Կրեացիոն տեսություն

[Skeptic]

Meph մի քիչ դաժան, բայց անխուսափելի բան եմ ասելու՝
երբ որ մահվան հոտը մի օր զգաս, քթիցդ մի երկու սանտիմետր հեռու՝ էն ժամանակ գոնե ինքդ քեզ համար կզգաս կյանքի արժեքը ու թէ ինչու՞ էր կյանքը։
Դու եթե բժիշկ ես, նայիր մահամերձ մարդու աչքերին ու նրանք քեզ անխոս կպատմեն թէ ինչ է կյանքը և ինչու է։
Առավել սարսափազդու են լինում այն մարդկանց աչքերը որոնք ողջ իրենց գիտակցական կյանքում ապստամբել են կյանքի Տիրոջ դեմ։
և հակառակը՝ հավատք ունեցող մարդու դեմքից նույնիսկ մահվան շեմին խաղաղություն ու երանություն է ճարագում։

Եթե ինչ-որ մեկը կարող ա հավատալ էգոիստական հանդերձյալ կյանքին, որտեղ ինքը երանության մեջ հավերժ ապրում ա, էն դեպքում երբ իրա հարազատներից շատերը դժոխքում հավիտյանս հավիտենից վառվում են /կամ էլ, լավագույն դեպքում, «մաքրվում են» կաթոլիկների հորինած քավարանում/ ու որի գոյության ոչ մի ապացույց չկա, ապա աստված նրա հետ:

Իմ կարծիքով, ճիշտ ա ոչ թե ինքնախաբեությամբ զբաղվելը, այլ քեզ տրված միակ նյութական կյանքը վայելելը. էդ կարճ ժամանակը, որը դրված ա քո տրամադրության տակ, չափից դուրս թանկ ա արհամարհելու համար: Էն, ինչ որ դու զգում ես` սեր, հարգանք, ուրախություն, զայրույթ, ատելություն, զգում ես հիմա; ինչի մասին մտածում ես` սոցիալական դիրք, կարիերա, ընտանիք, մտածում ես հիմա: Միևնույն ա, դրախտ գնալու «ուղեցույցը» շատ հակասական ա ու անմարդկային, ու ի տարբերություն մնացած բոլոր ինստրուկցիաների` պահանջում ա ոչ թե ուղեղի աշխատանք, այլ դրա կատարյալ բացակայություն:

Մի խոսքով, եթե անկեղծանամ, քրիստոնեության` ինձ հասցրած հոգեկան տրավմաները շատ ծանր են, ու դրանցից շատերը մինչև կյանքիս վերջը ինձ հետապնդելու են, պարզապես բախտս էնքանով ա բերել, որ ժամանակին «ստոպ» տվեցի, թե չէ բացառված չէր, որ մի օր կհասնեի Բրենդան Ֆրեյզերի մարմնավորած Դարքի Նունի /մութ կեսօր/ վիճակին` համանուն ֆիլմից:

[Tig]

Տիգ ջան, մինչև Մեֆը հիմնավոր կպատասխանի, ես մի երկու բառով ասեմ, որ, իմ կարծիքով, ինչ-որ գերագույն նպատակ չունի. կա 2 հիմնական սկզբունք, որոնք ինչ-որ չափով կարելի ա նպատակ համարել` գոյատևել ու բազմանալ:

Հ.Գ. Եկող ամսվա սկզբին պատրաստվում եմ էվոլյուցիայի մասին գիտահանրամատչելի գրականության գլուխգործոցներից մեկի` Կարլ Սագանի «Կոսմոսի» մի քանի հատված թարգմանել հայերեն: Խորհուրդ կտամ կարդալ ամբողջ գիրքը /ռուսերեն ու անգլերեն կա/, չես փոշմանի:

Gardmanian ջան, ինչոր բան սենց թե նենց կիսատա մնում... Ասում ես գոյատևել ու բազմանալ… Բայց մարդու մեջ կան այնպիսի հատկություններ ու ձգտումներ, որը գոյատևելու ու բազմանալու սկզբունքների հետ կարծես թե կապ չունի: Օրինակ այ հենց այս թեման… ի՞նչ է ցույց տալիս, որ մարդը ունի ինքն իր առաջ հարցեր դնելու ու դրանց պատասխանները ստանալու ձգտում… Նայի, եթե օրինակ մրջյունին հարցնենք՝ ո՞րնա իրա կյանքի իմաստը, նա քմծիծաղով կասի, որ ժամանակ չունի նման փուչ ու անիմաստ հարցերի շուրջ մտածելու ու ժամանակ ծախսելու վրա… Իսկ մա՞րդը… Հիմա կարա՞ս ասեց, թե էդ ու դրա նման հատկություններն ու ձգտումները որտեղի՞ց են առաջ եկել մարդու մեջ… Արդյոք դրանք է՞լ են մարդու էվոլյուցիայի արդյունք, բայց ինչու՞, չէ որ դրանք ոչ մի կապ չունեն գոյատևելու ու բազմանալու սկզբունքի հետ… Մարդ առանձ իրա կյանքի իմաստը հականալու էլ կարա գոյատևի ու բազմանա…

[Skeptic]

Gardmanian ջան, ինչոր բան սենց թե նենց կիսատա մնում... Ասում ես գոյատևել ու բազմանալ… Բայց մարդու մեջ կան այնպիսի հատկություններ ու ձգտումներ, որը գոյատևելու ու բազմանալու սկզբունքների հետ կարծես թե կապ չունի: Օրինակ այ հենց այս թեման… ի՞նչ է ցույց տալիս, որ մարդը ունի ինքն իր առաջ հարցեր դնելու ու դրանց պատասխանները ստանալու ձգտում… Նայի, եթե օրինակ մրջյունին հարցնենք՝ ո՞րնա իրա կյանքի իմաստը, նա քմծիծաղով կասի, որ ժամանակ չունի նման փուչ ու անիմաստ հարցերի շուրջ մտածելու ու ժամանակ ծախսելու վրա… Իսկ մա՞րդը… Հիմա կարա՞ս ասեց, թե էդ ու դրա նման հատկություններն ու ձգտումները որտեղի՞ց են առաջ եկել մարդու մեջ… Արդյոք դրանք է՞լ են մարդու էվոլյուցիայի արդյունք, բայց ինչու՞, չէ որ դրանք ոչ մի կապ չունեն գոյատևելու ու բազմանալու սկզբունքի հետ… Մարդ առանձ իրա կյանքի իմաստը հականալու էլ կարա գոյատևի ու բազմանա…

Տիգ ջան, էն, որ մարդկային ցանկություններն ու նպատակները սխալ ա վերագրել պարզապես գոյատևմանն ու բազմացմանը, միանշանակ համաձայն եմ: Բայց ես առավել հակված եմ էս երևույթի մեմետիկ բացատրությանը:
Ոնց պտտվում եմ, նույն մարդու անունն եմ շոշափում /Դոքինզ/, բայց դե ինքը էվոլյուցիայի ու դրա հետ առնչություն ունեցող ոլորտների լավագույն մասնագետներից ա, եթե ոչ` ամենալավագույնը:

[յոգի]

Յոգի ջան, տրամաբանություն չկա, եթե "Գերագոույնը ամեն ինչ ստեղծել է կատարյալ ձևով" ապա փոփոխություն չի կարող լինել…փոփոխություն նշանակում է ադապտացիա, զարգացում, կատարելագործում… եթե գերագույնն ամեն ինչ ստեղծել է կատարյալ ուրեմն արդեն երջանիկության հասել ենք… բայց քանի որ փոփոխվում է ամեն ինչ ուրեմն կատարյալ չէ, իսկ եթե կատարյան չէ ուրեմն նրա ստեղծողը ևս կատարյալ չէ (սխալներ թույլ տվել).այսինքն գերագույն չի… և մի հարց որտեղի՞ց գիտես որ գերագույնն ա ստեղծել…

Ամեն ինչ կատարյալ է ստեղծված, այդ կատարյալ ստեղծագործությունը կայանում է դրանում, որ ամեն ինչ գործում է այդպես ինչպես պետք է, եթե մարդ դժբախտ է կամ երջանիկ է, ապա դա իր անցյալում կատարած գործողությունների արդյունքի հետևանքն է...
Իսկ փոփոխությունը դա կատարյլա վիճակ է նյութական աշխարհում, որովհետև փոփոխությունը այո նշանակում է ադապտացիա, զարգացում, կատարելագործում, դեպի ինքնաիրականացում, որովհետև մարդ իր թույլության պատճառով ու իր ազատ կամքով ընդունակ է պատրանքի մեջ ընկնելու, որի վրա Աստված չի բռնանում և քանի որ ամեն անհատ առանձին ապրող էակ է կամ անձ ապա ամեն էակ ունի իր անհատական մտածելակերպը... սրանք Գերգույնին չեն դարձնում անկատար, Գերագույնը ստեղծել է այս նյութական տիեզերքը, որպեսզի ապրող էակները, որոնք ընկել են այս նյութական աշխարհ կարողանան զարգանալ, փոխվել, հրաժարվել այս ժամանակավոր ծննդի և մահվան դպրոցից և վերջիվերջո դուրս գալ և վերադառնալ իրենց սկզբնական դիրքին...
Հետաքրքիր մի հարց, դուք «աթեիստներտ» չեք ընդունում, ոչ Աստծո ոչ էլ հոգու գոյությունը, Ին՞չ է դուրս գալիս, ուրեմն ամեն ինչ մատերիա է, նյութ, ուրեմն ամեն ինչ մեկ է, այդպես չէ՞, եթե այդպես է, ուրեմն մենք բոլորս, բնությունը և ամեն ինչ, որ տեսնում ենք մեկ է, ուրեմն չկա ոչ մի անհատականություն, բոլոր նյութ ենք և հավերժության մեջ մի պահ ոչնչությունից իհայտ ենք եկել և մի պահից վերանալու ենք ու վերջ, բա ինչն՞ է այս անիմաստության իմաստը...
Ին՞չ երջանկության մասին է խոսքը, ո՞վ կարող է երջանկություն գտնել այս աշխարհում, ո՞վ է երջանիկ, ՈՉ ՈՔ, դա Պատրանք է, երջանկությունը չի ընդհատվում, եթե մեկը դրան հասել է, իսկ նյութական երջանկությունը, ինչի էլ հասած լինի մարդ ապա մահը խլում է նրանից և վերջ, իսկ ինքնաիրականացված անհատը, որը գիտակցել է, որ այս աշխարհը ստեղծված է ճշմարտությունը ճանաչելու համար, նա է իրական երջանիկը, որը գտել է իր հավերժությունը...
Դե իհարկե սրանք աթեիստների համար հեքիաթներ են, իսկ աթեիստների դատարկության փիլիսոփայությունը իրականություն, եթե դատարկություն չի, ապա բացատրեք, թե որտեղից իհայտ եկավ այս ամենը, չե որ ամեն ինչ ունի իր ստեղծողը, հայրը, մայրը, դուք նույնպես ունեք ստեղծողներ, ձեր ծնողները...
Ես ասում եմ Աստված է ստեղծել, արարել, Նա Հայրն է, իսկ նյութական բնությունը Մայրը, հիմա, որ աթեիստների աչքին չի երևում, դա չի նշանակում, որ Նա չկա, շատ բաներ չի երևում...
««և մի հարց որտեղի՞ց գիտես որ գերագույնն ա ստեղծել»»
Որովհետև Նա է Հայրը, Վեդաներից...

---------- Ավելացվել է՝ 01:42 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 01:26 ----------

Gardmanian'
իմ կարծիքով, ինչ-որ գերագույն նպատակ չունի. կա 2 հիմնական սկզբունք, որոնք ինչ-որ չափով կարելի ա նպատակ համարել` գոյատևել ու բազմանալ:

Գարդ ջան, ասենք գոյատևել ու բազմանալ, իսկ դրա նպատակը ո՞րնա, կենդանին էլ է նույնը անում և վերջում սատկում է, բայց մարդը ունի բարձր բանականություն և հարց է առանում, ին՞չ է լիելու մաից հետո, որտեղից՞ առաջացավ այս ամենը...
'Գոյատևելը ու բազմանալը դա նպատակ չի, այլ նպատակի հասնելու միջոց...

[Skeptic]

Հետաքրքիր մի հարց, դուք «աթեիստներտ» չեք ընդունում, ոչ Աստծո ոչ էլ հոգու գոյությունը, Ին՞չ է դուրս գալիս, ուրեմն ամեն ինչ մատերիա է, նյութ, ուրեմն ամեն ինչ մեկ է, այդպես չէ՞, եթե այդպես է, ուրեմն մենք բոլորս, բնությունը և ամեն ինչ, որ տեսնում ենք մեկ է, ուրեմն չկա ոչ մի անհատականություն, բոլոր նյութ ենք և հավերժության մեջ մի պահ ոչնչությունից իհայտ ենք եկել և մի պահից վերանալու ենք ու վերջ, բա ինչն՞ է այս անիմաստության իմաստը...

Յոգի ջան, եթե մարդիկ ցանկանում են իրենց /ու նաև ամբողջ աշխարհի, տիեզերքի/ գոյությանը որևէ իմաստ կամ նպատակ վերագրել, դրանից չի բխում, թե վերջինս իրականում գոյություն ունի:

...երջանկությունը չի ընդհատվում, եթե մեկը դրան հասել է, իսկ նյութական երջանկությունը, ինչի էլ հասած լինի մարդ ապա մահը խլում է նրանից և վերջ...

Ճիշտ ես

...իսկ ինքնաիրականացված անհատը, որը գիտակցել է, որ այս աշխարհը ստեղծված է ճշմարտությունը ճանաչելու համար, նա է իրական երջանիկը, որը գտել է իր հավերժությունը...

Իսկ հնարավո՞ր չի, որ այդ անհատը պարզապես սեփական երևակայության ու ինքնախաբեության զոհն ա դարձել:

Դե իհարկե սրանք աթեիստների համար հեքիաթներ են, իսկ աթեիստների դատարկության փիլիսոփայությունը իրականություն, եթե դատարկություն չի, ապա բացատրեք, թե որտեղից իհայտ եկավ այս ամենը, չե որ ամեն ինչ ունի իր ստեղծողը, հայրը, մայրը, դուք նույնպես ունեք ստեղծողներ, ձեր ծնողները...
Ես ասում եմ Աստված է ստեղծել, արարել, Նա Հայրն է, իսկ նյութական բնությունը Մայրը, հիմա, որ աթեիստների աչքին չի երևում, դա չի նշանակում, որ Նա չկա, շատ բաներ չի երևում...
««և մի հարց որտեղի՞ց գիտես որ գերագույնն ա ստեղծել»»
Որովհետև Նա է Հայրը, Վեդաներից...

Յոգի ջան, իսկ ինչի՞ են հենց Վեդաները քո համար բացարձակ ճշմարտության աղբյուր: Ինչի՞, ասենք, ոչ մայաների սրբազան մատյանները:

Գարդ ջան, ասենք գոյատևել ու բազմանալ, իսկ դրա նպատակը ո՞րնա, կենդանին էլ է նույնը անում և վերջում սատկում է, բայց մարդը ունի բարձր բանականություն և հարց է առանում, ին՞չ է լիելու մաից հետո, որտեղից՞ առաջացավ այս ամենը...
'Գոյատևելը ու բազմանալը դա նպատակ չի, այլ նպատակի հասնելու միջոց...

Կենդանական աշխարհում գոյատևելն ու բազմանալը հենց նպատակ ա. դրա մասին են վկայում էվոլյուցիայի արդյունքում տարբեր կենդանիների ու բույսերի ձեռքբերած խիստ որոշակի հատկությունները: Իսկ մարդկանց համար, իհարկե, լրիվ նույնը չի կարելի ասել, բայց, ուզած, թե չուզած, վերոնշյալ սկզբունքները տարբեր ձևերով դրսևորվում են մարդկանց մոտ, հիմնականում` անգիտակցաբար:

[Leo Negri]

Բայց ես առավել հակված եմ էս երևույթի մեմետիկ բացատրությանը:

Ի դեպ, ահագին հետաքրքիր մտքեր կան էդ առումով Պլատոնի (փսիխե - Πολιτεία գործում ու այլուր) ու Արիստոտելի (կրկին փսիխե - Περὶ Ψυχῆς գործում): Հատկանշական է, որ իրանց պետք չէր Գերագույն Աստծո կոնցեպցիան սեփական "Ես"-ի, անձնական հոգու կոնցեպցիան արդարացնելու համար:

Յոգի ջան, իսկ ինչի՞ են հենց Վեդաները քո համար բացարձակ ճշմարտության աղբյուր:

Ասա գոնե կարդացած լիներ:
Ի դեպ, իրանք շատ հետաքրքիր են, նամանավանդ չորրորդը:

Ծանոթանալ կարելիա այստեղ: Խնդրում եմ հաշվի առնել, որ Ուպանիշադներից ներառյալ ու ավելի ներքև ընկնող տեքստերը վեդաներ չեն:

http://www.sacred-texts.com/hin/index.htm#vedas

[Skeptic]

Ի դեպ, ահագին հետաքրքիր մտքեր կան էդ առումով Պլատոնի (փսիխե - Πολιτεία գործում ու այլուր) ու Արիստոտելի (կրկին փսիխե - Περὶ Ψυχῆς գործում): Հատկանշական է, որ իրանց պետք չէր Գերագույն Աստծո կոնցեպցիան սեփական "Ես"-ի, անձնական հոգու կոնցեպցիան արդարացնելու համար:

Ափսոս, չեմ կարդացել Եթե ռուսերեն ունենաս, խաբար արա, մեյլս տամ, ուղարկես:
Դե հին հույները շատ խելոք ու պրագմատիկ մարդիկ էին. եթե քրիստոնեությունը /Սոֆի տերմինը վախեցա օգտագործեմ.../ «մեջ չընկներ», ապա, իմ կարծիքով, կասեի նույնիսկ` խորը համոզմամբ, մարդկության գիտատեխնիկական զարգացվածության մակարդակը անհամեմատ ավելի բարձր կլիներ:

Ասա գոնե կարդացած լիներ:
Ի դեպ, իրանք շատ հետաքրքիր են, նամանավանդ չորրորդը:

Ես էլ կուզեի ընդհանուր ծանոթանայի դրանց բովանդակությանը: Զուտ որպես համաշխարհային մշակույթի արժեքի:

[Leo Negri]

Ափսոս, չեմ կարդացել Եթե ռուսերեն ունենաս, խաբար արա, մեյլս տամ, ուղարկես:

Խնդրեմ:

http://www.koob.ru/aristotel/on_the_soul
http://www.koob.ru/platon/gosudarstvo

Դե հին հույները շատ խելոք ու պրագմատիկ մարդիկ էին.

Նաև շատ հոգևոր: Ուղղակի էն իմաստով չէ, որով հիմա հասկանում են քրիստոնյաները: Կամ ասենք կրիշնաիտները:

եթե քրիստոնեությունը /Սոֆի տերմինը վախեցա օգտագործեմ.../ «մեջ չընկներ», ապա, իմ կարծիքով, կասեի նույնիսկ` խորը համոզմամբ, մարդկության գիտակատեխնիկական զարգացվածության մակարդակը անհամեմատ ավելի բարձր կլիներ

Անշուշտ, Ալեքսանդրիայի գրադարանի վառելը ու Հիպաթիային քարկոծելը քրիստոնյաների կողմից շատ առաջ տարավ մարդկության թե գիտատեխնիկական, թե էթիկ, թե հոգևոր զարգացվածության մակարդակը:

Ես էլ կուզեի ընդհանուր ծանոթանայի դրանց բովանդակությանը: Զուտ որպես համաշխարհային մշակույթի արժեքի:

Առաջին իրեքը զանազան վաղ հինդուիզմին պատկանող աստվածներին ուղղված զոհաբերական ու ծիսական հիմներ են, երբեմն շատ պոետիկ ու գեղեցիկ, չորրորդը մոգական տեքստերի հավաքածույա թշնամու աչքը հանելու, հարևան աղջկան դյութելու, տենդից բուժվելու ու նման խիստ կարևոր ու օգտակար բաների համար:

[Skeptic]

Խնդրեմ:

http://www.koob.ru/aristotel/on_the_soul
http://www.koob.ru/platon/gosudarstvo

Մերսի Հենց Սագանը պրծա, կկարդամ:

Անշուշտ, Ալեքսանդրիայի գրադարանի վառելը ու Հիպաթիային քարկոծելը քրիստոնյաների կողմից շատ առաջ տարավ մարդկության թե գիտատեխնիկական, թե էթիկ, թե հոգևոր զարգացվածության մակարդակը:

Կինոյում էլ ա էդ պահը շատ տպավորիչ հանած, հատկապես` գրադարանը ավիրելու ու պապիրուսները շպրտելու պահը, երբ կամերան 180 աստիճանով շուռ են տալիս, էդ պահին հիշեցի Ջորդանո Բրունոյի հայտնի խոսքերը. երևի ֆիլմի ստեղծողներն էլ են էդ նկատի ունեցել:
Օֆֆթոփի պատճառով չտուգանվելու համար մեջբերեմ էդ խոսքերը, չնայած քեզ հաստատ ծանոթ կլինեն.
«...- Նման կարգի պնդումներով Դուք ուզում եք աշխարհը տակնուվրա անել,- բացականչում է վախից սարսափած սխոլաստը:
- Քեզ թվում է, որ վա՞տ կլիներ, եթե որևէ մեկը ցանկանար տակնուվրա անել արդեն իսկ գլխիվայր շուռ տված աշխարհը,- պատասխանում է նրան գիտնականը»:

[Leo Negri]

Կինոյում էլ ա էդ պահը շատ տպավորիչ հանած, հատկապես` գրադարանը ավիրելու ու պապիրուսները շպրտելու պահը, երբ կամերան 180 աստիճանով շուռ են տալիս, էդ պահին հիշեցի Ջորդանո Բրունոյի հայտնի խոսքերը. երևի ֆիլմի ստեղծողներն էլ են էդ նկատի ունեցել:

Ի դեպ, ֆիլմում ահագին մեղմացրածա բուն սպանության պահը: Իրականում մերկացրել են, փողոցներով քաշ տվել /ուժի դեմոնստրացիա էր` որ մնացածը սուսուփուս տեղները նստեն ու ձեն չհանեն - տենց մարտավարության ոչ այդքան վաղուց դիմելա նաև Գեստապոն/, մաշկը դեռևս կենդանի /ու ցավը շատ լավ զգացող/ մարմնից քերթել, հետո մարմինը մասնատել ու վառել:
Անշուշտ, վաղ քրիստոնեական պատկերացումներով օպպոնենտների հետ պետք էր հենց այդպես վարվել, նամանավանդ երբ ասելու բան չէր լինում: Բարեբախտաբար, հիմա կրեացիոնիզմի կողմնակիցները չունեն էն միջոցներն ու հնարավորությունները, ինչ որ հին լավ վախտերով:

[յոգի]

Յոգի ջան, իսկ ինչի՞ են հենց Վեդաները քո համար բացարձակ ճշմարտության աղբյուր: Ինչի՞, ասենք, ոչ մայաների սրբազան մատյանները:

[յոգի]

Gardmanian
Յոգի ջան, իսկ ինչի՞ են հենց Վեդաները քո համար բացարձակ ճշմարտության աղբյուր: Ինչի՞, ասենք, ոչ մայաների սրբազան մատյանները

Gardmanian ջան ոչ միյայն վեդաները նաև պուրանաները ու ուպանիշադները, որովհետև դրանք տեշափոխվել են աշակերտական հաջորդականության շղթայի միջոցով, իսկ մայաներինը, որը անհասկանալի է դեռ, վերջերս են հատնաբերել և վեդաներից հեռու չեն գնում, որովհետև այդ ժամանակներում աշարհում տիրում էր միայն վեդյան բրահմանական գիտելիքները...

Ինչի՞ միյայն մայաներինը, կա նաև ավեստա, տալմուտ և այլը, դու ինչի՞ էս աթեիստական «կրոնին» կողմնակից, որովհետև դա հիմա քո համին բռնում է... դեռ...

[Mephistopheles]

Ամեն ինչ կատարյալ է ստեղծված, այդ կատարյալ ստեղծագործությունը կայանում է դրանում, որ ամեն ինչ գործում է այդպես ինչպես պետք է, եթե մարդ դժբախտ է կամ երջանիկ է, ապա դա իր անցյալում կատարած գործողությունների արդյունքի հետևանքն է...
Իսկ փոփոխությունը դա կատարյլա վիճակ է նյութական աշխարհում, որովհետև փոփոխությունը այո նշանակում է ադապտացիա, զարգացում, կատարելագործում, դեպի ինքնաիրականացում, որովհետև մարդ իր թույլության պատճառով ու իր ազատ կամքով ընդունակ է պատրանքի մեջ ընկնելու, որի վրա Աստված չի բռնանում և քանի որ ամեն անհատ առանձին ապրող էակ է կամ անձ ապա ամեն էակ ունի իր անհատական մտածելակերպը... սրանք Գերգույնին չեն դարձնում անկատար, Գերագույնը ստեղծել է այս նյութական տիեզերքը, որպեսզի ապրող էակները, որոնք ընկել են այս նյութական աշխարհ կարողանան զարգանալ, փոխվել, հրաժարվել այս ժամանակավոր ծննդի և մահվան դպրոցից և վերջիվերջո դուրս գալ և վերադառնալ իրենց սկզբնական դիրքին...
Հետաքրքիր մի հարց, դուք «աթեիստներտ» չեք ընդունում, ոչ Աստծո ոչ էլ հոգու գոյությունը, Ին՞չ է դուրս գալիս, ուրեմն ամեն ինչ մատերիա է, նյութ, ուրեմն ամեն ինչ մեկ է, այդպես չէ՞, եթե այդպես է, ուրեմն մենք բոլորս, բնությունը և ամեն ինչ, որ տեսնում ենք մեկ է, ուրեմն չկա ոչ մի անհատականություն, բոլոր նյութ ենք և հավերժության մեջ մի պահ ոչնչությունից իհայտ ենք եկել և մի պահից վերանալու ենք ու վերջ, բա ինչն՞ է այս անիմաստության իմաստը...
Ին՞չ երջանկության մասին է խոսքը, ո՞վ կարող է երջանկություն գտնել այս աշխարհում, ո՞վ է երջանիկ, ՈՉ ՈՔ, դա Պատրանք է, երջանկությունը չի ընդհատվում, եթե մեկը դրան հասել է, իսկ նյութական երջանկությունը, ինչի էլ հասած լինի մարդ ապա մահը խլում է նրանից և վերջ, իսկ ինքնաիրականացված անհատը, որը գիտակցել է, որ այս աշխարհը ստեղծված է ճշմարտությունը ճանաչելու համար, նա է իրական երջանիկը, որը գտել է իր հավերժությունը...
Դե իհարկե սրանք աթեիստների համար հեքիաթներ են, իսկ աթեիստների դատարկության փիլիսոփայությունը իրականություն, եթե դատարկություն չի, ապա բացատրեք, թե որտեղից իհայտ եկավ այս ամենը, չե որ ամեն ինչ ունի իր ստեղծողը, հայրը, մայրը, դուք նույնպես ունեք ստեղծողներ, ձեր ծնողները...
Ես ասում եմ Աստված է ստեղծել, արարել, Նա Հայրն է, իսկ նյութական բնությունը Մայրը, հիմա, որ աթեիստների աչքին չի երևում, դա չի նշանակում, որ Նա չկա, շատ բաներ չի երևում...
««և մի հարց որտեղի՞ց գիտես որ գերագույնն ա ստեղծել»»
Որովհետև Նա է Հայրը, Վեդաներից...

---------- Ավելացվել է՝ 01:42 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 01:26 ----------


Գարդ ջան, ասենք գոյատևել ու բազմանալ, իսկ դրա նպատակը ո՞րնա, կենդանին էլ է նույնը անում և վերջում սատկում է, բայց մարդը ունի բարձր բանականություն և հարց է առանում, ին՞չ է լիելու մաից հետո, որտեղից՞ առաջացավ այս ամենը...
'Գոյատևելը ու բազմանալը դա նպատակ չի, այլ նպատակի հասնելու միջոց...

Յոգի ջան, էս գրառմանդ մեջ այնքան հակասություններ կան որ անդրադառնալն իսկ հսկա աշխատանք է… միայն կընդգծեմ…

ասում ես "որովհետև նա է հայրը"… ես էլ ասում եմ նա չի… ոչ տեսել ես հորը, ոչ էլ որևէ մեկն է տեսել… եթե մեկն էլ ասում է ապա որևէ կերպ դա ճշտել անհնար է… ես էլ եմ տեսել հորը… ինչի՞ ինձ չես հավատում…

… ձեր ասածից դուրս է գալիս որ գերագույնը բան-գործ չունի, կամ ձանձրացել ա ու որոշել ա մի հատ սենց բան անի… ու թե ինչի՞, ոչ ոք չգիտի… ոչ ոք նրան չի տեսել, չի կարող տեսնել, չի կարող հասկանալ, ոչ սկիզբ ունի, ոչ վերջ, ոչ ծնունդ՝ ոչ մահ, … սա քեզ մի հատ շաատ ծանոթ բան չի հիշացնու՞մ… մենք բոլորս էլ սրա անունը շատ լավ գիտենք… սրա անունը "ՈՉԻՆՉ" է…

… ամեն կերպ մարդը փորձում է մահն ու ցավը թեթևացնել հորինելով դրախտ, հարություն, հանդերձյալ կյանք… ստված մեզ կփրկի… և այլն և այլն… ամեն կերպ փորձելով իրականությունն անտեսել…

… Անգամ Մայր Թերեզան իր կյանքի վերջում հասկացավ որ "այնտեղ" ոչ ոք չկա… ինչ որ կա սա է … "այս է տրվածը" ՝ "աստվածը"…

[Skeptic]

Ինչի՞ միյայն մայաներինը, կա նաև ավեստա, տալմուտ և այլը, դու ինչի՞ էս աթեիստական «կրոնին» կողմնակից, որովհետև դա հիմա քո համին բռնում է... դեռ...

Աթեիզմը կրոն չի, այլ՝ դրա հերքումը: Աթեիստների գերակշիռ մասը, հակառակ տարածված կարծիքի, ոչ թե հավատում ա, որ աստված չկա, այլ պարզապես նրա անհրաժեշտության կարիքը չի զգում:

[Vook]

… ամեն կերպ մարդը փորձում է մահն ու ցավը թեթևացնել հորինելով դրախտ, հարություն, հանդերձյալ կյանք… ստված մեզ կփրկի… և այլն և այլն… ամեն կերպ փորձելով իրականությունն անտեսել…

Մեֆ գուցե դու՞ ես ուզում ամեն կերպ խուսափել իրականությունից։ ես անձամբ իմ կյանքում շատ եմ զգացել Աստծո ներկայությունն ու օգնությունը ու ճիշտն ասած թքած ունեմ, թէ որևէ գիտնականիկ կմերժի, կամ կհաստատի Աստծո գոյությունը։
Դիտարկենք երկու դեպք
օրինակ,
ըստ քեզ՝ գիտությունը առաջացել է չգիտությունից ու անգիտությունից, ուստի նրան վստահելու հիմք չունեմ։
Ըստ ինձ՝ այս գիտությունը, որը մարդը տնօրինում է այսօր, նույնպես Աստծուց է ու պարզ է, որ մարդու ուղեղին հասանելիք բաժնով աստվածային գիտությունը չես կարող չափել, կամ կշռել, ինչպես որ չես կարող բաժակով օվկիանոսի ջուրը չափել։

ամեն կերպ փորձելով իրականությունն անտեսել…

իսկ ի՞նչ է իրականությունը ըստ քեզ Մեֆ։ եթե ես ասեմ, որ դու իրական չես և ամեն բան կատարվում է իմ գիտակցութան ներսում։ ինչպե՞ս կապացուցես որ դա այդպես չէ։