Եթե ինչ-որ մեկը կարող ա հավատալ էգոիստական հանդերձյալ կյանքին, որտեղ ինքը երանության մեջ հավերժ ապրում ա, էն դեպքում երբ իրա հարազատներից շատերը դժոխքում հավիտյանս հավիտենից վառվում են /կամ էլ, լավագույն դեպքում, «մաքրվում են» կաթոլիկների հորինած քավարանում/ ու որի գոյության ոչ մի ապացույց չկա, ապա աստված նրա հետ:Vook-ի խոսքերից
Իմ կարծիքով, ճիշտ ա ոչ թե ինքնախաբեությամբ զբաղվելը, այլ քեզ տրված միակ նյութական կյանքը վայելելը. էդ կարճ ժամանակը, որը դրված ա քո տրամադրության տակ, չափից դուրս թանկ ա արհամարհելու համար: Էն, ինչ որ դու զգում ես` սեր, հարգանք, ուրախություն, զայրույթ, ատելություն, զգում ես հիմա; ինչի մասին մտածում ես` սոցիալական դիրք, կարիերա, ընտանիք, մտածում ես հիմա: Միևնույն ա, դրախտ գնալու «ուղեցույցը» շատ հակասական ա ու անմարդկային, ու ի տարբերություն մնացած բոլոր ինստրուկցիաների` պահանջում ա ոչ թե ուղեղի աշխատանք, այլ դրա կատարյալ բացակայություն:
Մի խոսքով, եթե անկեղծանամ, քրիստոնեության` ինձ հասցրած հոգեկան տրավմաները շատ ծանր են, ու դրանցից շատերը մինչև կյանքիս վերջը ինձ հետապնդելու են, պարզապես բախտս էնքանով ա բերել, որ ժամանակին «ստոպ» տվեցի, թե չէ բացառված չէր, որ մի օր կհասնեի Բրենդան Ֆրեյզերի մարմնավորած Դարքի Նունի /մութ կեսօր/ վիճակին` համանուն ֆիլմից:
Էջանիշներ