- Շատ գեղեցիկ անուն ունեք, Նատալի, - գտա…գտա քեզ… Նատալի…
- Շնորհակալ եմ, - աղջիկը գործնական ժպտաց:
- Ինձ, խնդրում եմ, բակկարդի լցրեք, մուգ, առանց կոլայի, երկու կտոր սառույցով,- հանգիստ… չի կարելի ձեռքերի դողը մատնել:
- Այդ ի՞նչ գիրք եք կարդում, - Նատալին փորձված բարմենի շարժումներով, որին միանում էր նաև կանացի նազանքը, լցրեց բաժակը և դրեց դիմացս:
- Վիպակ է, շատ գեղեցիկ ու տխուր, - լավն է բակկարդին... լավն է...
- Ի՞նչի մասին:
- Ինչի չէ…ում, - ժպտացի:
Աղջինը հարցական նայեց:
- Քո մասին է Նատալի, դու այստեղ ես:
- Իսկապե՞ս, - Նատալին ավելի մտերմիկ ժպտաց, - ես սիրում եմ կարդալ:
- Եթե միայն իմանայիր, թե ես որքան եմ սիրում, - հանգիստ… զսպիր քեզ:
Նատալին փոքր-քիչ հեռու նստած միջին տարիքի կնոջ համար գարեջուր էր լցնում: Հետո նորից մոտեցավ:
- Ես կտամ քեզ այս գիրքը, կկարդաս:
- Հիմա՞:
- Հիմա չեմ կարող…երկու օրից նորից կգամ, Նատալի: Կլինե՞ս այստեղ:
- Ես միշտ այստեղ եմ…մմմ..պարոն…
- Սեմ, պարզապես Սեմ, - էլի այս հիմար անունը բերանս եկավ..
- Կսպասեմ, Սեմ, - աղջիկը նորից մոտեցավ գարեջուր խմող կնոջը:
- Ես նույնպես, Նատալի…
* * *
Հմ…տեսախցիկներ…
Վատ չէ, վատ չէ…սկսում են ավելի ուշադիր աշխատել:
Հանգիստ…
Էլի մարդաշատ է, քեզ ոչ ոք չի նայում…պարզապես փնտրիր գիրքը ու եղիր ինչպես բոլորը… միադեմ, անդեմ…
Ահա և գիրքը… Նատալին… զգույշ…
- Ինչպե՞ս եք վճարելու, - վաճառողուհին հոգնած տեսք ուներ:
- Կանխիկ:
- Շնորհակալ եմ գնման համար, - կինը ձեռքիցս վերցրեց Ռոբերտ Գանսի “Պարուհին” վերնագրով գիրքը և դրեց փոքրիկ տոպրակի մեջ, - էջէրը ստուգեցի՞ք:
- Կարիք չկա, շնորհակալ եմ:
Հանգիստ քայլիր…չշտապես…վերև չնայես…
Հաջորդ անգամ ուրիշ գրադարան է պետք գնալ: Հեռու այստեղից:
Բրավո, Բլեք...
Բրավո...
Այդ անունը մեխվել էր ուղեղումս:
Հուսով եմ՝ Նատալիի ընցերցասիրությունը լրագրեր կարդալը չի ներառում: Հատկապես՝ ոստիկանական քրոնիկան:
շարունակելի
Մեջբերել
Էջանիշներ