Գրքասերը

**Գալաթեա** · 07.08.2009, 16:42

Աչքերս բացեցի` միայն երբ մարմնիս ամենատարբեր մասերում դադարեց զարկերակվել հաճույքի հոսանքը:
Ծնկներս արդեն ցավում էին. տեսնես վաղուց էր` այդ դիրքում էի: Գիրքը կողքիս էր` 76-րդ էջի վրա բացած: Վրան մուգ բիծ էր: Արյունը…ինչ տաք ու կարմիր էր…

Անժելան չուզեց, որ կարդամ իր մահվան մասին հատվածը: Չուզեց նորից դա լսել: Չհավատաց, որ ինքը գրքի միջի աղջիկն է: Որ ինքը պետք է գրքի Անժելայի պես մեռնի: Որ ինքը հենց գրքի Անժելան է…պարզապես մոռացել է այդ մասին:

* * *

Անժելային առաջին անգամ տեսա գիշերային կաֆեում: Դեռ չէի տեսել, որ որևէ մեկն այդքան գեղեցիկ սուրճ մատուցի: Ներկայացա, ասացի, որ լավ անուն ունի(կրծքին ամրացրած անվանաքարտին գրված էր): ժպտաց:
Հաջորդ օրն էլ էի այնտեղ: Նստած գիրքն էի կարդում իր մասին: Մոտեցավ, հարցրեց` ինչ եմ կարդում: Ասացի, որ Բեն Հարդին իր մասին շատ գեղեցիկ վեպ է գրել: Խոստացա տալ իրեն, որ կարդա: Ուրախացավ:

Մեկ շաբաթ անց այգում նստած քննարկում էինք: Ասաց, որ շատ խորը գիրք էր, թեև Անժելայի մահվան տեսարանը դաժան է եղել: Լաց լինելու աստիճան:
Նայեցի ուղիղ աչքերին ու ասացի, որ ինքը մի օր ավելի լավ կզգա այդ տեսարանը: Ու ամեն ինչ անմարդկային գեղեցիկ կլինի:
Չհավատաց:

* * *

Անտառում լռություն էր: Եթե ես քիչ առաջ Անժելային սպանած չլինեի` ինչպես գրքում, կլսվեր նաև նրա զարկերակը: Հիմա միայն իմն էր լսվում:
Եվս մեկ անգամ շոյեցի նրա սլացիկ, արդեն սառչել սկսող պարանոցը:
Լավն էր Անժելան…տաք էր, իր արյան պես: Ինձ էլեկտրականացրած ու թուլացրած հաճույքի պես…

Մեքենայից հանեցի բահն ու անցա գործի: Կարևորը` թաղել որքան հնարավոր է խորը: Գիրքը հետը թաղեցի:

շարունակելի

**Գալաթեա** · 08.08.2009, 01:20

շարունակություն

Դետեկտիվ Մարվին Բլեքը ծանր սրտով էր այդ օրն աշխատանքի գնում։ Տասնչորսամյա դուստրը մեկ շաբաթ է` վատառողջ էր։ Մտքերով տարված՝ մտավ բաժանմունք, որտեղից մինչև աշխատասենյակ մտնելը տհաճ նորություն էր իրեն սպասում։
- Մարվ, նոր աղջիկ ունենք։ Գրքի հետ թաղված։
- Շնորհակալ եմ, Մայք, - դուռը շրխկացրեց հետևից։
Սուրճի երկրորդ բաժակը խելքի բերեց։ Կանչեց իր Մայքին, որ իր օգնական ն էր և խնդրել մանրամասների մասին հաղորդել։

Աղջկա՝ արյան հետքերը գտել էր շան հետ անտառ դուրս եկած մենավոր որսորդը։
- Մեր տղան փորձել է մաքրել հետքերը, բայց որսորդական շան հոտառությունը կատակ բան չի, - խնդմնդաց Մայքը։
Դետեկտիվ Բլեքը գիտեր, որ Մայքը շներին շատ է սիրում։ Արագ ընդմիջեց.
- Աղջիկը, Մայք։
- Այո։ Անժելա Կլարկ։ Մի քանի օր առաջ նրա մասին հայտարարություն էր տրվել տեղի ոստիկանություն՝ որպես անհետ կորած։ Մայրը տեսել է դիակը։ Հաստատում է, որ ինքն է։
- Գի՞րքը։
- Մատնահետք չկա։ Մնացածն էլ է նույնը։ Սպանվողի անունով հերոսուհի, որ գրքի վերջում մեռնում է։
- Զոհի շրջապատը հարցաքննվել է՞։
- Դրանով ենք զբաղված։ Կաֆեում էր աշխատում։
- Լավ։ Կգնամ այնտեղ, - Բլեքը վեր կացավ։
- Մարվ, Բեքին ինչպե՞ս է։
- Արդեն լավ է Մայք, շնորհակալ եմ։
Աշխատասենյակից դուրս եկան։
Դեպի բաժանմունքի դռները քայլելիս՝ Բլեքը շրջվեց և ուսի վրայից ասաց Մայքին։
- Գիտե՞ս ինչն է ինձ ուրախացնում...որ մեր Գրքասերը ոնց որ թե Շեքսպիր չի սիրում։

Կաֆեն այդ ժամին մարդաշատ էր։ Բլեքը նստել էր մատուցողուհիներից մեկի հետ և հարցեր էր տալիս՝ երբեմն նոթատետրում նշումներ անելով։
- Անժելան վերջերս ուրախ էր, - աղջիկը կարծես վայելում էր պատահական հաջողեցրած աշխատանքի ընդմիջումը, - ժպտում էր, կատակներ էր անում...մի անգամ ասաց, որ ինքն իրեն գրքի հերոսուհի է զգում՝ կարևոր ու գեղեցիկ։ Իսկ իմ կարծիքով..
- Ի՞նչ։
- Նրա կյանքում մեկը հայտնվել էր։
- Այստեղ չե՞ք նկատել որևէ մեկի։
- Դետեկտիվ Բլեք, դուք գոնե մոտավոր պատկերացնո՞ւմ եք՝ որքան մարդ է այստեղ մտնում ամեն օր։
- Ձեզ ոչինչ չի՞ պատմել։
- Մենք մտերիմ չէինք, - ասաց, ասես ափսոսանքով, - իր մասին քիչ բան գիտեինք։
- Լավ, Ջեննի, եթե հանկարծ որևէ բան հիշեք կամ նկատեք, որ ձեր կարծիքով կարող է կարևոր լինել հետաքննության համար, զանգեք խնդրում եմ։
Բլեքը վեր կացավ և աղջկան մեկնեց իր այցեքարտը։

Անժելայի ծնողների տան ճանապարհին չուզենալով որոշեց, որ պետք է կրկին դիմի իրենց կիսացնորված աշխատողներից մեկին, որ հայտնի էր իր "պատկերներ տեսնելու" հատկությամբ։

շարունակելի

**Գալաթեա** · 11.08.2009, 15:26

շարունակություն

Անժելայի մոր տված տեղեկությունները, որ ավելի շատ հեծլկտոցների արանքից մեկումեջ լսվող կցկտուր հնչյուններ էին, Բլեքին ոչինչ չասացին:
Մայրը նույնպես վաղուց չէր շփվել աղջկա հետ և տեղյակ չէր նրա կյանքից:
Մեքենան քշելով մտածում էր` ինչպե՞ս կտանի, եթե Բեքին մեծանալուց հետո իրեն լքի:
Մտքերն ընդհատեց բջջայինի զանգը: Ժպտաց. Բեքին էլի ԱՄՆ-ի հիմնն էր որպես զանգ դրել.
- Մարվին Բլեք:
- Մարվ, Դենն է, գրքի հաշվով:
- Լսում եմ:
- Այս մեկը Վաշինգթոնի անվան գրադարանից է գնել: Հին գրքերի վաճառքի օրը: Քսան օր ասաջ էին կազմակերպել՝ երեք օրով:
- Ինչքա՞ն մարդ է եղել:
- Երեք օրվա ընթացքում երկու հարյուրից ավելի մարդ: Կոնկրետ այդ գրքից վաճառվել է երեք օրինակ: Երեքի համար էլ վճարել են առձեռն:
- Տեսախցիկնե՞ր:
- Չկան, Մարվ: Այնտեղ էլ չկան:
- Վաճառողը…
- Չի հիշել: Ընդհանրապես:
Բլեքը կնճռոտեց ճակատը:
- Փորձագետներն ի՞նչ են ասում:
- Կազմի վրա մատնահետք չկա: Թերթերի մատնահետքերը երեք ամսվա հնություն ունեն, բացի մեկից՝ Անժելայի Կլարկի մատնահետքերից: Աշխատողն ասաց, որ այդ գիքն առանձնապես պահանջարկ չուներ:
- Պարզ է: Շնորհակալ եմ, Դեն:
Բլեքը, մեքենան կարմիր լույսի տակ կանգնեցնելով, հավաքեց Մայքի համարը:
- Լսում եմ, Մարվ:
- Ինձ պետք է քաղաքի քարտեզը՝ վրան նշված բոլոր գրադարանները, որտեղից գնվել են գրքերը և չորս զոհերի աշխատավայրերը:
- Համարիր արված:

Մայքի նշած բոլոր վայրերը գտնում էին քաղաքի` իրար կողք ընկած երկու թաղամասերում:
- Հեռու գնալ չի սիրում մեր տղան ոնց որ, - Մայքն արձանագրեց:
- Մեզ այս երկու թաղամասի գրադարաններում տեսախցիկներ են պետք: Եվ պետք է իմանալ հին գրքերի վաճառքի օրերը: Մարդիկ կպահանջվեն այնտեղ այդ օրերին:
- Բայց ի՞նչ է դա մեզ տալու: Միևնույն է, մինչև հաջորդ սպանությունը չենք կարողանա կասկածյալների ֆիքսել:
- Ես պետք է մեր “գրբացի” հետ խոսեմ:
Մայքի դեմքին թերահավատ ժպիտ հայտնվեց:
- Մարվ, ես այդ փոքրիկ Նոստրադամուսին չեմ վստահում:
- Ես էլ: Կանչիր նրան այստեղ:
Մայքը նեղացած դեմքով գնաց դեպի դուռը:
- Հա, ու զանգիր փորձագետներին: Թող գիրքն ուղարկեն ինձ մոտ:

շարունակելի

**Գալաթեա** · 13.08.2009, 15:56

շարունակություն

Մոզուս Տադեսկուն ոստիկանության` սպանության բաժանմունքի ամենատարօրինակ երևույթն էր: Նա լանչին օղաբլիթ չէր ուտում և կոլա չէր խմում: Հետը միշտ բերում և ուտում էր իր սարքած, ծովային բույսերից բաղկացած սալաթները: Պնդում էր, որ իր մորական տատը` Կասանդրան, հայտնի գուշակ ու բուսաբույժ է եղել Ռումինիայում: Մոզուսն ուներ բազմաթիվ մականուններ, որոնցից ամենատարածվածը Դրակուլան էր:

Բլեքը լուռ ուսումնասիրում էր նրա, ասես մի տարի սանր չկպած, խուճուճ սև մազերն ու մտածում` ամոթ կլինի՞, եթե հիմա առանց որևէ բան ասելու դուրս հրավիրի նրան, քանի ուշ չէ:
- Էլի աղջիկ եք գտել, գիտեմ, - Մոզուսը պատերն էր ուսումնասիրում:
- Գտել ենք: Բաժանմունքում բոլորը գիտեն: Չլինի՞ գուշակել ես:
Մոզուսն անտարբեր մնաց կծոցին:
- Գիտեի, որ կանչելու ես ինձ, Բլեք:
Մուգ կանաչ հայացքը հառել էր Բլեքի աչքերին:
- Լավ, Մոզուս, լավ է, որ այդքան իրազեկ ես: Ի՞նչ գիտես այս գործից,- Բլեքը որոշեց այլևս չծաղրել ու չկծել: Հնարավորինս:
- Գիտեմ, որ չորս աղջիկ եք գտել, կտրող-ծակող սառը զենքով հասցված մահացու վերքերով: Գիտեմ, որ ամեն անգամ գիրք է եղել հետները թաղված` մեջը սպանվողի անունը կրող հերուսուհի: Ճակատագրերը նման են. գրքի նույնանուն հերոսուհին էլ է միշտ մեռնում: Բացի մեռնողի մատնահետքից` այլ մատներ չեն հայտնաբերվել: Մարդասպանը միշտ նախօրոք ընկերացել է զոհի հետ: Գիրքը, ըստ ամենայնի ինքն է տվել զոհին, որ կարդա ու ծանոթանա իր ճակատագրին:
- Լավ, Մոզուս, պարզ է, - Բլեքը մտածեց որ բաժանմունքում չաչանակության համար տուգանք է պետք նշանակել:
- Կարծում էմ, որ ավելի շատ են իրականում: Այդ դուք եք չորս հոգու գտել, - Մոզուսն ուսումնասիրում էր իր երկար մատները:
Բլեքը հանկարծ որոշեց տալ այն հարց, որն իրեն հետաքրքրել էր հետաքննության դեռ սկզբից:
- Ի՞նչ ես կարծում, ինչո՞ւ նա չի բռնաբարում զոհերին:
Մոզուսը երազկոտ հայացքը նորից հառեց Բլեքի հոգնած աչքերով դեմքին:
- Ինձ գիրքն է պետք: Նախընտրելի է վերջին աղջկա հետ թաղվածը:
Բլեքը ժպտաց և գրասեղանի վրայից վերցնելով գիքը ցույց տվեց նրան:
- Գիտեի, որ ուզելու ես...գուցե իմ տատն է՞լ է գուշակ եղել… ինչի՞դ է պետք գիրքը:
- Եթե ձեռքումս լինի, կկարողանամ զգալ նրա զգացածը:
- Զոհի՞նը:
- Ոչ, Բլեք, Գրքասերինը:
- Այդպես վերցնելու ես ու զգա՞ս, - Բլեքը հիշեց իր քիչ առաջվա որոշումը, - ը-ը-ը, ինչպե՞ս ես զգալու:
- Եթե ներքին աչքս հանգիստ ու խաղաղ լինի, հատվածաբար կտեսնեմ որոշ պատկերներ, սևուսպիտակ, որպես կանոն՝ այդպես է - Մոզուսը տեղեկացրեց` ինչպես կպատմեր նախորդ օրվա տեսած հեռուստաշուի մասին` հանգիստ ու վստահ:

Բլեքը ևս մեկ անգամ իրեն ստիպեց հիշել, որ հետաքննությունը փակուղի է մտել և լուռ Մոզուսին մեկնեց արյունոտ գիրքը:

շարունակելի