Բարեկամ, թարգմանությունը կատարվում է օրիգինալից` անգլերենից
Ինձ մոտ գրական թարգմանությունը վաղուց արդեն դուրս է եկել սիրողական մակարդակից և միջնորդ լեզվից թարգմանելն ինձ համար պրոֆեսիոնալ ինքնահարգանքի բացակայություն կնշանակեր
Ոչ օրիգինալից թարգմանելու դեպքում տեղի է ունենում նախնական տեքստից հեռացում, քանի որ թարգմանիչը, որքան էլ լավ թարգմանած լինի, միշտ օգտագործում է իր լեզվին և նաև իր ոճին հատուկ հնարքներ: Արդյունքում, միջնորրդ լեզվից թարգմանելիս, դու ոչ թե օրիգինալ ինֆորմացիա ես տեղ հասցնում` հնարավորինս մաքուր ու համով, այլ խալխի գործն ես թարգմանում:
Հուսով եմ ստացվեց բացատրել
Հայկ, նայի, անգլերենում երբ մենք ասում ենք Harry Potter, "փ"-ի ու "թ"-ի համար օգտագործում ենք փափուկ "փ" և "թ" տառերը: Հայերենում մենք այդ տառերն ունենք և նրանք նույն կերպ են հնչում, ինչ անգլերենում:
Հիմա ինձ ասա, ինչո՞ւ ես պետք ա ռուսերենի ազդեցության տակ գրեմ "պ" ու "տ", եթե մենք ճիշտ արտասանվող տառն ունենք: Այբուբեն ունենք, աշխարհը չունի, մեջն ինչ տառ ու հնչյուն ասես կա: Ինչի՞ չօգտագործենք, ջան
Հլա պատկերացրու ասեք, կինոն նայում ես անգլերեն, ու մեկն էնտեղ "պ"-ով ու "տ"-ով ասում ա ` "Հարրի Պոտա, հավարյո՞ւ": Չի դզի չէ՞
Մեր խնդիրն էն ա, որ մենք ռուսական ազդեցությունը չենք կարողանում թոթափել: Էն աստիճան, որ ճիշտը մեր ականջներին սխալ ա թվում:
Հ.Գ. Ես քո փոխարեն ուրախ կլինեի, որ ասենք քեռի Վերնոն եմ գրում, ոչ թե Վըրնըն(ընդունված ձև ա, ի դեպ
)
Կիտ, պաչ
Մեջբերել
Էջանիշներ