Ակումբցի, ում մասին ուզում եմ խոսել

[ivy]

Նաիրուհի ջան, էս իսկականից իմ մասին ե՞ս գրել. ինձ կիսաստված զգացի

Շնորհակալ եմ, որ էսպես անկեղծորեն արտահայտել ես մտքերդ, բայց դե ասածներիդ մեծ մասի հետ համաձայն չեմ. ես էդպիսի կարծիք չունեմ քո մասին, ինչ որ ներկայացրել ես
Մի տենց կոմպլեքսավորվի ինձնից, հա՞, ես քեզ իսկականից էդպես չեմ վերաբերվում:
Էն, որ «չափազանց բարձր նշաձող ունեմ» մարդկանց հետ մտերմիկ հարաբերություններ ստեղծելու համար, իրականում էդպես չի: Ուղղակի ես ոչ մեկի հետ էլ էն կլասիկ ակումբային մտերմությունից չեմ անում, էն որ իրար շատ են սիրում, կիսվում են մեկը մյուսի հետ, շփվում լիքը, իրար թև ու թիկունք դառնում և այլն: Մարդկանց հետ հարաբերություններում ես մնում բավականին մակերեսային, երևի որովհետև ահագին ինքնաբավ եմ: Մի քիչ էլ սառել եմ էս Գերմանիաներում:
Բայց մենք հաստատ լիքը ընդհանուր բան ունենք: Հենց թեկուզ էն, որ միասին Ակումբում ենք, արդեն մեր ընդհանրության դաշտի առկայությունն է վկայում:
Ինձ ակումբը շարունակում է մնալ հետաքրքիր, դու էլ էդ թվում՝ որպես նրա ակտիվ անդամներից մեկը:

Խնդրում եմ մտքիցդ հանիր, որ քեզ միջակություն եմ համարում կամ գերագնահատված: Ես քեզ ընդհանրապես լավ չեմ ճանաչում՝ էդպիսի կարծիք ունենալու համար:

Դմբո

[Smokie]

Ուզում եմ խոսել մեր նորեկներից մեկի մասին:

Գորտուկ. հավանաբար հասուն օրիորդ է՝ համենայն դեպս 19-ից բարձր կլինի: Ես աղջկա տարիքով չէի հետաքրքրվի՝ եթե իր մասին կարծիքս չառնչվեր վերջինիս հետ: Կարծրատիպերը մեր Գորտուկի համար չեն՝ մեծանալով, հասունանալով ու շատ բաներ սովորելով հանդերձ, նա չի կորցրել իր մանկությունը, մանկական հոգին ու չի էլ աքցնում այդ ամենը: Չգիտեմ ով ո՞նց, բայց դա ես համարում եմ մեծ համարձակություն:Ինքս էլ միշտ ասել, որ մարդ ինչքան էլ մեծանա, մանկությունից գոնե մի քիչ պետք է մեջը պահի: Բայց ըստ երևույթին դա ես ավելի շուտ ասում էի ինքս ինձ արդարացնելու համար, քան այդպես մտածելուս: Գորտուկ ջան միշտ մնա նույն բարի, մանկական հոգով աղջիկը, բայց և մաղթում եմ քեզ, որ գնալով ավելի մեծանաս՝ հասունացումը ոչ մեկին վնաս չի տվել, դա էլ կյանքի մե՜ծ փորձ ա:

[Գորտուկ]

Ուզում եմ խոսել մեր նորեկներից մեկի մասին:

Գորտուկ. հավանաբար հասուն օրիորդ է՝ համենայն դեպս 19-ից բարձր կլինի: Ես աղջկա տարիքով չէի հետաքրքրվի՝ եթե իր մասին կարծիքս չառնչվեր վերջինիս հետ: Կարծրատիպերը մեր Գորտուկի համար չեն՝ մեծանալով, հասունանալով ու շատ բաներ սովորելով հանդերձ, նա չի կորցրել իր մանկությունը, մանկական հոգին ու չի էլ աքցնում այդ ամենը: Չգիտեմ ով ո՞նց, բայց դա ես համարում եմ մեծ համարձակություն:Ինքս էլ միշտ ասել, որ մարդ ինչքան էլ մեծանա, մանկությունից գոնե մի քիչ պետք է մեջը պահի: Բայց ըստ երևույթին դա ես ավելի շուտ ասում էի ինքս ինձ արդարացնելու համար, քան այդպես մտածելուս: Գորտուկ ջան միշտ մնա նույն բարի, մանկական հոգով աղջիկը, բայց և մաղթում եմ քեզ, որ գնալով ավելի մեծանաս՝ հասունացումը ոչ մեկին վնաս չի տվել, դա էլ կյանքի մե՜ծ փորձ ա:

Չգիտեմ էլ ,թե ոնց նկարագրեմ այն ինչ հիմա զգում եմ ես: Ինձ երևի կհասկանա այն մարդը, ով ինքն էլ չի ցանկանում հեռանալ իր մանկությունից : Սմոքի դու այդ մարդկանց շարքին ես պատկանում: Անչափ շնորհակալ եմ ջերմ խոսքերի համար:

[E-la Via]

Նախապես ասեմ, որ կարծես շատ խառն ու անկապ գրառում է ստացվելու, որը չգիտեի՝ ինչ թեմայում գրեմ, դրա համար էստեղ եմ գրում։

Էս ակումբցու մասին գրելու ցանկություն վաղուց ունեմ, բայց չգիտեմ՝ ոնց սկսեմ, ոնց գրեմ, որ ճիշտ ընկալվի։ Հիմա էլ վախենալով եմ գրում։ Մի պահ որոշեցի Ռայի բացած «Ապածանոթանալու/ապամտերմանալու» թեմայում գրել, դրա համար հիմա էդ դրույթից կսկսեմ։

Տվյալ ակումբցու հետ միայն ծանոթ եմ, մեկ անգամ եմ հանդիպել, բայց կուզենայի ապածանոթանալ, ոչ թե որովհետև հանդիպումն ակնկալիքներս չի արդարացրել, այլ հակառակը։ Կուզենայի, որ նա ինձ տեսած չլիներ, չճանաչեր, Ակումբում նկատած չլիներ։

Նա այն ակումբցիներից է, ում գրեթե բոլոր գրառումներից ինչ-որ բան եմ սովորում, բայց էնքան եմ քաշվում/կոմպլեքսավորվում, որ կգերադասեի՝ ինձ ընդհանրապես նկատած չլիներ։ Կարծում եմ՝ որպես մարդ երբեք նրա հետ մտերիմ չեմ լինի, ջերմ հարաբերություններ չեմ ունենա։ Ինձ թվում է՝ մարդկանց հետ շփվելու նրա նշաձողը չափազանց բարձր է ինձ համար, ու ոչ առանց հիմքի նա ինձ լուրջ չի ընդունում ու իմ մասին մտածում է որպես չափազանց միջակ մեկի (չեմ ասում՝ սխալ է էդ կարծիքը, ուղղակի հաճելի չի գիտակցելը, որ էդքան լավ են քեզ տեսնում ), ու մեր միակ հանդիպումն էլ հաստատել է դա։

Ես նրա աչքին ընկնելուց էնքան եմ խուսափում, որ անգամ եթե մի գրառման ամեն տառի հետ համաձայն եմ, բայց դեռևս միայն նա է շնորհակալել այդ գրառումը, երկար տատանվում եմ ինքս էլ շնորհակալել, որ մականունս նրա մականվան կողքին չհայտնվի Նրա ցանկացած, անգամ ամենաանմեղ դիտողություն ինձ սարսափեցնում է, էն աստիճանի, որ պատրաստ եմ ջնջել այդ գրառումը, վախենում եմ որևէ թեմայում պատասխանել նրա գրառմանը, եթե համակարծիք չեմ։

Էս ամենով հանդերձ շատ եմ սիրում տվյալ ակումբցուն, հույս ունեմ, որ միշտ էստեղ կմնա, ես հնարավորություն կունենամ կարդալու նրան ու նոր բաներ սովորելու։ Հույս ունեմ, որ կկարողանամ նրա համար անտեսանելի մնալով հետևել, ուսումնասիրել, զարգանալու փորձեր անել։ Չգիտեմ՝ իմ անուղղելի վատ բնավորությունն ինձ երբևէ թույլ կտա՞ այնպիսին դառնալ, որ չամաչեմ նրանից կամ նրա համար հետաքրքիր դառնամ, թեկուզ միայն վիրտուալում, բայց շատ կուզենայի։

Ինձ անընդհատ հետապնդում է էն միտքը, որ նա ինձ համարում է Ակումբում գերագնահատված, ում մասին ավելի լավ են արտահայտվում, քան արժանի է (չեմ բացառում, որ վերևում գրածներիցս ոչ մեկն իրականությանը չի համապատասխանում, բայց պիտի արտահայտվեի, թե չէ սենց ապրել չի լինի ):

Ու քանի դեռ քո ապրած ժամային գոտում օրը չի փոխվել, շնորհավորում եմ ծնունդդ, ivy ջան։ Շնորհակալ եմ քեզ։ Ուզում եմ, որ միշտ սենց լիքը կյանքով ապրես, քո սիրած գործով զբաղվես, երջանիկ լինես ընտանիքումդ ու դրանից դուրս։ Ու շարունակես ճանաչողական, ուսուցողական գրառումներ անել. ես շատ բան եմ սովորել քեզնից։

Ու նախապես կներես էս գրառման համար։

Լիլ, գրածդ կարդում էի, ու երկրորդ պարբերությունից սկսած՝ սկսեցի մտածել, որ Ռայի մասին ես գրում: Որքան առաջանում էի, էնքան դրանում համոզվում էի: Բայց երբ Այվիի անունը կարդացի՝ աչքերիս չհավատացի: Երկրորդ անգամ կարդալուց միայն համոզվեցի:

Ախր մեր Այվին հեչ բոբո չի է :

[StrangeLittleGirl]

Լիլ, գրածդ կարդում էի, ու երկրորդ պարբերությունից սկսած՝ սկսեցի մտածել, որ Ռայի մասին ես գրում: Որքան առաջանում էի, էնքան դրանում համոզվում էի: Բայց երբ Այվիի անունը կարդացի՝ աչքերիս չհավատացի: Երկրորդ անգամ կարդալուց միայն համոզվեցի:

Ախր մեր Այվին հեչ բոբո չի է :

Ճիշտն ասած, ես էլ նույնը մտածեցի

[Նաիրուհի]

Ճիշտն ասած, ես էլ նույնը մտածեցի

Լիլ, գրածդ կարդում էի, ու երկրորդ պարբերությունից սկսած՝ սկսեցի մտածել, որ Ռայի մասին ես գրում: Որքան առաջանում էի, էնքան դրանում համոզվում էի: Բայց երբ Այվիի անունը կարդացի՝ աչքերիս չհավատացի: Երկրորդ անգամ կարդալուց միայն համոզվեցի:

Ախր մեր Այվին հեչ բոբո չի է :

Ռայի մասին չէի կարող գրել, որովհետև վիրտուալից դուրս մեր հարաբերությունները էնպիսին են, որ վիրտուալում նրանից վախենալու ոչինչ չունեմ, անգամ եթե մեր հայացքները ամենախիստ կերպով տարբերվում են։

[Rhayader]

Ռայի մասին չէի կարող գրել, որովհետև վիրտուալից դուրս մեր հարաբերությունները էնպիսին են, որ վիրտուալում նրանից վախենալու ոչինչ չունեմ, անգամ եթե մեր հայացքները ամենախիստ կերպով տարբերվում են։

Եթե դու գրեիր, որ ես քեզ գերագնահատված եմ համարում կամ որևէ այլ կերպ վատ եմ վերաբերվում, մինչև կյանքիդ վերջը հետդ չէի խոսի

[Տրիբուն]

Չգիտեմ, էս թեմայում ես երբևէ գրառում արել եմ, թե չէ, բայց էսօր, չգիտեմ ինչի, մի տեսակ ցանկություն առաջացավ մեջս մի երկու հին ու նոր ակումբցիների մասին, մի երկու բան ասել

Ambrosine, կամ Աստղո: Աստղոյին տեսել եմ շատ շուտ: Էն ժամանակ, երբ Ակումբը հստակ բաժանված էր լևոնականների ու հակա-լևոնականների: Թու-թու-թու, յառի հանրապետականներ ոնց որ չկային Ու մենք Աստղոյի հետ նույն ճամբարում էինք: Հիմա էլ ենք նույն ճամբարում, բայց էլ լևոնական չենք: Ակումբում մի հոգի լևոնական ա մնացել: Չենք ասի ով ա, բայց բոլորը գիտեն, որ փղիկն ա: Աստղոն մի հատ հետաքրքիր հատկանիշ ունի – էն պահին, երբ թեման արդեն վերածվել ա դաժան խրախճանքի, ինքը կարա մուտք գործի թեմա, հատկապես քաղաքականության բաժնում, ու մի հատ երկար, դասախոսական, գիտական (հղումներով, ծանուցումներով, բանով) հոդվածով հանդես գա, ու ամփոփի թեման: Բայց ես միայն էս վերջերս եմ բացահայտել Աստղոյի մի ուրիշ, գոնե իմ կողմից էսքան ժամանակ չբացահայտված հատկանիշ – հզոր ու արտակարգ նուրբ հումորը: Չգիտեմ, ինքն ա փոխվել, թե ես եմ զարգացել, բայց էս վերջրս Աստղոյի ամեն գրառումը, նույնիսկ մի տողանոց, արտակարգ հումորով ա ստացվում՝ չկորցնելով գիտական հիմնավորվածությունը: Աստղո ջան, տակ ձեռժած: Դու շատ հզոր դեմք ես, ու գոնե իմ համար Ակումբի դարավոր համ ու հոտերից ես:

Ռեյ սամա: Դեռ չամ հասկացել, էս մարդը տաղայա թե աղջիկ: Չեմ էլ կարում հասկանամ, թե քանի տարեկան կլինի մոտավորապես: Բայց մի բան հաստատ հասկացել եմ, ինքը COOL ա: Նույնիսկ շատ COOL: Մեր առաջին իրար մեջբերած գրառումները, որը սկսվեց ինձանից մի ոչ էնքան բովանդակային թեմայում, ավելի շուտ ստուգողական փոխհրաձգության էր նման, որի ժամանակ ես ատրճնակով էի, իսկ սույն դեմքը ծանր հրետանիով: ՃՃՃՃ ... Ինձ էս հիշեցրեց իմ առաջին գառումն Ակումբում 2008 թվին, երբ Գալոն ինձ քիչ էր մնում ոտատակ տար: ՃՃՃՃՃ .... Իսկ հիմա, իմ ու Գալոյի միմյանց նկատմամբ նուրբ զգացմունքները երևի ոչ մեկի համար գաղտնիք չեն (Սասի ականջը խուլ ... ): (Էս չի նշանակում, որ ես Ռեյ սամայից ինչ-որ բան եմ ակնկալում ՃՃՃՃՃ, ինձ Գալոյի սերը ծովի պես հերիք ա, ուղղակի լավ հիշողություն էր): Բայց դրանից հետո, էս մարդը՝ Ռեյ սաման (մի հատ լավ կլիներ իմանալ, թե էտ ինչ ա նշանակում, in the first place) մի անհասկանալի ուժով ինձ գրավեց: Սկսեցի մեկ ու մեջ հետևել ստեղ-ընդեղ իր գրառումներին, ու գնալով իրա cool-ության մեջ համոզվում եմ: Ինչ-որ լուրջ, խորը ու համապարփակ իտելեկտի ու էրուդիցիայի տեր անձնավորություն ա ինքը, հաստատ: Հետո, ինտուիտիվ, ինչ-որ պոզիտիվ էներգիա եմ զգում էս մարդու մեջ: Հույս ունեմ, որ Ակումբ չի եկել որպես գաստրալյոռ ու երկար դեռ կմնա ստեղ ու կդառնա հիմնական անդամներից մեկը:

[Mephistopheles]

Չգիտեմ, էս թեմայում ես երբևէ գրառում արել եմ, թե չէ, բայց էսօր, չգիտեմ ինչի, մի տեսակ ցանկություն առաջացավ մեջս մի երկու հին ու նոր ակումբցիների մասին, մի երկու բան ասել

Ambrosine, կամ Աստղո: Աստղոյին տեսել եմ շատ շուտ: Էն ժամանակ, երբ Ակումբը հստակ բաժանված էր լևոնականների ու հակա-լևոնականների: Թու-թու-թու, յառի հանրապետականներ ոնց որ չկային Ու մենք Աստղոյի հետ նույն ճամբարում էինք: Հիմա էլ ենք նույն ճամբարում, բայց էլ լևոնական չենք: Ակումբում մի հոգի լևոնական ա մնացել: Չենք ասի ով ա, բայց բոլորը գիտեն, որ փղիկն ա: Աստղոն մի հատ հետաքրքիր հատկանիշ ունի – էն պահին, երբ թեման արդեն վերածվել ա դաժան խրախճանքի, ինքը կարա մուտք գործի թեմա, հատկապես քաղաքականության բաժնում, ու մի հատ երկար, դասախոսական, գիտական (հղումներով, ծանուցումներով, բանով) հոդվածով հանդես գա, ու ամփոփի թեման: Բայց ես միայն էս վերջերս եմ բացահայտել Աստղոյի մի ուրիշ, գոնե իմ կողմից էսքան ժամանակ չբացահայտված հատկանիշ – հզոր ու արտակարգ նուրբ հումորը: Չգիտեմ, ինքն ա փոխվել, թե ես եմ զարգացել, բայց էս վերջրս Աստղոյի ամեն գրառումը, նույնիսկ մի տողանոց, արտակարգ հումորով ա ստացվում՝ չկորցնելով գիտական հիմնավորվածությունը: Աստղո ջան, տակ ձեռժած: Դու շատ հզոր դեմք ես, ու գոնե իմ համար Ակումբի դարավոր համ ու հոտերից ես:

Ռեյ սամա: Դեռ չամ հասկացել, էս մարդը տաղայա թե աղջիկ: Չեմ էլ կարում հասկանամ, թե քանի տարեկան կլինի մոտավորապես: Բայց մի բան հաստատ հասկացել եմ, ինքը COOL ա: Նույնիսկ շատ COOL: Մեր առաջին իրար մեջբերած գրառումները, որը սկսվեց ինձանից մի ոչ էնքան բովանդակային թեմայում, ավելի շուտ ստուգողական փոխհրաձգության էր նման, որի ժամանակ ես ատրճնակով էի, իսկ սույն դեմքը ծանր հրետանիով: ՃՃՃՃ ... Ինձ էս հիշեցրեց իմ առաջին գառումն Ակումբում 2008 թվին, երբ Գալոն ինձ քիչ էր մնում ոտատակ տար: ՃՃՃՃՃ .... Իսկ հիմա, իմ ու Գալոյի միմյանց նկատմամբ նուրբ զգացմունքները երևի ոչ մեկի համար գաղտնիք չեն (Սասի ականջը խուլ ... ): (Էս չի նշանակում, որ ես Ռեյ սամայից ինչ-որ բան եմ ակնկալում ՃՃՃՃՃ, ինձ Գալոյի սերը ծովի պես հերիք ա, ուղղակի լավ հիշողություն էր): Բայց դրանից հետո, էս մարդը՝ Ռեյ սաման (մի հատ լավ կլիներ իմանալ, թե էտ ինչ ա նշանակում, in the first place) մի անհասկանալի ուժով ինձ գրավեց: Սկսեցի մեկ ու մեջ հետևել ստեղ-ընդեղ իր գրառումներին, ու գնալով իրա cool-ության մեջ համոզվում եմ: Ինչ-որ լուրջ, խորը ու համապարփակ իտելեկտի ու էրուդիցիայի տեր անձնավորություն ա ինքը, հաստատ: Հետո, ինտուիտիվ, ինչ-որ պոզիտիվ էներգիա եմ զգում էս մարդու մեջ: Հույս ունեմ, որ Ակումբ չի եկել որպես գաստրալյոռ ու երկար դեռ կմնա ստեղ ու կդառնա հիմնական անդամներից մեկը:

Սաղ հեչ, ուստա, բայց ճճճճճ-ն լավ էլ սովորար…

[Chuk]

Չենք ասի ով ա, բայց բոլորը գիտեն, որ փղիկն ա:

Ուզում եմ հասկանամ, թե ու՞մ մարդահաշիվ չես անում: Էդ փղիկը ե՞ս էի, թե՞ Մեֆը

[Mephistopheles]

Ուզում եմ հասկանամ, թե ու՞մ մարդահաշիվ չես անում: Էդ փղիկը ե՞ս էի, թե՞ Մեֆը

Լիոնին նկատի ունի, ապեր… էս ֆորումում մի հատ փիղ կա էն էԼ Լիոնն ա…

[Տրիբուն]

Ուզում եմ հասկանամ, թե ու՞մ մարդահաշիվ չես անում: Էդ փղիկը ե՞ս էի, թե՞ Մեֆը

Ապեր, Մեֆից ի՞նչ փղիկ…

[Smokie]

Քաղաքականության փղիկը կա՞ ակումբում:

[Ռեյ սամա]

Ռեյ սամա: Դեռ չամ հասկացել, էս մարդը տաղայա թե աղջիկ: Չեմ էլ կարում հասկանամ, թե քանի տարեկան կլինի մոտավորապես: Բայց մի բան հաստատ հասկացել եմ, ինքը COOL ա: Նույնիսկ շատ COOL: Մեր առաջին իրար մեջբերած գրառումները, որը սկսվեց ինձանից մի ոչ էնքան բովանդակային թեմայում, ավելի շուտ ստուգողական փոխհրաձգության էր նման, որի ժամանակ ես ատրճնակով էի, իսկ սույն դեմքը ծանր հրետանիով: ՃՃՃՃ ... Ինձ էս հիշեցրեց իմ առաջին գառումն Ակումբում 2008 թվին, երբ Գալոն ինձ քիչ էր մնում ոտատակ տար: ՃՃՃՃՃ .... Իսկ հիմա, իմ ու Գալոյի միմյանց նկատմամբ նուրբ զգացմունքները երևի ոչ մեկի համար գաղտնիք չեն (Սասի ականջը խուլ ... ): (Էս չի նշանակում, որ ես Ռեյ սամայից ինչ-որ բան եմ ակնկալում ՃՃՃՃՃ, ինձ Գալոյի սերը ծովի պես հերիք ա, ուղղակի լավ հիշողություն էր): Բայց դրանից հետո, էս մարդը՝ Ռեյ սաման (մի հատ լավ կլիներ իմանալ, թե էտ ինչ ա նշանակում, in the first place) մի անհասկանալի ուժով ինձ գրավեց: Սկսեցի մեկ ու մեջ հետևել ստեղ-ընդեղ իր գրառումներին, ու գնալով իրա cool-ության մեջ համոզվում եմ: Ինչ-որ լուրջ, խորը ու համապարփակ իտելեկտի ու էրուդիցիայի տեր անձնավորություն ա ինքը, հաստատ: Հետո, ինտուիտիվ, ինչ-որ պոզիտիվ էներգիա եմ զգում էս մարդու մեջ: Հույս ունեմ, որ Ակումբ չի եկել որպես գաստրալյոռ ու երկար դեռ կմնա ստեղ ու կդառնա հիմնական անդամներից մեկը:

էմ...էս էն պահերից ա, որ ուզում ես ֆիքսես, հիշես ))) շնորհակալ եմ, Տրիբուն ձյաձյա ^_^
Ռեյ մականունս է, արդեն 6-7 տարի կլինի, որ կպցրել են, լավ էլ կպել է, ես էլ ոնց կա՝ էնպես գրել եմ ))) Սամա...մի քիչ նախապատմություն՝ ճապոնական մշակույթը շատ եմ սիրում ու քիչումիչ հետաքրքրվում եմ, ուրեմնՍ՝ էս ճապոնացիների լեզվական համակարգում լիքը ֆանտուֆլուշներ կան, ինչպիսին է օրինակ հարգալից խոսքի ոճը՝ կեյգո, որը ոչ միայն ենթադրում է զրուցակցի հանդեպ հարգանք/գեեր(չաղ?)-հարգանք/այլ ցույց տվող բառեր /հոնորատիվներ/ այլև անվան հետ օգտագործվող սուֆիքսներ /հայերեն համարժեքը չգտա, ածանց ա վայթե/: Սրանք՝ սան, կուն, չան, սամա, դանո, սենսեյ, սեմպայ և այլն, ցույց են տալիս զրուցակիցների միջև տարիքային/սոցիումում զբաղեցրած դիրքի/մեզ մոտ՝ փորի մեծության/գլխի հաստության/գրպանի պարունակության տարբերություններ և արտահայտում են զուսպ ու հարգալից վերաբերմունք...սրանցից ամեն մեկը կոնկրետ օգտագործման կանոններ ունի, դիցուք՝ Պողոս սան՝ պարոն, տիար Պողոս/ընդգծում է ձեր խորին հարգանքը Պողոսի հանդեպ/, Պետրոս կուն՝ սիրելիդ իմ Պետրոս, Պետրոս ախպեր /Պետրոսը ձեր ընկերն է, կամ լավ ծանոթը, դուք տարեկիցներ եք կամ նա փոքր է ձեզանից/: Սաման հնացած ձև է, հիմա համարյա չի օգտագործվում, առաջ հաճախ օգտագործվում էր հոգիների, մարդակերպերի, աստվածների անունների հետ կամ շատ հարգված ու բացարձակ բարձր դիրք ունեցող մարդկանց դիմելիս, կոնկրետ իմ անվան հետ զուգակցումը բան չի նշանակում, չի ենթադրում:Օգտակար օրինակներ՝ Արամազդ սամա՝ բազմամեծար, պատվական, մեծարգո Արամազդ սենց բաներ
հա, աղջիկ, տղա, ինչ տարիքի...իմհկ՝ ֆորումային ֆորմատի առավելություններից մեկն էլ հենց այն է, որ կոնկրետ մարդկանց համար ստեղծվում են կոնկրետ կերպարներ, ընկալման ոլորտն ազատ է՝ ոչ մի բան չի պարտադրվում՝ սեռ, տեսակ, արտաքին,տարիք...ցանկացած վարիացիա հնարավոր է ՃՃՃ ասածս զի՞նչ կցուցանե՝ բան էլ չի ցուցանե աղջիկ եմ, 22 տարեկան ՃՃՃ

[Տրիբուն]

... աղջիկ եմ, 22 տարեկան ՃՃՃ

Հաստա՞տ, Ռեյ հարգված քուրո/սամա (ճի՞շտ եմ հասկացել իմաստը): Թոշիբա մուտիտներ ես անում աչքիս: Մեր հոգիներն ես պղտորում:

Եթե տենց ա, ես էլ ամ աղջիկ, 19 տարեկան: