պատասխանոցր, որ ես Մուսյուկն եմ ու դա ազգանուննս ա, էդ աղջիկը վազեց ընկերուհիների մոտ, որ կիավի նորությամբ:
Հաջորդ դեպքը կոնֆերանսի գրանցվելն էր, կուրսեցիս էր գրանցում, հարցրեց անուն ազգանունս, պատասխանեցի, բայց ինքը մեկ ա չհավատաց ու չգրանցեց ինձ
Խոխմը էդ ամեն անգամ նոր ցիկլից/դասից առաջ դասախոսի տառապող դեմքն ա երբ ուզում ա կարդա ինչ ա գրված: Բա հարցումները ու քննությունները, սաղ կուրսի մոտ ինչ ասես չեմ եղել, էլ Մուսյան, էլ Մուսյակ, Մոսյուկ, Մոսյան, Մուսիկյան
Երբ 4րդ կուսում նոր խումբ էինք կազմում ու պետք էր ցուցակ գրել, խմբիս ավագը(նոր պետք ա գար մեր խումբ) հատուկ զանգել էր, որ զգուշացնի ազգանունս սխալ գրելու մասին:
Մեջբերել
Ու կարծում եմ դեռ երկար ժամանակ ա էդպիսինը մնալու, ես էլ հաստատ իրան միշտ էսօրվա պես, էս պահի պես պաշտելու եմ:
Smokie-ի խոսքերից
Էջանիշներ