Հայ Առաքելական Եկեղեցին աղանդավո՞ր

[Նետ]

Իսկ Դուք ուշադիր կարդացեք նշված հղմամբ տրվող ամբողջ գլուխը, որը հենց ննջեցյալ հոգիների բարեխոսության խնդրին է վերաբերում։ Աստվածաշունչը ամեն ինչի համար չէ, որ հստակ սահմանումներ ու կանոններ է սահմանում կամ պնդումներ անում։ Եթե մտածենք այնպես, ինչպես Մհերը կամ Դուք, ապա մարդու հոգու անմահության հաստատումը ևս հստակորեն չգտնենք Աստվածաշնչում։

Հովհ. 3.16. «Քանզի Աստված այնպես սիրեց աշխարհը, որ մինչև իսկ Իր Միածին Որդուն տվեց, որպեսզի ամեն ոք, որ հավատում է Նրան, չկորչի, այլ հավիտենական կյանքն ընդունի»:Տեսնու՞մ եք ինչ հեշտ է ճշմարտությունը ի ցույց դնելը։ ես ձեզ հատորներ ու գլուխներ չառաջարկեցի կարդալ։Թեպետ նորից ասեմ. որ ձեր առաջարկած երկարաշունչ տեքստը ոչ մի կապ չուներ ձեր ցանկալին ապացուցելու համար։

Դա է պատճառը, որ, օրինակ, ադվենտիստները, չգտնելով մարդու հոգու հետերկրային կյանքի մասին հստակ ապացույցներ Աստվածաշնչում, ուսուցանում են, որ այն մեռնում է մարդու մարմնի հետ։ Այնպես որ... Իսկ նշածս գլուխը, կրկնում եմ, հարկավոր է ամբողջությամբ և ուշադիր ընթերցել՝ հասկանալու համար, թե ինչպե՛ս է Աստվածաշնչով հիմնավորվում ննջեցյալ սրբերին բարեխոսության դիմելը։

եթե ձեզ համար դժվար չի կոնկրետ ընդգծեք որոշ տողեր.ես նման բան չգտա.եղածն էլ խիստ սուբյեկտիվ վերլուծական եզրակացություն է։

[Նետ]

«Թէեւ մարմնով երկրի վրայ ենք, բայց հաւատով երկնքում ենք հաստատուած»,- ասում էր Եղիշեն, ուստի ի՞նչ կարևոր է, թե որտեղ է հանգուցյալի հոգին:

եթե ես հավատամ որ իմ անունը գրված է Կենաց գրքում.նշանակում է ննջեցյալ սրբերը ինձ լսու՞մ են։(ի միջայլոց Առաքելական պնդմամբ կարծեմ չի կարելի հավատալ որ փրկված ես.իսկ այստեղ ասվում է որ հավատով երկնքում ենք հաստատված)։

Եվս մի օրինակ.

«Տէրն ինձ ասում է. «Եթէ Մովսէսն ու Սամուէլն իսկ իմ դիմաց կանգնեն, ես հոգով այդ ժողովրդի հետ չեմ լինի. այդ ժողովրդին հեռո՛ւ վանիր ինձնից, թող հեռանա՛։» Երեմիա 15: 1

Մովսեսն ու Սամուելը և բոլոր մյուս երկնքի արքայությանը արժանացածները Աստծո գահի ներքո անդադրում կարող են և պետք է որ Տիրոջ ողորմածությունը հայցեն։Որը սակայն ինձ թույլ չի տալիս. որ կանգնեմ աղոթքի ու ասեմ՝ ՙ Օվ Մովսես. Տիրոջից խնդրիր որ Նա ինձ ողորմեա՚։
Հիսուսի խոսքերն են ՙԻ՛մ անունից ինչ որ խնդրեք՝ պիտի տրվի ձեզ՚։

Հ.Գ. «Սքանչելի է Աստուած իր սրբերի մէջ» Սաղմոս 67: 36

Համաձայն եմ։Այո և Ամմեն։Սակայն այս սաղմոսը ննջեցյալներն դիմելու հետ կապ չունի։

[Moonwalker]

(ի միջայլոց Առաքելական պնդմամբ կարծեմ չի կարելի հավատալ որ փրկված ես.իսկ այստեղ ասվում է որ հավատով երկնքում ենք հաստատված)։

Ինչի՞ մասին է խոսքը, արդ ասված է. «Վասնզի ամեն ով որ Տիրոջ անունը կանչի կ'ապրի» (այլ թարգմանությամբ՝ «...որովհետեւ ամենայն ոք, որ Տիրոջ անունը կանչի, կը փրկուի») Թուղթ առ Հռովմեացիս 10: 13
Եթե չես հավատում ու չես ձգտում փրկության, քանի գրոշ արժի քո քրիստոնյա լինելը:

Մովսեսն ու Սամուելը և բոլոր մյուս երկնքի արքայությանը արժանացածները Աստծո գահի ներքո անդադրում կարող են և պետք է որ Տիրոջ ողորմածությունը հայցեն։Որը սակայն ինձ թույլ չի տալիս. որ կանգնեմ աղոթքի ու ասեմ՝ ՙ Օվ Մովսես. Տիրոջից խնդրիր որ Նա ինձ ողորմեա՚։

Դիտարկենք իրավիճակ.
Դիցուք՝ Մարտիրոսը հոգեկան աջակցության կարիք ունի: Նա զանգում է իր հոգևոր հորը(կնքահորը, ով պատասխանատու է նրա հոգևոր կրթության համար)/Տեր հորը (քահանային)/հոգևոր եղբորը ևն՝ Պետրոսին և խնդրում է աղոթել իր համար:

Քո գնահատականը՝ ամեն ինչ նորմալ է ու Մարտիրոսի քայլն անգամ ողջունելի է:

Իրավիճակ 2-րդ.
Մարտիրոսը հոգեկան աջակցության կարիք ունի: Նա դիմում է/զանգելու անալոգը/ Պետրոսին (առաքյալին) ու խնդրում աղոթել իր համար:

Քո գնահատականը՝ այս ամենը հակասում է Աստվածաշչյան կանոնին ու Մարտիրոսը հեռացել է ճիշտ ուղուց:

Սակայն ինչո՞ւ: Ռուսի ասած "со всеми молись, с французами не смей!?"
Մի՞թե ասված չէ, որ ողջերն ու հավատով ի Տեր ննջածները /երկրային ու երկնային եկեղեցին/ մի են՝ Քրիստոսի առաջնորդությամբ/թուղթ առ Եփեսացիսի գլխավոր խորհուրդներից/: Մի՞թե ընտանիքի անդամները հոգ չեն տանում միմյանց մասին:
Մենք մի մարմին ենք/Ա թուղթ առ Կորնթացիս 12:12, 12:27/՝ «Ինչպէս մէկ է մարմինը եւ ունի բազում անդամներ, եւ մարմնի այդ բազում անդամները բոլորը մէկ մարմին են, այնպէս էլ՝ Քրիստոս.» «Արդ, դուք մարմինն էք Քրիստոսի եւ անդամներ՝ նրա անդամներից։»
Շարունակության մեջ պարզ երևում է, որ մարմնի մաս են նաև սրբերը.
«Եւ ում որ Աստուած կարգեց եկեղեցու մէջ, սրանք են. նախ՝ առաքեալներ, երկրորդ՝ մարգարէներ, երրորդ՝ ուսուցանողներ, ապա՝ զօրաւոր գործեր կատարելու շնորհներ, ապա՝ բժշկելու շնորհներ, օգնելու, կառավարելու շնորհներ, տեսակ-տեսակ լեզուներ խօսելու շնորհներ, լեզուների թարգմանութեան շնորհներ։» Ա թուղթ առ Կորնթացիս 12: 28
Իմա՝ ընդունեցինք, որ մենք ողջերս ու Տիրոջ փառքով ննջածները մի մարմին են՝ Քրիստոսի եկեղեցին:

Հիմա Պողոս առաքյալի նույն թղթի նույն գլխի հաջորդ խորհուրդը՝ «Եւ եթէ մի որեւէ անդամ ցաւ է զգում, նրա հետ ցաւ են զգում բոլոր անդամները. եւ եթէ մի անդամը փառաւորւում է, նրա հետ ուրախանում են բոլոր անդամները։» Ա թուղթ առ Կորնթացիս 12: 26
Այսինքն մարմնի բոլոր մասերը/այլ հավատացյալներն ու մասնավորապես սրբերը/ պիտի հոգ տանեն ցավացող անդամի/խնդիր ունեցող հավատացյալի/ համար՝ «որպէսզի մարմնի մէջ բաժանումներ չլինեն, այլ որպէսզի այդ անդամները նոյն հոգը տանեն միմեանց նկատմամբ։» Ա թուղթ առ Կորնթացիս 12: 25
Իսկ ցավացող մյուս մարմնի մասերի/հավատացյալների, սրբերի/ օգնությունը ի՞նչում կարող է կայանալ, եթե ոչ տիրոչը աղոթել/բարեխոսելում:
ԻՊԱ

Отмазка №1 Սրբերը չեն միջամտում երկրային գործերին:
Պատասխան Վերը բերված մի շարք օրինակներ արդեն հաստատում են հակառակը: Համենայն դեպս ևս մի օրինակ.
Հրեշտակը դիմում է Տիրոջը՝ «Տէ՛ր Ամենակալ, մինչեւ ե՞րբ չես ողորմելու Երուսաղէմին եւ Յուդայի երկրի քաղաքներին, որոնց այս եօթանասուն տարի է, ինչ անտես ես արել» Զաքարիա 1: 12
Հակադարձում Բայց հրեշտակը բարեխոսում էր իր իսկ նախաձեռնությամբ, այլ ոչ թե երկրաբնակի խնդրանքով: Սրանից բխում է՝

Отмазка №2 Մյուս կյանքում ննջեցյալները և Տիրոջ սպասավորները /հրեշտակներն իրենց ողջ հիերարխիայով՝ հրեշտակապետեր, քերոբվեներ, սերոբվեներ/ չեն լսում երկրայինների խնդրանքները:
Պատասխան Միանշանակ ո՛չ: Աստվածաշչյան հակադարձում.
«Քո սրբերին, որոնք քո երկրում են, սքանչելագործութեամբ ցոյց տուիր իմ բոլոր ցանկութիւնները։» Սաղմոս 16:3 /որոշ թարմանություններում հանդիպում է հաճություն բառը, ինչը և նույն նշանակությունն ունի՝ այն ինչ ինձ հաճելի է՝ իմ ցանկությունը/

Պարզ երևում է, որ սրբերը լսում են մեր ցանկությունները (բնականաբար Տիրոջ կամոք/սքանչելագործությամբ/), իսկ քանի որ վերևում տեսանք, որ սուրբը կարող է Տիրոջ մոտ բարեխոսել, ուստի կարող է նաև մեր աղոթքը տեղ հասցնել:

Ես իմ և Հայաստանյաց Առաքելական Սուրբ եկեղեցու տեսակետը ներկայացրի ու սույն թեմային ավելացնելու բան չունեմ:

[Նետ]

Ինչի՞ մասին է խոսքը, արդ ասված է. «Վասնզի ամեն ով որ Տիրոջ անունը կանչի կ'ապրի» (այլ թարգմանությամբ՝ «...որովհետեւ ամենայն ոք, որ Տիրոջ անունը կանչի, կը փրկուի») Թուղթ առ Հռովմեացիս 10: 13
Եթե չես հավատում ու չես ձգտում փրկության, քանի գրոշ արժի քո քրիստոնյա լինելը:

Դու դա ոչ թէ ինձ ասա այլ Առաքելական վարդապետությանը։

Դիտարկենք իրավիճակ.
Դիցուք՝ Մարտիրոսը հոգեկան աջակցության կարիք ունի: Նա զանգում է իր հոգևոր հորը(կնքահորը, ով պատասխանատու է նրա հոգևոր կրթության համար)/Տեր հորը (քահանային)/հոգևոր եղբորը ևն՝ Պետրոսին և խնդրում է աղոթել իր համար:

Քո գնահատականը՝ ամեն ինչ նորմալ է ու Մարտիրոսի քայլն անգամ ողջունելի է:

Իրավիճակ 2-րդ.
Մարտիրոսը հոգեկան աջակցության կարիք ունի: Նա դիմում է/զանգելու անալոգը/ Պետրոսին (առաքյալին) ու խնդրում աղոթել իր համար:

Քո գնահատականը՝ այս ամենը հակասում է Աստվածաշչյան կանոնին ու Մարտիրոսը հեռացել է ճիշտ ուղուց:

Սակայն ինչո՞ւ: Ռուսի ասած "со всеми молись, с французами не смей!?"
Մի՞թե ասված չէ, որ ողջերն ու հավատով ի Տեր ննջածները /երկրային ու երկնային եկեղեցին/ մի են՝ Քրիստոսի առաջնորդությամբ/թուղթ առ Եփեսացիսի գլխավոր խորհուրդներից/: Մի՞թե ընտանիքի անդամները հոգ չեն տանում միմյանց մասին:
Մենք մի մարմին ենք/Ա թուղթ առ Կորնթացիս 12:12, 12:27/՝ «Ինչպէս մէկ է մարմինը եւ ունի բազում անդամներ, եւ մարմնի այդ բազում անդամները բոլորը մէկ մարմին են, այնպէս էլ՝ Քրիստոս.» «Արդ, դուք մարմինն էք Քրիստոսի եւ անդամներ՝ նրա անդամներից։»
Շարունակության մեջ պարզ երևում է, որ մարմնի մաս են նաև սրբերը.
«Եւ ում որ Աստուած կարգեց եկեղեցու մէջ, սրանք են. նախ՝ առաքեալներ, երկրորդ՝ մարգարէներ, երրորդ՝ ուսուցանողներ, ապա՝ զօրաւոր գործեր կատարելու շնորհներ, ապա՝ բժշկելու շնորհներ, օգնելու, կառավարելու շնորհներ, տեսակ-տեսակ լեզուներ խօսելու շնորհներ, լեզուների թարգմանութեան շնորհներ։» Ա թուղթ առ Կորնթացիս 12: 28
Իմա՝ ընդունեցինք, որ մենք ողջերս ու Տիրոջ փառքով ննջածները մի մարմին են՝ Քրիստոսի եկեղեցին:

ես քեզ օրինակ եմ բերում որ մածունը սպիտակ է.դու ՝պնդում ես որ ծիրանը կորիզ ունի։
Էդ զանգելու պահը շատ օրիգինալ էր.միայն թէ պարզ չէ թէ ինչու՞Մարտիրոսը առաջին դեպքում նեղություն քաշեց զանգեց։Թող մի անգամից ՙդիմեր՚ իր կնքահորը. չէ՞ որ մի մարմին են։
Ի՞նչ պիտի փոխվի կնքահոր մոտ նրա մահվանից հետո.որ կարելի լիներ ոչ թէ զանգել նրան.այլ դիմել.Կնքահայրը. եթե փրկության է արժանանում. ստանում է նոր՝ երկնային մարմին և տեղափոխվում երկինք։Նա չի սփռվում աշխարհով մեկ ու նրա հոգին չի թափառում երկրով մեկ։

Հիմա Պողոս առաքյալի նույն թղթի նույն գլխի հաջորդ խորհուրդը՝ «Եւ եթէ մի որեւէ անդամ ցաւ է զգում, նրա հետ ցաւ են զգում բոլոր անդամները. եւ եթէ մի անդամը փառաւորւում է, նրա հետ ուրախանում են բոլոր անդամները։» Ա թուղթ առ Կորնթացիս 12: 26
Այսինքն մարմնի բոլոր մասերը/այլ հավատացյալներն ու մասնավորապես սրբերը/ պիտի հոգ տանեն ցավացող անդամի/խնդիր ունեցող հավատացյալի/ համար՝ «որպէսզի մարմնի մէջ բաժանումներ չլինեն, այլ որպէսզի այդ անդամները նոյն հոգը տանեն միմեանց նկատմամբ։» Ա թուղթ առ Կորնթացիս 12: 25
Իսկ ցավացող մյուս մարմնի մասերի/հավատացյալների, սրբերի/ օգնությունը ի՞նչում կարող է կայանալ, եթե ոչ տիրոչը աղոթել/բարեխոսելում:
ԻՊԱ

Լավ եթե պնդում ես որ եթե Քրիստոսով մի մարմին ենք ուրեմն կարող ենք անարգել ՙԴիմել՚ միմյանց.ապա ասա խնդրեմ իսկ երբևե պատահել է որ ննջեցյալ որևե սուրբ էլ ՙդիմի՚ քեզ։
եթե այդքան անմիջական կապ եք զգում հանդերձյալ կյանքի հետ.ինչու՞ որևե ննջեցյալ սուրբի չեք հրավիրում ոտնալվայի. կամ ինչու նրանցից մեկին քավոր չեք կանգնեցնում։

Отмазка №1 Սրբերը չեն միջամտում երկրային գործերին:
Պատասխան Վերը բերված մի շարք օրինակներ արդեն հաստատում են հակառակը: Համենայն դեպս ևս մի օրինակ.
Հրեշտակը դիմում է Տիրոջը՝ «Տէ՛ր Ամենակալ, մինչեւ ե՞րբ չես ողորմելու Երուսաղէմին եւ Յուդայի երկրի քաղաքներին, որոնց այս եօթանասուն տարի է, ինչ անտես ես արել» Զաքարիա 1: 12
Հակադարձում Բայց հրեշտակը բարեխոսում էր իր իսկ նախաձեռնությամբ, այլ ոչ թե երկրաբնակի խնդրանքով: Սրանից բխում է՝

Отмазка №2 Մյուս կյանքում ննջեցյալները և Տիրոջ սպասավորները /հրեշտակներն իրենց ողջ հիերարխիայով՝ հրեշտակապետեր, քերոբվեներ, սերոբվեներ/ չեն լսում երկրայինների խնդրանքները:
Պատասխան Միանշանակ ո՛չ: Աստվածաշչյան հակադարձում.
«Քո սրբերին, որոնք քո երկրում են, սքանչելագործութեամբ ցոյց տուիր իմ բոլոր ցանկութիւնները։» Սաղմոս 16:3 /որոշ թարմանություններում հանդիպում է հաճություն բառը, ինչը և նույն նշանակությունն ունի՝ այն ինչ ինձ հաճելի է՝ իմ ցանկությունը/

Պարզ երևում է, որ սրբերը լսում են մեր ցանկությունները

Ու որտե՞ղ պարզ երևաց շատ հետաքրքիր է։Դու օրինակ ես բերում. որ սաղմոսերգուն դիմում է հենց Տիրոջը.սակայն ուզում ես օրինակդ ծառայեցնել սուրբերին դիմելու նպատակին։.
Միթե՞ սաղմոսում ասվում է ՙՍուրբեր .Աստծուն ցույց տվեք իմ բոլոր ցանկությունները՚։

[Moonwalker]

Դու դա ոչ թէ ինձ ասա այլ Առաքելական վարդապետությանը։

Գրառման մնացածդ մասին չեմ ուզում անդրադառնալ, քանի որ գրառման իմաստային արժեքը պատասխանի չի ձգում: Ու, ընդհանրապես, պատասխանի ոճը ինձ հիշեցրեց ոչ անհայտ մարքսիստ-ջեդաիստական մի ավանդության հերոս նապաստակին: Հուսով եմ հումորը կհասկանաս ու սրտիդ մոտ չես ընդունի:

Իսկ ինչ մնում է մեջբերված մասին: Խնդրում եմ կա՛մ մեջբերել Հայաստանյայց Առաքելական Սուրբ եկեղեցու վարդապետության այն հատվածը, ուր ասվում է, որ ՀԱԵ անդամը չի հավատում սեփական փրկությանը, կա՛մ դադարել իրականությանը չհամապատասխանող պնդումներ տարածել:

[Նետ]

Գրառման մնացածդ մասին չեմ ուզում անդրադառնալ, քանի որ գրառման իմաստային արժեքը պատասխանի չի ձգում

Պատասխանի չի ձգտում որովհետև այն ի սկզբանե չկա՛։Պատասխանի կարիք դուք ունեք.սակայն չեք ուզում լսել։

Ու, ընդհանրապես, պատասխանի ոճը ինձ հիշեցրեց ոչ անհայտ մարքսիստ-ջեդաիստական մի ավանդության հերոս նապաստակին: Հուսով եմ հումորը կհասկանաս ու սրտիդ մոտ չես ընդունի:

Չգիտեմ թէ որտեղից ես պրպտում կամ ինչի՞ ես գտնում նման ՙՀամով՚ էջեր։Չգիտեմ.՝ գուցե քեզ նման տերմինոլոգիան հաճելի է ։ Բայց քեզ հետ զրուցելը արդեն ինձ հաճելի չէ։Կներես որ քո մասին ավելի լավ կարծիքի էի։
Փրկության հարցում՝ ինքս եմ բազում անգամ վեճեր ունեցել առաքելականների հետ։

[Moonwalker]

Փրկության հարցում՝ ինքս եմ բազում անգամ վեճեր ունեցել առաքելականների հետ։

Չգիտեմ դու ինչ «առաքելականների» հետ ես վեճեր ունեցել ու ինչի վերաբերյալ, բայց մի մեջբերում Առաջին Տիեզերական ժողովի ընդունած Միասնական եկեղեցու վարդապետական համոզմունքից՝ Նիկեական հավատո հանգանակից.

«Հաւատամք....ի յարութիւն մեռելոց, ի դատաստանն յաւիտենից հոգւոց եւ մարմնոց. յարքայութիւնն երկնից, եւ ի կեանսն յաւիտենականս:»

Իմա՝ առաքելական քրիստոնյան հավատում է, որ արդարները Մեծ դատաստանից հետո երկնքի արքայությունն են ժառանգելու ու արժանանալու են հավիտենական կյանքի:

[ars83]

Նետ, Ձեր (և, ընդհանրապես, բողոքականության) ցավը կայանում է նրանում, որ չնայած նրան, որ հավաստում եք, որ հավատում եք անդրշիրիմյան կյանքին և սրբերին շնորհվող հավիտենական կյանքին, գործնականում ժխտում եք դա (մասմաբ կամ ամբողջությամբ): Ձեզ համար կենդանի են միայն նրանք, ովքեր կենդանի են մարմնով, և ովքեր ննջում են, դադարում են (Ձեզ համար) կապ ունենալ Եկեղեցու հետ: Այսպիսով, Դուք թույլ եք տալիս ենթադրություն, որ Քրիստոսի Մարմնում (որ է Եկեղեցին) կարող են լինել մեռած, ոչ կենդանի անդամներ (կամ, մեկ այլ տեսանկյունից՝ բաժանում երկրային և երկնային Եկեղեցիների, պառակտում), իսկ դրանից բխում է, որ Աստված մեռելների Աստված է, մի բան, որ բացահայտորեն մերժում է Քրիստոս (Ղուկ. Ի, 38)՝ սադուկեցիներին ուղղված խոսքում (ի դեպ, բողոքականության նմանությունը սադուկեցիների ուսմունքի հետ որոշ հարցերում ապշեցուցիչ է):
Փորձեք ննջեցյալներին մի քիչ նայել Աստծո աչքերով, վերջիվերջո, առ Աստված հավատը պետք է տանի «մտքի նորոգության» (Եփես. Դ 23) և «վերնայինի, այլ ոչ երկրայինի մասին մտածելու» (Կող. Գ 2), այսինքն՝ տեսանելի, շոշափելի, առարկայական մտածելակերպից կտրվելու և «վերևից» իրականությանը նայելուն:
Նորից եմ կրկնում այս միտքը. սրբերի կյանքի ուրախությունն ու իմաստը կազմում է ուրիշներին օգնել ու նրանց ծառայելը Աստծո տված շնորհով: Եթե այդպես է, և «Քրիստոսին հավատացողը եթե անգամ մեռնի, կապրի» (Հովհ. ԺԱ 25, 26), ապա ինչո՞ւ պետք է Աստված զրկի իր սուրբերին մարդկանց համար բարեխոսելու և նրանց ծառայելու հնարավորությունից նրանց երկրային մահից հետո: Միայն այն պատճառով, որ դա «անհնար է բողոքականների համա՞ր»: Մատթ. ԺԹ, 26՝ ինչ որ անհնար է մարդու համար, հնարավոր է Աստծո համար:

Հատուկ նշում՝ խնդրում եմ ուշադրություն դարձնել, որ տվյալ գրառման մեջ հղումները կատարված են միայն աստվածաշնչյան տեքստի վրա:

[Նետ]

Նետ, Ձեր (և, ընդհանրապես, բողոքականության) ցավը կայանում է նրանում, որ չնայած նրան, որ հավաստում եք, որ հավատում եք անդրշիրիմյան կյանքին և սրբերին շնորհվող հավիտենական կյանքին, գործնականում ժխտում եք դա (մասմաբ կամ ամբողջությամբ): Ձեզ համար կենդանի են միայն նրանք, ովքեր կենդանի են մարմնով, և ովքեր ննջում են, դադարում են (Ձեզ համար) կապ ունենալ Եկեղեցու հետ: Այսպիսով, Դուք թույլ եք տալիս ենթադրություն, որ Քրիստոսի Մարմնում (որ է Եկեղեցին) կարող են լինել մեռած, ոչ կենդանի անդամներ (կամ, մեկ այլ տեսանկյունից՝ բաժանում երկրային և երկնային Եկեղեցիների, պառակտում), իսկ դրանից բխում է, որ Աստված մեռելների Աստված է, մի բան, որ բացահայտորեն մերժում է Քրիստոս (Ղուկ. Ի, 38)՝ սադուկեցիներին ուղղված խոսքում (ի դեպ, բողոքականության նմանությունը սադուկեցիների ուսմունքի հետ որոշ հարցերում ապշեցուցիչ է):

Արս83 ձեր և մյուս պետական եկեղեցիների ցավը կայանում է նրանում որ դուք անհիմն ու կատաստրոֆիկ եզրահանգումների եք գալիս ։Մասնավորապես՝ Դու և ես ապրում ենք երկրային կյանքով։Ու ընդունենք որ Աստծո ողորմությամբ երկուսս էլ Քրիստոսի մարմնի անդամ ենք։ես քիչ առաջ ինձ համար բարեխոսություն խնդրեցի քեզանից։Լսելի եղա՞վ արդյոք այն քեզ։Բնական է որ ես քեզ կենդանի եմ ընդունում .ես քեզ նաև Քրիստոսի մարմնի անդամ եմ համարում։Ըստ քո եզրահանգումների ՝քանի որ բնական է. որ դու չես տեղեկացել իմ խնդրանքի մասին.ուրեմն ես քեզ մեռա՞ծ եմ համարում։

Փորձեք ննջեցյալներին մի քիչ նայել Աստծո աչքերով, վերջիվերջո, առ Աստված հավատը պետք է տանի «մտքի նորոգության» (Եփես. Դ 23) և «վերնայինի, այլ ոչ երկրայինի մասին մտածելու» (Կող. Գ 2), այսինքն՝ տեսանելի, շոշափելի, առարկայական մտածելակերպից կտրվելու և «վերևից» իրականությանը նայելուն:
Նորից եմ կրկնում այս միտքը. սրբերի կյանքի ուրախությունն ու իմաստը կազմում է ուրիշներին օգնել ու նրանց ծառայելը Աստծո տված շնորհով: Եթե այդպես է, և «Քրիստոսին հավատացողը եթե անգամ մեռնի, կապրի» (Հովհ. ԺԱ 25, 26), ապա ինչո՞ւ պետք է Աստված զրկի իր սուրբերին մարդկանց համար բարեխոսելու և նրանց ծառայելու հնարավորությունից նրանց երկրային մահից հետո: Միայն այն պատճառով, որ դա «անհնար է բողոքականների համա՞ր»: Մատթ. ԺԹ, 26՝ ինչ որ անհնար է մարդու համար, հնարավոր է Աստծո համար:

երկնային սուրբերը բարեխոսելու և աղոթելու և Տիրոջը օրհնելու հնարավորությունից զրկված չեն։Ոչ ոք դա չի ասել։ ես ասում եմ՝ կռապառտություն է երբ որևե մեկը կանգնի ասենք Ս. Կարապետի պատկերի առաջ ու նրանից բարեխոսություն կամ այլ բան խնդրի։

Հատուկ նշում՝ խնդրում եմ ուշադրություն դարձնել, որ տվյալ գրառման մեջ հղումները կատարված են միայն աստվածաշնչյան տեքստի վրա:

Ուրախ եմ.միայն թէ հղումները ըստ թեմայի չեն։

[ars83]

Արս83 ձեր և մյուս պետական եկեղեցիների ցավը կայանում է նրանում որ դուք անհիմն ու կատաստրոֆիկ եզրահանգումների եք գալիս։

Ի՞նչ է նշանակում «պետական եկեղեցի»: Կրոնական կազմակերպությունը, որին Դուք անդամակցում եք, Հայաստանի Հանրապետության կողմից գրանցվա՞ծ չէ կամ գործում է դրանից դո՞ւրս:

Մասնավորապես՝ Դու և ես ապրում ենք երկրային կյանքով։

Ճիշտ այդպես, ինչպես նաև՝ միևնույն պետության քաղաքացիներ ենք:

Ու ընդունենք որ Աստծո ողորմությամբ երկուսս էլ Քրիստոսի մարմնի անդամ ենք։ես քիչ առաջ ինձ համար բարեխոսություն խնդրեցի քեզանից։Լսելի եղա՞վ արդյոք այն քեզ։Բնական է որ ես քեզ կենդանի եմ ընդունում .ես քեզ նաև Քրիստոսի մարմնի անդամ եմ համարում։Ըստ քո եզրահանգումների ՝քանի որ բնական է. որ դու չես տեղեկացել իմ խնդրանքի մասին.ուրեմն ես քեզ մեռա՞ծ եմ համարում։երկնային սուրբերը բարեխոսելու և աղոթելու և Տիրոջը օրհնելու հնարավորությունից զրկված չեն։Ոչ ոք դա չի ասել։ ես ասում եմ՝ կռապառտություն է երբ որևե մեկը կանգնի ասենք Ս. Կարապետի պատկերի առաջ ու նրանից բարեխոսություն կամ այլ բան խնդրի։

Ահա, փաստորեն ողջ խնդիրը նրանում է, որ ննջեցյալ սուրբը կարող է Ձեր բարեխոսության խնդրանքը լսել միայն այն պարագայում, երբ կանգնած լինի Ձեր կողքին ֆիզիկական մարմնո՞վ: Փաստորեն, Ձեզ լսելու որևէ լսելու շանս չունի: Ստացվում է, որ թե՛ Դուք, թե՛ սուրբը միևնույն Քրիստոսի Մարմնի մասեր եք, բայց իսպառ զուրկ եք հաղորդակցվելու կամ փոխօգնության որևէ հնարավորությունից, քանի որ երկնքի և երկրի բնակիչների միջև գործում են բացարձակապես միևնույն օրենքները, ինչ որ Երկրի վրա (նույնիսկ գիտատեխնիկական առաջընթացն ավելի հեշտ է դարձնում հաղորդակցությունը երկրայինների միջև, քան երկրայինների և երկնայինների միջև): Ինչպես ասում էի, ստացվեց, որ, ըստ Ձեզ, կա Քրիստոսի երկու մարմին՝ երկնային և երկրային, այդպե՞ս է: Որևէ հակասություն չե՞ք տեսնում միակ Եկեղեցու մասին առաքելական ուսմունքի մասին (Եփես. Ա 21-23):

Թույլ տվեք մի հարց՝ Դուք և Ս. Թովմաս առաքյալը, օրինակ, միևնույն Եկեղեցո՞ւց եք, թե՞ ոչ:

[հովարս]

Ars83 ջան, եթե մի մարդ հավատքի մեջ իրեն ավելի իմաստուն է համարում Գրիգոր Նարեկացուց, Ներսես Շնորհալուց և այլ սուրբերից, որոնք իրենց աղոթքներում խնդրել են սուրբերի բարեխոսությունը, ապա նման մարդկանց հետ այս թեմայի շուրջ խոսելն անօգուտ է:

[Նետ]

Մոդերատորական. պահանջում եմ դադարեցնել անձնական հարթության իջեցված «զրույցը»: Նման հաջորդ գրառումը կտուգանվի՝ անկախ հեղինակի կրոնական տեսակետներից:

[Նետ]

Ի՞նչ է նշանակում «պետական եկեղեցի»: Կրոնական կազմակերպությունը, որին Դուք անդամակցում եք, Հայաստանի Հանրապետության կողմից գրանցվա՞ծ չէ կամ գործում է դրանից դո՞ւրս:

Հարցիդ պատասխանը կգտնես եթե դու ասես թէ ի՞նչ է նշանակում բողոքական եկեղեցի։(ինչպես որ նախորոք դիմել էիր ինձ)

Թույլ տվեք մի հարց՝ Դուք և Ս. Թովմաս առաքյալը, օրինակ, միևնույն Եկեղեցո՞ւց եք, թե՞ ոչ:

Այո նույն եկեղեցուց ենք։Միայն թէ հարցերը չխճճելու համար եկ մի շրջանցիր իմ հարցերը։ Դու զգացե՞լ էիր իմ դիմումը քեզ։ Կամ ավելի կոնկրետ հարց՝ դուք կարծում եք որ որևե սուրբ. մարմնավոր մահից հետո. ստանում է բազմապատիկ երկնային մարմիններ ու ամեն ժամ կանգնած յուրաքանչյուրի կողքին՝ լսու՞մ է նրանց։

[հովարս]

ի՞նչ է նշանակում բողոքական եկեղեցի։

Նշանակում է մի խումբ, որը անդադար բողոքում է և իրեն եկեղեցի է համարում:
Ծառից անջատված մի ճուղ, թեև իր անունը պահպանում է, սակայն շատ շուտով փչանում է:

[Նետ]

Նշանակում է մի խումբ, որը անդադար բողոքում է և իրեն եկեղեցի է համարում:

Պիտի նկատես որ քո խոսքը հենց քեզ էս ուղղել.քանի որ էստեղ անդադար բողոքողը դու էս։

Ծառից անջատված մի ճուղ, թեև իր անունը պահպանում է, սակայն շատ շուտով փչանում է:

եթե ծառը արմատից փջանում է.ապա պետք է առողջ ճյուղերը առանձնացնել ու նոր տեղ տնկել։