Հայկական ընտանիքում այն մենթալիտետն է ընդունված, որ երեխային պետք է դաստիարակի մայրը, հայրը տունը պահելու համար է, իսկ երեխաներով զբաղվողը մայրը պետք է լինի:
Ի՟նչ կարծիքի եք դուք:
Հայկական ընտանիքում այն մենթալիտետն է ընդունված, որ երեխային պետք է դաստիարակի մայրը, հայրը տունը պահելու համար է, իսկ երեխաներով զբաղվողը մայրը պետք է լինի:
Ի՟նչ կարծիքի եք դուք:
Վերջին խմբագրող՝ Cassiopeia: 24.08.2009, 15:08:
Քվեարկության մեջ պակասում է ծնողները միասին տարբերակը։ Դա ամենաճիշտն է, հատկապես եթե, դաստիարակությունը ընդունում ենք իր իսկական՝ լայն, իմաստով։ Դաստիարակությունը մենակ պամպերս փոխել ու քնացնելուց օրօրոցային երգելը չէ։ Դա պետք է լինի ծնողների համատեղ հոգատարության առարկան։
երկուսով համատեղ.կարծում եմ ամենաճիշժտ դաստիարակությունը էն դեպքում ա,երբ դաստիարակում են երկուսով ու երեխայի մոտ իրար չեն հակասում,մեկը մյուսին սխալ չեն հանում/էսպես ասած լավամարդ դուրս գալիս երեխայի աչքում/.3-րդ անձի դաստիարակելն էլ կարծում եմ ճիշտ չի.
Իսկ եթե հայրը վերադառնում է աշխատանքից, ու պատճառաբանելով հոգնածությունը իրեն հեռու պահում երեխայից: Ինչպե՟ս վարվի մայրը:
Հ.Գ. Թյուր կարծիքներից խուսափելու համար շտապեմ տեղեկացնել, որ սա բացարձակապես մեր ընտանիքին չի վերաբերվում:
Երևի այդ դեպքում ճիշտ կլինի խոսել ամուսնու հետ և բացատրել, որ դրանից տուժում է երեխան, երեխայի բնավորությունը (ինչը կարող է հետագայում անախորժությունների պատճառ դառնալ)։Cassiopeia-ի խոսքերից
Մի ընտանիք գիտեմ, որտեղ մոր դերը հորաքույրն է կատարում: Երկու քույր են/14 և 19 տարեկան/, հայրը, մայրը և հորաքույրը: Փոքր աղջիկը մի խմբակ էր գնում, այնքան էր հորքրոջ անունը տվել, որ այնտեղ մտածել էին, թե մայր չունի:
Մեծ քույրը քրոջս հետ մեկ ամսով պիտի մեկներ, գնացել էինք օդանավակայան, իսկ նրանց ընտանիքից հայրն ու փոքր քույրն էին եկել ճանապարհելու: Իսկ դիմավորելուց հորաքույրն էլ էր եկել, իսկ մայրը տանն էր մնացել: Մեկ-մեկ մտածում եմ` իրանց մաման "վերցնովի" ա
Ու ընդհանրապես, ամեն հարցում հորաքրոջն են դիմում, հորաքույրն ա իրանց համար անհանգստանում, մի խոսքով` մոր անունը համարյա չեն տալիս: Կարծում եմ` դա ամենաքիչը նորմալ չէ:
Ամեն դեպքում երեխան դաստիարակություն պետք է ստանա և´ մոր, և´ հոր կողմից: Բնական է, որ մայրը շատ ավելի շատ ժամանակ է անցկացնում երեխայի հետ, բայց հայրն էլ պիտի ժամանակ հատկացնի երեխայի դաստիարակությանը:
Մի՛ ունեցիր մեծ հույսեր, որպեսզի չունենաս մեծ հուսախաբություններ:
Ժան Ժակ Ռուսո "Էմիլ կամ դաստիարակության մասին"
ցնցող գիրք, ակտուալ հենց մեր օրերի համար.... շատ հարցերի պատասխաններ կան.... այս հարցինը ևս.... ծնողները չեն կարող մեկը մյուսին փոխարինել... միանշանակ համատեղ
Cassiopeia (24.08.2009), Kita (02.09.2009), Ուլուանա (24.08.2009)
իհարկէ եւ՛ մօր, եւ՛ հօր գործն է դա․․․ ուրիշ բան եթէ, հայրը օրուայ մեծ մասը զբաղուած է լինում ու քիչ գործ է ունենում երեխայի հետ, բայց միեւնոյն է այդ պարտականութիւնը ունի․ թէկուզ մի խօսք, մի հայեացք․․․ այս դէպքում հայրը աւելի մեծ հեղինակութիւն կը լինի երեխայի համար․․․
իսկ ինչ վերաբերւում է մի երրորդ անձին հանձնելուն՝ ես կտրականապէս դէմ եմ․․․
Հայկական ընտանիքում երեխների դաստիարակությունը կապված է մի շարք դրվածքներից դա մի օպեռա է :
Նախ քանի շնչից է կազմբած օջախը որտեղ երեխա է ծնվել ,ինչ ստատուս ունի օջախում թազա հարսը տալ կա տանը թե ոչ ,սկեսուրը մամա է թե սկեսուր մայրիկ:
Հարսը ավանդապաշտ է թե «նոր» հարս է ,երեխայի պապան ,պապա է թե փոքր ապխպերն է :
Վերևում կարդացի Ժան ժակ Ռուսոի մասին ,հայկական ընտանիքը ուր Ժան Ժակ Ռոււսոն ուր: Երեխային դաստիարակում են բոլորը դաստիարակությունը ընդունում է փողոցը կամ քեռին կամ հոպարը վերջին երկուսը հաստատվում են մի դեպքում եթե ապահովում են իրենց ստատուսը:
Մեր ընտանիքների ամենասիրած նախադասություններից մեկը ,«ամոթ ա »
Եթե գլուխ չունես, չի էլ ցավի
Բիձա (14.09.2009)
Աղջկան՝ մայրը, տղային ՝ հայրը...
Էտ նույննա, որ ասենք ընտանիքում երեխայի ծնունդ են սպասում ու պայմանավորվում են, որ տղա ծնվեց գիտես ի՞նչ ամուսին ջան դու պետքա պահես ու դաստիարակես , աղջիկ՝ես:
Ախր տենց ո՞նց կլինի, դաստիարակելը հո առանձին լարված պրոցես չիծնողի ամեն շարժումը, ձայնը, հայացքնա դաստիարակում երեխային
Երկուսի ներկայությունն էլ այդ պրոցեսին անհրաժեշտ ու պարտադիրա:
Վերջին խմբագրող՝ Լուսաբեր: 14.09.2009, 16:23:
Վեր տան զրուցը տանան տուսա կյամ, տան կրիշը կլխեդ փոլա կյամ
Ժողովուրդ
Ես էլ ուզում էի հարցնել՝ արդեն այդ մի մատ երեխային դաստիարակո՞ւմ եք
Երկուսն էլ պիտի դաստիարակեն իրենց հնարավորությունների (ունեցած ժամանակի) չափով: Ես, օրինակ, անգնահատելի արժեքներ ու գիտելիքներ եմ ստացել երկու ծնողներիցս էլ: Չնայած՝ ինձանով ողջ ցեղն է զբաղվել(օրինակ՝ ռուսերենի իմացությամբ առաջին հերթին պարտավոր եմ մորաքույրներից մեկին
, դասական երաժշտության հանդեպ սիրով՝ նույնպես):
Ինչ վերաբերում է հոգնած հորը, ապա, կարծում եմ, չարժի նրան բզբզել՝ թե պետք է երեխայի դասերը ստուգի (բայց ծնողական ժողովների կարելի է ուղարկել
Իսկ ընտանիքով ժամանակ անցկացնելուն և «երեխաներին համադաստիարակելուն» կարելի է հատկացնել շաբաթ-կիրակին:
Il y a un spectacle plus grand que la mer, c'est le ciel; il y a un spectacle plus grand que le ciel, c'est l'intérieur de l'âme. (V. Hugo, Les Misérables)
Իսկ ետ խեղճ հոգնած պապան շաբատ կիրակի ել է հոգնաց?)))
իմ կարծիքով ամեն երեկո երեխային համբուրելը քնելուց արաջ դա ել է դաստիարակություն:
Երեխային դաստիարակում է ժամանակը, ոչ թե ծնողները
Խոսում եք հոգնած հորից, տանը նստող մորից... բայց հեչ չեք մտածում, որ երեխան ամբողջ օրը տանը չէ... ունի ընկերներ, ծանոթներ... մի խոսքով՝ շրջապատ: Այ այդ շրջապատից արդեն շատ բան է կախված: Ինձ թվում է՝ ծնողների խնդիրը իրենց երեխային ճիշտ շրջապատում մեծացնելն է: Օրինակ լինում են երեխաներ, որ ծնողների ասածների հակառակն են անում, այդ դեպքում հո չե՞ք ծեծելու երեխային: Ուղղակի պետք չէ նրան ամեն անգամ մատնացույց անել, թե ինչ է պետք անել, ինչ՝ ոչ: Ծնողները պետք է թողնեն՝ նա անկաշկանդ ու ազատ մեծանա
Հայերիս էլ խորհուրդ կտամ Ուկրաինայի հարցին նայել Հայաստանի պետականության տեսանկյունից, ոչ թե պրո- կամ հակառուսական տեսանկյունից… (c) Mephistopheles
Երեխան դաստիարակվում է ծնված օրից։ Դաստիարակել, դեռ չի նշանակում երեխայի գլխին քարոզ կարդալ - սա կարելի է, սա ոչ, քեզ մաքուր պահի, մեծերին հարգի և այլն։
Օրինակ, իմ 5 ամսական որդին մատն անընդհատ տանում է բերանը ու ես անընդհատ սաստում եմ նրան, որ չի կարելի ու ձեռքն հանում բերանից։ Ու նա աստիճանաբար կսովորի, որ չի կարելի (չնայած այդ հասակի համար այդ ժամանակհատվածը մի քիչ երկար կտևի)։
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ