«Թէեւ մարմնով երկրի վրայ ենք, բայց հաւատով երկնքում ենք հաստատուած»,- ասում էր Եղիշեն, ուստի ի՞նչ կարևոր է, թե որտեղ է հանգուցյալի հոգին: Եվս մի օրինակ.Նետ-ի խոսքերից
Aynpes Մհերի հարցը կայանում էր նրանում. որ ոչ թէ բարեխոսություն չխնդրեն. այլ ննջեցյա՛լ հոգիների բարեխոսությանը չդիմեն։Ձեր բերած օրինակներում երկրաբնակ մարդը դիմում է իր ժամանակի ապրող մարդուն. այլ ոչ թէ ննջեցյալ մի սուրբի։Այ եթե մի օրինակ ասեք ուր Աբրահամի կամ Հոբի մահից հետո Աստված որևիցե մեկին ասել է ՙԴիմիր նրանց բարեխոսմանը՚՝ ես էլ կսկսեմ ննջեցյալ սուրբերի անուններով բարեխոսություն խնդրել։Այլապես ձեր բերած օրինակները ձեր իսկ համոզմունքի դեմ են խոսում։
«Տէրն ինձ ասում է. «Եթէ Մովսէսն ու Սամուէլն իսկ իմ դիմաց կանգնեն, ես հոգով այդ ժողովրդի հետ չեմ լինի. այդ ժողովրդին հեռո՛ւ վանիր ինձնից, թող հեռանա՛։» Երեմիա 15: 1
Պարզ հասկացվում է, որ եթե անգամ Մովսեսն ու Սամվելն էլ բարեխոսեն Նա իր որոշումը չի փոխի:
Մի խոսքով, ես էլ չեմ խառնվելու այս զրույցին: Ամեն մեկը կստանա իր հավատքի չափով:
Հ.Գ. «Սքանչելի է Աստուած իր սրբերի մէջ» Սաղմոս 67: 36
Մեջբերել
Էջանիշներ