Հայ Առաքելական Եկեղեցին աղանդավո՞ր

[Ավետիք]

Բարև Հովարս ջան: Ուրախ եմ, որ կարողանում ենք հաղորդակցվել, և հիմա քեզ իմ պատասխանը գրել:

Բարեւ Ավետիք ջան, կներես որ ուշացրեցի պատասխանս, այս վերջին ժամանակները հիշողությունս ինձ դավաճանում է: Խոնարհաբար ներեղություն եմ խնդրում որ թույլ եմ տվել սխալ: Հիշածս մեջբերումը ոչ թե բարեխոսության համար էր այլ ննջեցյալների հանար աղոթել (2 Մակաբ. 12:44-46), որը նույնպես բողոքականները չեն ընդունում:

Այո, անիմաստ է աղոթել նրանց համար, ովքեր արդեն հանդերձյալ կյանքում որոշված տեղերում են գտնվում: Որովհետև հենց Ղուկ.16:26-ում էլ հստակ նշվում է, որ մեկը չի կարող իր մտած հավիտենությունը փոխել՝ դժոխքից դրախտ անցնել և հակառակը: Աստված արդար է և ճշմարիտ, որ Իր որոշման մեջ չի սխալվում, առավել մարդու հավիտենական վիճակի վերաբերյալ: Ու ինչքան էլ աղոթես, ոչինչ չես կարող փոխել: Անիմաստ է և սխալ:

ոչ թե աղոթում են սրբերին ,այլ նրանց բարեխոսությունն են խնդրում (օր. ամեն մի աղոթքի վերջում ավելացնում են «բարեխոսությաբ....») :

իսկ բարեխոսության համար աղոթքի մեջբերումները Սուրբ գրքից հետևյալն են՝
Ծննդոց 4:10
2 Մակ. 8:3-4
Մատթ. 22:32
Մարկ. 12:26-27
Ղուկ. 20:37-39
իսկ այս պատմության մեջ ավելի ցայտուն է արտահատվում՝ Ղուկ. 16:19-31: Եթե անիրավ հարուստն է բարեխոսում իր եղբայրների համար, ապա որքանով առավել սուրբերը կարող են բարեխոսել:

Արի մի քիչ ուշադրություն դարձրու մեջբերածդ (բացի 2 Մակ. 8:3-4, որովհետև դեռ մոտս չունեմ անկանոն գիրք) սուրբգրային հատվածներին:

1. Ծննդ. 4:10 - խոսում է Կայենին տված Աստծո հանդիմանության մասին, որ Աբելի արյունը բողոքում է Աստծուն, և ոչ մի բարեխոսության մասին խոսք չկա:
   
2. Այս երեք Մատթ. 22:31-32, Մարկ. 12:26-27, Ղուկ. 20:37-39 նորկտակարանյան հատվածները նույն ճշմարտության մասին են խոսում Տեր Հիսուս Քրիստոսի մեռելների հարության վկայության մասին: Մատթ. 22 գլխի մեջ հատուկ եմ մեջբերել 31 խոսքը, որովհետև այն կա նաև մնացախ երկուսի մեջ: Եվ ցույց է տալիս «Աստխո ողջերի Աստվածը» լինելու կերպը՝ Տիրոջ մարդիկ հարություն են առնելու հավիտենական կյանքի համար:
   
3. Եվ ի վերջո Ղուկ. 16:19-31 պատմությունը: Ճիշտ է հարուստը բարեխոսում է իր եղբայրների համար, բայց և այնպես մերժվում են նրա խնդրանքները, պատճառաբանվելով, որ աշխարհի երեսին կա Կենդանի Աստծո Խոսքը. «…նրանք Մովսեսին և մարգարեներին ունեն, թող նրանց լսեն» (Ղուկ.16:29) :

Աստվածաշնչում ոչ մեկ տեղ չկա պատվեր կամ հորդոր դիմելու ննջեցյալների բարեխոսությանը:

Ավանդության համար ասեմ հետևյալը, ընդունում եմ որ կան մարդկային ավանդություններ, նամանավանդ որ Տերն էլ է դա ասում: Իսկ սուրբ ավանդությունը դա այն է որ թե հայտնություն, թե գիտություն և թե տեսիլք, որոնք տեղ չեն գրավել Սբ. Գրքում, կամ է՛լ ավելի ուշ են ի հայտ եկել, և փոխանցվել են բերնեբերան: Առաքյալն ասում է, «եթե բոլոր բաները գրվեին, աշխարհիս գրքերը չէին բավարարի»(մոտավոր մեջբերում): Տարբեր կազմակերպությունների ''հովիվներ'' հայտարարում են, թե « Աստված ինձ ասեց...», «երազումս տեսա...», «տեսա մի տեսիլք...» և այլն, դրանց դուք հավատում եք , իսկ եկեղեցու ավանդությանը՝ ոչ:

Ամեն ավանդություն, որ չի համապատասխանում Աստվածաշնչին վնասակար է և վտանգավոր հոգևոր կյանքի համար: Անկախ նրանից ով է ասողը՝ հովիվ, եպիսկոպոս, սուրբ ննջեցյալ, այդ ավանդությունը պիտի համեմատվի Աստծո Խոսքի հետ: Առավել ավանդությունն ինչքան էլ, որ համապատասխանի Աստվածաշնչին, չպիտի փոխարինի Ճշմարիտ Ուսմունքին՝ Սուրբ Գրքին: Այսինքն, եթե ժամանակի ընթացքում ձևավորվել են որոշ վարդապետական ավանդություններ, միևնույնն է դրանք պիտի քննվեն և շտկվեն Ավետարանի Լույսի ներքո:

պիտի ասեմ, որ աջը օգտագործում են միայն մեռոն պատրաստելու ժամանակ և այդտեղ ոչ մի հանցանք չկա: Վստահ եմ, որ դա էլ իր բացատրությունը ունի:
եթե ասում եք «այս գրքույկը գնիր և դու կօրհնվես»,«այս CD կամ այս DVD գնեք և կօրհնվեք»:
Այս ամենը ձեզ՝ բողոքականներիդ համար ընդունելի է, իսկ աջով օրհնելը ո՞չ:

Արի սխալ պնդումներ մի արա կոնկրետ իմ և իմ եկեղեցու հասցեյին: Մենք այսպիսի բան չենք ասել, ու ես էլ այդպիսի բան չեմ լսել մեզ մոտ: Եվ մեզ մոտ եկեղեցում ոչինչ չի վաճառվում: Իսկ ժողովուրդն օրհնվում է Աստծո Խոսքով և Շնորհքով: